Verkoopcultuur nabij hoogtepunt?
We leven in een tijdperk van post-truth, de details en feiten zijn daarbij ondergeschikt aan de emotie die een standpunt uitstraalt. Dit is niet nieuw, maar er waren eerder van dit soort periodes. Maar de tegenwoordige tijd is toch wel bijzonder. 
Wanneer ik typeringen van organisatiecultuur* op de maatschappij los laat dan leven we nu in een typische verkoopcultuur.
Ik heb deze typeringen opgesteld omdat heersende cultuurmodellen te weinig economische realiteit uitstralen of te ver van economische processen af staan. Volgens dit model heeft elke organisatie de vier cultuurtyperingen, maar meestal is er één daarvan echt dominant. Dit model generaliseert natuurlijk net zoals andere modellen. In Nederland bijvoorbeeld is dan typisch de handelscultuur dominant (1). Nederlanders zijn van oudsher kooplieden, die na verre reizen nieuwe specerijen vonden en deze verhandelden. In de Spaanse cultuur overheerst veel meer de (traditionele) productie (2). Italië is een land waar een verkoopcultuur heerst (3). De Spaanse olijfolie wordt door de Italianen verkocht, gewoon omdat de Italianen beter zijn in het verkopen van hun imago en hun producten. De Spanjaarden zijn als producenten te eerlijk. Het begrip Charlatan valt in deze context vaak, maar Italianen praten nu eenmaal veel. Praten legt de basis voor een verkoopproces.
Als laatste is er de supportcultuur (4) die je destijds zag in China, en India maar dat wordt nu ook een grote producent. De Verenigde Staten heeft ook een sterke verkoopcultuur. In feite is daar de marketing uitgevonden. Het beste voorbeeld van de Amerikaanse verkoopcultuur is de werking van de supermarkten, waarin de BTW pas bij de kassa wordt gerekend. Op alle labels staat netjes, de prijs $1,99 bruto vermeld. Bij afrekening betaal je $2,09.
De essentie van een verkoopcultuur is dat de waarheid het moet ontgelden ter gunste van het verkoopargument en de daarin opgesloten emotie. Het is een bijproduct van het kapitalisme dat de marketing tot goddelijke proporties heeft opgetild. het gaat niet om het beste product, maar om het verkopen van emotie.
Nu leven we in een tijd waar productie steeds minder belangrijk wordt en daarmee neemt het aantal personen die zich met verkoop bezighouden relatief toe. Een exponent van deze trend is Facebook een van de grootste bedrijven in de wereld die nauwelijks personeel in dienst heeft. Geweldig!
Facebook is groot geworden en zal blijven groeien met de verkoopberichten van haar gebruikers waar het bedrijf zelf advertenties aan toevoegt. De cultuur van Facebook past perfect in de verkoopcultuur: het ene bericht nodigt uit om een ideologie of gewoon een idee te promoten en te delen onder de grote groep vrienden.
Natuurlijk is er nog wel productie maar relatief neemt die steeds meer af. Voor een bedrijf van de omvang (qua beurswaarde) van Facebook stond vroeger een bedrijf als Boeing met honderdduizenden werknemers, terwijl Facebook misschien drieduizend mensen in dienst heeft.
Twitter is ook een medium dat in deze verkoopgerichte maatschappij een plaats heeft gekregen maar veel minder goed functioneert. Het bedrijf wil nu haar berichtlengte verdubbelen van de oorspronkelijke 140 tekens, maar de vraag is of dat zal helpen. Het zijn vooral zinloze discussies op twitter. Ik doe er zelf af en toe aan mee en denk dan, jezus, wat weten de mensen weinig van de materie waarover ze het hebben. Maar in het licht van de salesculture past het precies. Het past precies bij deze tijd.
Facebook staat symbool voor de tegenwoordige tijd. Relaties zijn zo belangrijk voor Facebook omdat het de basis is bij een verkoopproces. Je mag dan ook nooit negatief zijn op facebook, dat past niet bij de typische Amerikaanse verkoopcultuur. Amerikanen zijn altijd positief en aardig, want ze weten hoe dat hun persoonlijke economie verder helpt.
Je ziet hier het verschil met de Nederlandse handelscultuur. Nederlanders denken te vaak dat een relatie er niet toe doet bij een verkoopproces. Dat alleen de inhoud maar telt, dat is een grove fout, gedacht vanuit de handelsmentaliteit. Snel zaken doen. Maar ook overal over meepraten en meningen over hebben. Ook typische hollands.
