Human Capital van Gary Becker samengevat

Twee samenvattingen over het boek van Gary Becker, Human Capital. Een uit de VS en de laatste uit Argentinië. 

 Menselijk kapitaal is de voorraad vaardigheden waarover de beroepsbevolking beschikt. De stroom van deze vaardigheden komen naar voren wanneer het rendement op de investering de kosten overtreft (beide direct en indirect). De terugkeer naar deze vaardigheden is privaat in die zin dat een de productiecapaciteit van het individu neemt toe met meer van elk. Maar er zijn vaak externaliteiten die de productiecapaciteit van anderen vergroten wanneer menselijk kapitaal is toegenomen. Dit essay bespreekt deze concepten historisch en richt zich op twee belangrijkste componenten van menselijk kapitaal: onderwijs en opleiding, en gezondheid. De instellingen die investeringen in menselijk kapitaal aanmoedigen worden besproken, evenals de rol van menselijk kapitaal in economische groei. Het idee dat de studie van menselijk kapitaal inherent historisch is, wordt benadrukt en verdedigd.

... Wat is menselijk kapitaal? Menselijk kapitaal wordt in de Oxford English Dictionary gedefinieerd als "de vaardigheden van de beroepsbevolking" bezit en wordt beschouwd als een hulpbron of actief.” Het omvat het idee dat er investeringen in mensen (bijvoorbeeld onderwijs, opleiding, gezondheid) en dat deze investeringen toenemen en individuele productiviteit.

We gebruiken de term tegenwoordig alsof het altijd deel uitmaakte van onze lingua franca. Maar dat was het niet. Niet zo lang geleden spotten zelfs economen met het begrip 'menselijk kapitaal'. Als Theodore Schultz opgemerkt in zijn presidentiële toespraak van de American Economic Association in 1961, dachten velen dat gratis mensen mochten niet worden gelijkgesteld met eigendom en verhandelbare activa (Schultz, 1961). Naar hen, dat betekende slavernij.

Maar het concept van menselijk kapitaal gaat in ieder geval terug tot Adam Smith. In zijn vierde definitie van kapitaal merkte hij op: “De verwerving van … talenten tijdens … opleiding, studie of stage, kost een reële uitgave, namelijk kapitaal in [een] persoon. Die talenten [maken] deel uit van zijn fortuin [en] eveneens dat van de samenleving” (Smith, 1776).

Het vroegste formele gebruik van de term 'menselijk kapitaal' in de economie is waarschijnlijk door Irving Fisher in 1897.

Het werd later door verschillende schrijvers overgenomen, maar werd geen serieus onderdeel van de lingua franca van economen tot het einde van de jaren vijftig. Het werd aanzienlijk populairder na Jacob Mincer's 1958 Journal of Political Economy artikel "Investeren in menselijk kapitaal en persoonlijk" Inkomensverdeling.” In Gary Becker's Menselijk kapitaal: een theoretische en empirische analyse, met speciale verwijzing naar het onderwijs, gepubliceerd in 1964 (en voorafgegaan door zijn Journal of artikel over de politieke economie, "Investeren in menselijk kapitaal"), merkt Becker op dat hij aarzelde om te gebruiken de term 'menselijk kapitaal' in de titel van zijn boek en gebruikte een lange ondertitel om te voorkomen dat het artikel van Schultz (1961) toont het belang aan van het concept van menselijk kapitaal in verschillende economische anomalieën verklaren. Sommige zijn gemakkelijk te achterhalen, zoals waarom beide migranten en studenten zijn onevenredig jonge mensen. Sommige zijn moeilijker, zoals waarom de verhouding tussen kapitaal en inkomen is in de loop van de tijd afgenomen, wat verklaart de "resterende" groei en waarom?

Europa herstelde zich zo snel na de Tweede Wereldoorlog. Sommige zijn zelfs nog moeilijker, zoals waarom arbeidsinkomsten zijn in de loop van de tijd gestegen en waarom ze dat gedurende een groot deel van de menselijke geschiedenis niet hebben gedaan. Zoals duidelijk is van de meeste van deze kwesties is de studie van menselijk kapitaal inherent historisch.

