Op de rommelmarkt
Ik kom af en toe op de rommelmarkt. Als ik meer tijd zou hebben zou ik er vaker komen. Op deze markten komen mensen en dingen tot leven. En de business van een marktkraam kent nagenoeg dezelfde principes als een gewoon bedrijf; ook hier geldt hoe nauwkeuriger de focus hoe beter. Sommige marktkramen verkopen letterlijk rommel, terwijl andere succesvol zijn omdat ze een element toevoegen, of beter gezegd omdat ze iets weglaten: diversiteit. Dus de succesvolle kramen zijn die zich specialiseren in boeken, kleding, fietsonderdelen, telefoons, of antiek. Ik ken een Nederlander die hier een kraam heeft en die spullen in Nederland via marktplaats opkoopt - antieke telefoons - en deze hier verkoopt.
Op trouw staat een artikel over het probleem van veel Nederlanders, niks kunnen weggooien. De schrijver maakt terecht een onderscheid tussen de verzamelaar en de hoarder of hamsteraar die niets kan weggooien.
De verzamelaar is doelgericht, de hamsteraar houdt spullen doelloos vast totdat zijn "bedrijf" (woning) dichtslipt.
De verzamelaar is een typisch beroep. De postzegelverzamelaar is het meest herkenbare voor de oude generatie. Wie had er vroeger geen verzameling? De ethiek van die tijd leerde dat verzamelen verstandig was omdat je zo spaarde voor later. Dat is typisch.
Toch verdween de verzamelaar langzaam. Ik ken de culturele context te weinig om snel op te schrijven hoe dit gekomen is. Maar postzegels werden minder waard (actuele uitzondering). Het verzamelen van aandelen kwam tot leven.
Hoe in dit proces de verzamelaar die een duidelijke functie heeft in de maatschappij, verdwaald is tot hamsteraar is een vraag waar trouw misschien een antwoord op heeft. Wat o.a. blijkt is dat de hamsteraar zich van de samenleving afkeert terwijl de verzamelaar juist vaste grond heeft in de samenleving. Door postzegels te verzamelen wist ik me te interesseren voor Koning Willem II. En die kennis had toen waarde.
Het punt is misschien dat het verleden er nu niet meer toe doet en dat de toekomst voor veel mensen bijzonder somber kleurt. Dat hamsteren past bij een terugtrekkend gedrag. Een teruggetrokken leven.
Alles heeft wellicht ook met veranderen te maken. De hamsteraar houdt angstvallig aan alles vast omdat zijn succes in het verleden ligt. Hij is bang voor de toekomst. De verzamelaar weet dat alles een tweede kans krijgt en ziet dat door te praten over zijn verzameling er mensen zijn die zijn passie delen. Dat er een markt is voor het verleden. En die markt is groter hoe geconcentreerder de verzameling.
Terug op de rommelmarkt vind je vaak de beste producten, ... precies: tussen de rommel.
Op trouw staat een artikel over het probleem van veel Nederlanders, niks kunnen weggooien. De schrijver maakt terecht een onderscheid tussen de verzamelaar en de hoarder of hamsteraar die niets kan weggooien.
De verzamelaar is doelgericht, de hamsteraar houdt spullen doelloos vast totdat zijn "bedrijf" (woning) dichtslipt.
De verzamelaar is een typisch beroep. De postzegelverzamelaar is het meest herkenbare voor de oude generatie. Wie had er vroeger geen verzameling? De ethiek van die tijd leerde dat verzamelen verstandig was omdat je zo spaarde voor later. Dat is typisch.
Toch verdween de verzamelaar langzaam. Ik ken de culturele context te weinig om snel op te schrijven hoe dit gekomen is. Maar postzegels werden minder waard (actuele uitzondering). Het verzamelen van aandelen kwam tot leven.
Hoe in dit proces de verzamelaar die een duidelijke functie heeft in de maatschappij, verdwaald is tot hamsteraar is een vraag waar trouw misschien een antwoord op heeft. Wat o.a. blijkt is dat de hamsteraar zich van de samenleving afkeert terwijl de verzamelaar juist vaste grond heeft in de samenleving. Door postzegels te verzamelen wist ik me te interesseren voor Koning Willem II. En die kennis had toen waarde.
Het punt is misschien dat het verleden er nu niet meer toe doet en dat de toekomst voor veel mensen bijzonder somber kleurt. Dat hamsteren past bij een terugtrekkend gedrag. Een teruggetrokken leven.
Alles heeft wellicht ook met veranderen te maken. De hamsteraar houdt angstvallig aan alles vast omdat zijn succes in het verleden ligt. Hij is bang voor de toekomst. De verzamelaar weet dat alles een tweede kans krijgt en ziet dat door te praten over zijn verzameling er mensen zijn die zijn passie delen. Dat er een markt is voor het verleden. En die markt is groter hoe geconcentreerder de verzameling.
Terug op de rommelmarkt vind je vaak de beste producten, ... precies: tussen de rommel.
Reacties