Liefde voor cultuurverschillen
There is always some madness in love. But there is also always some reason in madness.
Friedrich Nietzsche (brainyquote.com)
Liefde, op het eerste gezicht, is geen thema voor cultuur. Het is eerder voer voor psychologen, of amateurs die weten wat liefde is. Toch is er wel degelijk iets over liefde en cultuur te zeggen.
Onlangs gepubliceerd onderzoek wees uit dat hoger opgeleiden (HBO'ers, WO'ers) meer binnen eigen doelgroepen relaties aangingen en dus minder oog hadden voor andere groepen (de lager-opgeleiden). Het typische voorbeeld was dat artsen of specialisten niet meer met verpleegsters of secretaressen trouwden, maar met artsen en andere specialisten of andere hoger opgeleiden.
Er zitten voor- en nadelen aan deze ontwikkeling. Het fenomeen soort zoekt soort is op zich positief, de diversiteit van de cultuur in het algemeen vermindert en dit is negatief op te vatten.
Binnen organisaties is het vaak taboe om relaties aan te gaan met collega's en soms zijn er specifieke regels voor (tegen). De logica erachter is dat relaties, liefde en wat eerder komt, verliefdheid, afleidt van het eigenlijke werk. Het is niet alleen de afleiding - of de verleiding - maar juist ook het irrationele achter de relatie, wat de productiviteit van de betrokken werknemers verlaagt.
Het thema vriendschap sluit hier goed op aan. Vriendschapsrelaties binnen bedrijven.
Of wat te denken aan de verschillen tussen de amateur en professional, waar de eerste nog met echte liefde voor het vak werkt. De prof is nog puur zakelijk bezig.
Als het gaat om liefde zijn er vele historische voorbeelden, de bekendste waarschijnlijk Romeo en Julia, en vele andere maar met gezamenlijk kenmerk de cultuurverschillen tussen beiden: Romeo komt uit een "povere" omgeving, Julia uit een welgestelde familie.
Een niet gedurfde hypothese is dat als het gaat om liefde en cultuur, de uitzondering heerst: de norm is dat relaties in hun liefde en verliefdheid soortgelijke zoeken. Waarschijnlijk omdat alles waar deze norm niet geldt er een wereld van verschillen opdoemt die met veel energie betreden zal moeten worden.
Denk in dit geval aan de relaties tussen geloofsverschillen: zij is katholiek en hij is protestant. Denk aan de Noord-Zuid verschillen. De cultuurverschillen zijn te overkomen, maar met veel energie, en vooral MET LIEFDE.
De keerzijde en de norm is dat er weinig liefde is tussen partijen van verschillende culturele oorsprong. Het ene kamp vecht tegen het andere en verdedigt zijn doel(groep). Bij liefde is dat allemaal niet nodig omdat er geen doel is. Enkel de relatie.
---
Onlangs gepubliceerd onderzoek wees uit dat hoger opgeleiden (HBO'ers, WO'ers) meer binnen eigen doelgroepen relaties aangingen en dus minder oog hadden voor andere groepen (de lager-opgeleiden). Het typische voorbeeld was dat artsen of specialisten niet meer met verpleegsters of secretaressen trouwden, maar met artsen en andere specialisten of andere hoger opgeleiden.
Er zitten voor- en nadelen aan deze ontwikkeling. Het fenomeen soort zoekt soort is op zich positief, de diversiteit van de cultuur in het algemeen vermindert en dit is negatief op te vatten.
Binnen organisaties is het vaak taboe om relaties aan te gaan met collega's en soms zijn er specifieke regels voor (tegen). De logica erachter is dat relaties, liefde en wat eerder komt, verliefdheid, afleidt van het eigenlijke werk. Het is niet alleen de afleiding - of de verleiding - maar juist ook het irrationele achter de relatie, wat de productiviteit van de betrokken werknemers verlaagt.
 |
| Gnomeo & Juliet - animated version of the Shakespeare play , 2011 |
Of wat te denken aan de verschillen tussen de amateur en professional, waar de eerste nog met echte liefde voor het vak werkt. De prof is nog puur zakelijk bezig.
Als het gaat om liefde zijn er vele historische voorbeelden, de bekendste waarschijnlijk Romeo en Julia, en vele andere maar met gezamenlijk kenmerk de cultuurverschillen tussen beiden: Romeo komt uit een "povere" omgeving, Julia uit een welgestelde familie.
Een niet gedurfde hypothese is dat als het gaat om liefde en cultuur, de uitzondering heerst: de norm is dat relaties in hun liefde en verliefdheid soortgelijke zoeken. Waarschijnlijk omdat alles waar deze norm niet geldt er een wereld van verschillen opdoemt die met veel energie betreden zal moeten worden.
Denk in dit geval aan de relaties tussen geloofsverschillen: zij is katholiek en hij is protestant. Denk aan de Noord-Zuid verschillen. De cultuurverschillen zijn te overkomen, maar met veel energie, en vooral MET LIEFDE.
De keerzijde en de norm is dat er weinig liefde is tussen partijen van verschillende culturele oorsprong. Het ene kamp vecht tegen het andere en verdedigt zijn doel(groep). Bij liefde is dat allemaal niet nodig omdat er geen doel is. Enkel de relatie.
Reacties