Het is nu onmogelijk voor te stellen dat deze cultuur als een cyclus zal terugkeren naar de achtergrond. Maar toch denk ik dat dat zal gebeuren.
Mensen worden moe van leugens, van de prachtige voorstellingen van een onafhankelijk GB met de #Brexit, of dat de Catalaanse regering voorschotelt dat een onafhankelijkheid de oplossing is. Zonder een vorst en Madrid zal alleen el Govern ons nog bestelen, grapte iemand uit de regio. Nuchter. Maar die nuchterheid ontbreekt in het algemeen. Overigens was de EU natuurlijk ook een prachtig idee dat destijds werd verkocht en waar nu veel weerstand tegen is. Ik sta er neutraal tegenover, bewust van het feit dat ik me destijds ook heb laten leiden door een verkoopargument. Maar toch voel ik me daar nog wel goed bij. Het was een verkoopargument uit een andere tijd. Die minder vluchtig was dan de tijd waarin we nu leven. Daarom denk ik dat veel van de argumenten van de huidige tijd zo weinig body hebben, juist omdat we in een tijd leven waar sales overheerst. Sales en nog eens sales. Het lijkt wel uitverkoop!
--
11 okt. Misschien de grootste link van de verkoopcultuur met de hedendaagse praktijk is wel wat ze in de Angelsaksische wereld fear mongering noemen, het verkopen van argumenten (die zeer eenzijdig) een angstwekkend beeld schetsten om mensen over te halen om bepaalde acties te ondernemen. "Angst verkoopt!"
2010/07/typeringen-van-organisatiecultuur
-- 25 feb 2018
Dat de druk van een verkoopcultuur groot is merk je aan kleine dingen. Zoals Jesse Klaver, die zijn CV wat te veel heeft aangedikt, ... De lijsttrekker van GroenLinks — Jesse Klaver — blijkt zijn levensverhaal enorm aan te dikken om nog mooier over te komen. Nou doen de meeste politici dat wel een beetje, maar Klaver schijnt ze allemaal naar de kroon te steken. (De Dagelijksestandaard)
-- 2 maart
In zijn boek "In Alle Staten," schrijft Max Westerman over de rol van geld in de Amerikaanse verkiezingen, gaat hij in op het boek "Buying the president," en op de tv/komiek Stephen Colbert die het woord Truthiness had uitgevonden, "de feiten doen er niet meer toe in de Amerikaanse politiek, ... het gaat erom wat de mensen denken dat de feiten zijn.."
Wanneer ik typeringen van organisatiecultuur* op de maatschappij los laat dan leven we nu in een typische verkoopcultuur.
Ik heb deze typeringen opgesteld omdat heersende cultuurmodellen te weinig economische realiteit uitstralen of te ver van economische processen af staan. Volgens dit model heeft elke organisatie de vier cultuurtyperingen, maar meestal is er één daarvan echt dominant. Dit model generaliseert natuurlijk net zoals andere modellen. In Nederland bijvoorbeeld is dan typisch de handelscultuur dominant (1). Nederlanders zijn van oudsher kooplieden, die na verre reizen nieuwe specerijen vonden en deze verhandelden. In de Spaanse cultuur overheerst veel meer de (traditionele) productie (2). Italië is een land waar een verkoopcultuur heerst (3). De Spaanse olijfolie wordt door de Italianen verkocht, gewoon omdat de Italianen beter zijn in het verkopen van hun imago en hun producten. De Spanjaarden zijn als producenten te eerlijk. Het begrip Charlatan valt in deze context vaak, maar Italianen praten nu eenmaal veel. Praten legt de basis voor een verkoopproces.
Als laatste is er de supportcultuur (4) die je destijds zag in China, en India maar dat wordt nu ook een grote producent. De Verenigde Staten heeft ook een sterke verkoopcultuur. In feite is daar de marketing uitgevonden. Het beste voorbeeld van de Amerikaanse verkoopcultuur is de werking van de supermarkten, waarin de BTW pas bij de kassa wordt gerekend. Op alle labels staat netjes, de prijs $1,99 bruto vermeld. Bij afrekening betaal je $2,09.
De essentie van een verkoopcultuur is dat de waarheid het moet ontgelden ter gunste van het verkoopargument en de daarin opgesloten emotie. Het is een bijproduct van het kapitalisme dat de marketing tot goddelijke proporties heeft opgetild. het gaat niet om het beste product, maar om het verkopen van emotie.
Nu leven we in een tijd waar productie steeds minder belangrijk wordt en daarmee neemt het aantal personen die zich met verkoop bezighouden relatief toe. Een exponent van deze trend is Facebook een van de grootste bedrijven in de wereld die nauwelijks personeel in dienst heeft. Geweldig!
