In de mode
- maar ik hou niet van mode.
"Je hoeft er niet van te houden, als je maar kunt observeren. Elk modebeeld zegt iets over het seizoen maar ook over de veranderingen in de maatschappij. Bovendien is mode expressie, iedereen zou daar van moeten houden. Het is persoonlijkheid, verzorging, oog voor details..."
- ik loop gewoon in een spijkerbroek en t.-shirt. Of een overhemd wanneer we uit gaan.
"Het gaat trouwens niet om de modeshow an sich. je moet straks ergens anders op letten."
Ik ben een voorstander van tijdloosheid, maar ik moet bekennen dat tijdloosheid niet zonder mode kan. Alleen al door het feit dat er seizoenen bestaan is het logisch dat er mode is. Het ene bestaat door de aanwezigheid van het andere. Tijdloosheid heeft ook niets met uiterlijke vormen te maken, maar veel meer met functies. Het fenomeen onderwijs is tijdloos, door mode verandert de vorm waarin onderwijs gegeven wordt. Vroeger was de leraar te vergelijken met een soort dominee die een preek hield en waarbij de leerlingen stil toehoorden. nu krijgen kinderen opdrachten die ze zelfstandig mogen uitwerken en de leraar is een soort coach die komt helpen en individueel begeleiding geeft.
Presentatie is ook een kunst, misschien geen echte kunst, maar toch. De modeshow werd ingeluid met een dynamische moderne muziek en even later kwam de ontwerper op het podium die het publiek bedankte en aandacht vroeg voor de mannequins. Ik was trouwens vergeten waar ik op moest letten.
Op kleur, op combinaties, op het ontwerp, op herkenbaarheid, op creativiteit, op degelijkheid, gemak om bepaalde kleding te dragen. Wanneer je een net pak aan hebt op een feest dan stuurt dat pak je gedrag. Dat had ik iemand ooit horen zeggen. Op werk hadden we hele discussies over de dresscode. Maakt het nu wel of niet uit of een telemarketeer iemand op teen-slippers te woord staat?
Ik zag vooral de kleuren en die kleuren brachten me op een hele andere show. Het felle rood hoorde bij een brandweerman. Het wit bij een dokter of verpleger, maar ook een marinier. Groen was ook een medische kleur. Blauw vertegenwoordigt formeel, en dat hoort bij een overheidsdienaar. Een politieagent. Een piloot draagt ook een blauw uniform. Een scheidsrechter draagt meestal een zwart outfit. Een ambulancepersoneel gebruikt een geel vest dat goed opvalt.
Priesters en andere religieuze professionals lopen vaak in paarse kleding. Op de universiteit gebruikt men ook vaak zwart voor een toga, net als de advocaat of de rechter zelf. Zwart oogt neutraal. In die zin heeft kleur een functie binnen een beroep.
Wie draagt er bruin? Een boswachter. Een militair.
Maar de dames en heren die op het podium rondliepen waren allen model. Bij ons op het werk draagt iedereen een pak, meestal grijs of blauw en de dames gaan ook niet echt kleurrijk getooid. Fel rood zie je zelden, maar de felheid van sommige acties zijn weer wel behoorlijk kleurrijk. Ook al draagt iedereen een redelijk neutrale kleur op het werk, breken soms toch de zeer getinte emoties door; het heftige en emotionele rood, het informatieve wit, het negatieve pik en pikzwart, het waarschuwende geel. Sommige uitingen zijn bijzonder gekleurd. Het vriendelijke groen. Dat is er ook vaak.
Ik ben ooit in een land geweest en daar dragen de kinderen op school een uniform. Dan is er in ieder geval qua uiterlijk geen verschil. Wel zo neutraal. Ik heb nooit precies gehoord of en hoe dat nu werkt. Of het helpt. En waartegen.
"En hoe vond je het? Heb je gelet op wat ik je vertelde?"
- Ja, min of meer. Erg inspirerend zo'n show. Ik heb vooral op de kleuren gelet. Was inderdaad een goed idee van je.