Inherent historisch is de studie omdat - zo schrijft dezelfde auteur - Robert Solow ontdekt bij zijn groei-onderzoek - growth accounting - dat er een onverklaarbaar residue overbleef: The residual is that portion of economic growth that the researcher cannot explain by the increase in physical productive factors such as the capital stock, the number of workers and their hours and weeks of work. 

 

Als samenvatting schrijft ze:

Menselijk kapitaal is de voorraad productieve vaardigheden, talenten, gezondheid en expertise van de arbeid kracht, net zoals fysiek kapitaal de voorraad fabrieken, uitrustingen, machines en gereedschappen is. Binnen elk type kapitaal kunnen de prestaties, vintage en efficiëntie variëren. De voorraden menselijke en fysiek kapitaal wordt geproduceerd door een reeks investeringsbeslissingen, waarbij de investering kostbaar in termen van directe kosten en, voor investeringen in menselijk kapitaal, in termen van alternatieve kosten van de tijd van het individu.

In dit essay heb ik menselijk kapitaal onderzocht in termen van gebruik en productie. Menselijk

kapitaal (E) komt in de totale productiefunctie gegeven door eq. (2) door arbeid te vergroten, wat:

is een functie van het bevolkingsniveau (P) en de totale arbeidsparticipatie (λ). In

praktijk wordt menselijk kapitaal gemeten als een index van efficiëntie-eenheden van arbeid. Totale output (Q) wordt ook gewijzigd door andere inputs zoals de kapitaalvoorraad (K), middelen (X) en het niveau van technologie (A).

Deze methodologie werd gebruikt om te begrijpen hoe menselijk kapitaal de inkomensniveaus beïnvloedt en economische groei. Ik zei dat het individuele welzijn ook kan worden beïnvloed op manieren die worden niet noodzakelijkerwijs weerspiegeld in de totale output. Maatregelen voor kwaliteit van leven, zoals ze worden genoemd, zijn een belangrijk onderzoeksgebied geworden, maar zijn historisch moeilijk te produceren.

In dit essay is besproken hoe menselijk kapitaal wordt vergroot en welke regels vaak worden gebruikt

gebruikt bij het nemen van beslissingen over investeringen in menselijk kapitaal. Twee hoofdtypen menselijk kapitaal zijn hier overwogen — onderwijs en opleiding, en gezondheid. Beide worden op scholen geproduceerd, gezinnen, bedrijven en tal van andere voorzieningen. Beide soorten investeringen vereisen goede informatie. Kennis over de oorzaak van ziekte was belangrijk bij het doen van investeringen in gezondheid menselijk kapitaal, in het bijzonder dure kapitaal dat wordt bepaald door regeringen, zoals waterzuivering. Informatie over de effectiviteit van onderwijs is nodig voor het publiek investeringen in scholen.

Dit essay heeft niet de nadruk gelegd op de krachten die de bevolkingsgroei en de beroepsbevolking veranderen participatie, die beide verband houden met geaggregeerde maten van menselijk kapitaal. Deze onderwerpen komen aan bod in andere essays, evenals het effectieve gebruik van menselijk kapitaal dat kan worden belemmerd door discriminatie en onvoldoende geografische mobiliteit.

Ik heb benadrukt dat het onderwerp menselijk kapitaal inherent historisch is. 

Er is veel dat moet nog historisch worden onderzocht. Waarom breiden regeringen formeel onderwijs uit en waarom is informele training op bepaalde plaatsen en in bepaalde periodes belangrijker? Wat is geweest het samenspel tussen de basiseisen voor scholing en top-down onderwijs?

Wat is de wisselwerking tussen onderwijs en gezondheid? Momenteel zijn hoger opgeleide mensen

gezonder. Maar is dat altijd zo geweest? De geschiedenis van het onderwijs over de hele wereld, met name buiten Europa en Noord-Amerika, staat nog in de kinderschoenen. De lijst met vragen en onderwerpen in de studie van menselijk kapitaal en geschiedenis is lang.