Facebook is groot geworden en zal blijven groeien met de verkoopberichten van haar gebruikers waar het bedrijf zelf advertenties aan toevoegt. De cultuur van Facebook past perfect in de verkoopcultuur: het ene bericht nodigt uit om een ideologie of gewoon een idee te promoten en te delen onder de grote groep vrienden.
Natuurlijk is er nog wel productie maar relatief neemt die steeds meer af. Voor een bedrijf van de omvang (qua beurswaarde) van Facebook stond vroeger een bedrijf als Boeing met honderdduizenden werknemers, terwijl Facebook misschien drieduizend mensen in dienst heeft.
Twitter is ook een medium dat in deze verkoopgerichte maatschappij een plaats heeft gekregen maar veel minder goed functioneert. Het bedrijf wil nu haar berichtlengte verdubbelen van de oorspronkelijke 140 tekens, maar de vraag is of dat zal helpen. Het zijn vooral zinloze discussies op twitter. Ik doe er zelf af en toe aan mee en denk dan, jezus, wat weten de mensen weinig van de materie waarover ze het hebben. Maar in het licht van de salesculture past het precies. Het past precies bij deze tijd.
Facebook staat symbool voor de tegenwoordige tijd. Relaties zijn zo belangrijk voor Facebook omdat het de basis is bij een verkoopproces. Je mag dan ook nooit negatief zijn op facebook, dat past niet bij de typische Amerikaanse verkoopcultuur. Amerikanen zijn altijd positief en aardig, want ze weten hoe dat hun persoonlijke economie verder helpt.
Je ziet hier het verschil met de Nederlandse handelscultuur. Nederlanders denken te vaak dat een relatie er niet toe doet bij een verkoopproces. Dat alleen de inhoud maar telt, dat is een grove fout, gedacht vanuit de handelsmentaliteit. Snel zaken doen. Maar ook overal over meepraten en meningen over hebben. Ook typische hollands.
Het is nu onmogelijk voor te stellen dat deze cultuur als een cyclus zal terugkeren naar de achtergrond. Maar toch denk ik dat dat zal gebeuren.
Mensen worden moe van leugens, van de prachtige voorstellingen van een onafhankelijk GB met de #Brexit, of dat de Catalaanse regering voorschotelt dat een onafhankelijkheid de oplossing is. Zonder een vorst en Madrid zal alleen el Govern ons nog bestelen, grapte iemand uit de regio. Nuchter. Maar die nuchterheid ontbreekt in het algemeen. Overigens was de EU natuurlijk ook een prachtig idee dat destijds werd verkocht en waar nu veel weerstand tegen is. Ik sta er neutraal tegenover, bewust van het feit dat ik me destijds ook heb laten leiden door een verkoopargument. Maar toch voel ik me daar nog wel goed bij. Het was een verkoopargument uit een andere tijd. Die minder vluchtig was dan de tijd waarin we nu leven. Daarom denk ik dat veel van de argumenten van de huidige tijd zo weinig body hebben, juist omdat we in een tijd leven waar sales overheerst. Sales en nog eens sales. Het lijkt wel uitverkoop!
--
11 okt. Misschien de grootste link van de verkoopcultuur met de hedendaagse praktijk is wel wat ze in de Angelsaksische wereld fear mongering noemen, het verkopen van argumenten (die zeer eenzijdig) een angstwekkend beeld schetsten om mensen over te halen om bepaalde acties te ondernemen. "Angst verkoopt!"
2010/07/typeringen-van-organisatiecultuur
-- 25 feb 2018
Dat de druk van een verkoopcultuur groot is merk je aan kleine dingen. Zoals Jesse Klaver, die zijn CV wat te veel heeft aangedikt, ... De lijsttrekker van GroenLinks — Jesse Klaver — blijkt zijn levensverhaal enorm aan te dikken om nog mooier over te komen. Nou doen de meeste politici dat wel een beetje, maar Klaver schijnt ze allemaal naar de kroon te steken. (De Dagelijksestandaard)
-- 2 maart
In zijn boek "In Alle Staten," schrijft Max Westerman over de rol van geld in de Amerikaanse verkiezingen, gaat hij in op het boek "Buying the president," en op de tv/komiek Stephen Colbert die het woord Truthiness had uitgevonden, "de feiten doen er niet meer toe in de Amerikaanse politiek, ... het gaat erom wat de mensen denken dat de feiten zijn.."
Reacties