"Je hoeft er niet van te houden, als je maar kunt observeren. Elk modebeeld zegt iets over het seizoen maar ook over de veranderingen in de maatschappij. Bovendien is mode expressie, iedereen zou daar van moeten houden. Het is persoonlijkheid, verzorging, oog voor details..."
- ik loop gewoon in een spijkerbroek en t.-shirt. Of een overhemd wanneer we uit gaan.
 |
| bron: ... onbekend |
Ik ben een voorstander van tijdloosheid, maar ik moet bekennen dat tijdloosheid niet zonder mode kan. Alleen al door het feit dat er seizoenen bestaan is het logisch dat er mode is. Het ene bestaat door de aanwezigheid van het andere. Tijdloosheid heeft ook niets met uiterlijke vormen te maken, maar veel meer met functies. Het fenomeen onderwijs is tijdloos, door mode verandert de vorm waarin onderwijs gegeven wordt. Vroeger was de leraar te vergelijken met een soort dominee die een preek hield en waarbij de leerlingen stil toehoorden. nu krijgen kinderen opdrachten die ze zelfstandig mogen uitwerken en de leraar is een soort coach die komt helpen en individueel begeleiding geeft.
Presentatie is ook een kunst, misschien geen echte kunst, maar toch. De modeshow werd ingeluid met een dynamische moderne muziek en even later kwam de ontwerper op het podium die het publiek bedankte en aandacht vroeg voor de mannequins. Ik was trouwens vergeten waar ik op moest letten.
Op kleur, op combinaties, op het ontwerp, op herkenbaarheid, op creativiteit, op degelijkheid, gemak om bepaalde kleding te dragen. Wanneer je een net pak aan hebt op een feest dan stuurt dat pak je gedrag. Dat had ik iemand ooit horen zeggen. Op werk hadden we hele discussies over de dresscode. Maakt het nu wel of niet uit of een telemarketeer iemand op teen-slippers te woord staat?
Ik zag vooral de kleuren en die kleuren brachten me op een hele andere show. Het felle rood hoorde bij een brandweerman. Het wit bij een dokter of verpleger, maar ook een marinier. Groen was ook een medische kleur. Blauw vertegenwoordigt formeel, en dat hoort bij een overheidsdienaar. Een politieagent. Een piloot draagt ook een blauw uniform. Een scheidsrechter draagt meestal een zwart outfit. Een ambulancepersoneel gebruikt een geel vest dat goed opvalt.
Priesters en andere religieuze professionals lopen vaak in paarse kleding. Op de universiteit gebruikt men ook vaak zwart voor een toga, net als de advocaat of de rechter zelf. Zwart oogt neutraal. In die zin heeft kleur een functie binnen een beroep.
Wie draagt er bruin? Een boswachter. Een militair.
Maar de dames en heren die op het podium rondliepen waren allen model. Bij ons op het werk draagt iedereen een pak, meestal grijs of blauw en de dames gaan ook niet echt kleurrijk getooid. Fel rood zie je zelden, maar de felheid van sommige acties zijn weer wel behoorlijk kleurrijk. Ook al draagt iedereen een redelijk neutrale kleur op het werk, breken soms toch de zeer getinte emoties door; het heftige en emotionele rood, het informatieve wit, het negatieve pik en pikzwart, het waarschuwende geel. Sommige uitingen zijn bijzonder gekleurd. Het vriendelijke groen. Dat is er ook vaak.
Ik ben ooit in een land geweest en daar dragen de kinderen op school een uniform. Dan is er in ieder geval qua uiterlijk geen verschil. Wel zo neutraal. Ik heb nooit precies gehoord of en hoe dat nu werkt. Of het helpt. En waartegen.
"En hoe vond je het? Heb je gelet op wat ik je vertelde?"
- Ja, min of meer. Erg inspirerend zo'n show. Ik heb vooral op de kleuren gelet. Was inderdaad een goed idee van je.
Reacties