 (bron: Claudia Goldin Department of Economics Harvard University and National Bureau of Economic Research)

Een artikel in een krant (La Nacion) geeft een andere invalshoek, ook een samenvatting:

Waarom hebben gezinnen in rijke landen minder kinderen? Waarom voorzien bedrijven in arme landen vaak van voedsel voor hun werknemers? Waarom brengt elke nieuwe generatie meer tijd op school door dan de vorige? Waarom zijn de verdiensten van hoogopgeleide werknemers gestegen, terwijl hun aantal ook is toegenomen? Waarom zouden universiteiten kosten moeten rekenen?

Dit zijn zeer uiteenlopende vragen. De antwoorden op sommige ervan lijken misschien intuïtief, maar andere zijn meer raadselachtig. Voor Gary Becker, een in 2014 overleden Amerikaanse econoom, is er een gemeenschappelijke noemer: menselijk kapitaal.

In eenvoudige bewoordingen verwijst menselijk kapitaal naar de vaardigheden en kwaliteiten die mensen productief maken. Kennis is de belangrijkste hiervan, maar andere factoren, van een gevoel van stiptheid tot iemands gezondheid, zijn ook van belang.

Investeren in menselijk kapitaal gaat dus vooral over onderwijs, maar het omvat ook andere dingen: waarden bijbrengen door bijvoorbeeld ouders of gezonde voeding. Op dezelfde manier dat investeren in fysiek kapitaal - of het nu gaat om het bouwen van een nieuwe fabriek of het moderniseren van computers - lonend kan zijn voor een bedrijf, zo kunnen investeringen in menselijk kapitaal ook lonend zijn voor mensen. Het inkomen van goed opgeleide mensen is over het algemeen hoger dan dat van de rest van de bevolking.

Dit alles lijkt misschien vanzelfsprekend. Sinds Adam Smith in de 18e eeuw hebben economen vastgesteld dat de productie niet alleen afhing van apparatuur of land, maar ook van de capaciteiten van mensen. Maar vóór de jaren vijftig, toen Becker voor het eerst de verbanden tussen onderwijs en inkomen onderzocht, werd er weinig nagedacht over hoe die vaardigheden in de economische theorie of het overheidsbeleid pasten.

Economen behandelden werkgelegenheid liever als een ongedifferentieerde massa arbeiders, waarbij laaggeschoolden en hooggeschoolden in dezelfde groep werden geplaatst. In de mate dat er helemaal niet werd nagedacht over zaken als opleiding, was het een pessimistische kijk. Arthur Pigou, de Britse econoom aan wie de term 'menselijk kapitaal' wordt toegeschreven, geloofde dat er altijd een tekort aan geschoolde arbeiders zou zijn omdat bedrijven hun werknemers geen vaardigheden zouden willen leren om te zien hoe ze het deden met hun concurrenten.

Na de Tweede Wereldoorlog, toen de GI-wet (die het leger ondersteunde om te studeren) miljoenen veteranen hielp de middelbare school en universiteit af te ronden, begon het onderwijs meer aandacht te krijgen van economen, waaronder van Becker.

Als zoon van ouders die de middelbare school niet haalden, maar die hun jeugd vulden met discussies over politiek, wilde hij de structuur van de samenleving onderzoeken. Milton Friedman's colleges aan de Universiteit van Chicago, waar hij in 1955 afstudeerde, toonden hem de analytische kracht van economische theorie. Met zijn doctoraat werd Becker, toen in de twintig, ingehuurd door het National Bureau of Economic Research om te werken aan een project om het rendement op scholing te berekenen.

Wat een simpele vraag leek, deed hem beseffen dat nog niemand het concept van menselijk kapitaal had ontwikkeld. In de daaropvolgende jaren werkte hij aan een theorie die toegepast kon worden op een groot aantal kwesties, zelfs die welke voorheen buiten het domein van de economie werden beschouwd, variërend van huwelijk tot vruchtbaarheid.

Een van Beckers vroegste bijdragen was om onderscheid te maken tussen specifiek en algemeen menselijk kapitaal. Specifiek menselijk kapitaal ontstaat wanneer werknemers kennis verwerven die rechtstreeks verband houdt met hun bedrijf, zoals het gebruik van hun eigen software. Bedrijven betalen graag voor dit soort trainingen omdat het niet overdraagbaar is. Integendeel, zoals Pigou suggereerde, zijn ze vaak terughoudend in het verstrekken van algemeen menselijk kapitaal: ze leren werknemers bijvoorbeeld om softwareprogrammeurs te worden, zodat ze net zo goed naar een ander bedrijf kunnen gaan dat hen meer betaalt.

Dit was echter nog maar het begin van zijn analyse. Becker constateerde dat mensen algemeen menselijk kapitaal verwerven, maar dat doen ze vaak zelf, in plaats van via hun werkgevers. Dit is het geval op de universiteit, wanneer studenten schulden aangaan om hun opleiding te betalen voordat ze de arbeidsmarkt betreden. Het geldt ook voor werknemers in bijna elke branche: stagiaires, leerlingen en jonge werknemers betalen lage lonen voor de kosten van opvoeding en opleiding.

Becker ging ervan uit dat mensen een realistische inschatting zouden maken van hoeveel ze in hun eigen menselijk kapitaal zouden moeten investeren. Ze zouden de verwachte toekomstige inkomsten van verschillende opties van c . vergelijken

carrière en zou de kosten overwegen van het verwerven van de opleiding die in die carrières moet worden toegepast, inclusief de tijd die in de klas wordt doorgebracht. Hij wist dat de realiteit veel rommeliger was, met beslissingen die werden geplaagd door onzekerheid en complexe motivaties, maar hij beschreef zijn model als 'een goedkope manier om naar het leven te kijken'. Zijn vereenvoudigde aannames dat mensen beslissend en rationeel waren in hun beslissingen, legden de basis voor een elegante theorie van menselijk kapitaal, die hij in het begin van de jaren zestig in verschillende baanbrekende artikelen en in een boek uiteenzette.

Zijn theorie hielp verklaren waarom jongere generaties meer tijd op school doorbrachten dan oudere: een langere levensverwachting verhoogde de winstgevendheid van het verwerven van kennis. Het hielp ook de verspreiding van lesgeven te verklaren, omdat technologische vooruitgang het winstgevender maakte om over vaardigheden te beschikken, wat op zijn beurt de vraag naar onderwijs zelf deed toenemen. Het toonde aan dat onderinvestering in menselijk kapitaal een constant risico was, omdat jongeren kortzichtig kunnen zijn, gezien de lange periode om voor onderwijs te betalen, en omdat geldschieters terughoudend zijn om hen te ondersteunen vanwege hun gebrek aan onderpand of activa (kenmerken zoals aangezien kennis altijd bij degene blijft die het krediet krijgt, terwijl hun fysieke activa in beslag kunnen worden genomen). Beckers werk suggereerde dat er geen vast aantal goede banen waren, maar dat goedbetaalde banen zouden toenemen naarmate economieën meer geschoolde afgestudeerden zouden voortbrengen en meer innovatie zouden genereren.

De theorie van menselijk kapitaal zou ook kunnen worden toegepast op kwesties die verder gaan dan de opbrengsten van onderwijs voor individuen. Het idee was een krachtige variabele om te verklaren waarom sommige landen veel beter presteerden dan andere: om de inkomensgroei jarenlang te bevorderen, waren zware investeringen in onderwijs nodig. Dit werpt een licht op waarom bedrijven in arme landen de neiging hebben om paternalistischer te zijn en slaapkamers en eetkamers te verstrekken, omdat ze profiteren van de onmiddellijke productiviteitswinst van goed gevoede en uitgeslapen werknemers. Ze rapporteerde over de grote toename van het aantal vrouwen dat rechten, financiën en wetenschap studeert sinds 1950, omdat de automatisering van het huishouden ertoe leidde dat ze meer konden investeren in het opbouwen van hun loopbaan.

Het hielp zelfs de krimp van gezinnen in rijke landen te verklaren: als menselijk kapitaal steeds meer wordt gewaardeerd, moeten ouders meer in elk kind investeren, wat gezinnen met veel leden duur maakt.

(bron: https://www.lanacion.com.py/harvard-business-review/2017/08/06/gary-becker-y-el-capital-humano/)