AOW: 65, 66, 67, 68, 69 ... (pensioen wordt een issue)
Veranderingen in de toekomst hebben hun kiem in het heden. En... een land staat meestal niet geisoleerd in haar omgeving. Net als vroeger op school kijken we soms af bij onze buren.
De Telegraaf heeft een mooi overzicht opgesteld van hoe anderen met het pensioen voor ouderen en de AOW omgaan:
DUITSLAND: In maart is besloten de AOW-leeftijd met twee jaar te verhogen tot 67 jaar. Dit wordt vanaf 2012 geleidelijk ingevoerd.
BELGIE: 65 jaar. De regering is vooralsnog niet van plan om het systeem aan te passen omdat de AOW de komende jaren nog te betalen is.
NOORWEGEN: De AOW-leeftijd is verhoogd naar 67 jaar, maar de Noren mogen ook al vanaf hun 62e of op hun 70e stoppen. De uitkering wordt afhankelijk van de leeftijd gekort of verhoogd.
ZWEDEN: Flexibel tussen 61 en 67 jaar. Wie eerder stopt wordt gekort, langer doorwerken wordt beloond.
GROOT-BRITTANNIE: Mannen krijgen vanaf 65 jaar AOW, vrouwen vanaf 60 jaar. De AOW-leeftijd wordt in de toekomst stapsgewijs opgehoogd naar 68.
OOSTENRIJK: Mannen 65, vrouwen 62 jaar.
FRANKRIJK: De AOW-leeftijd is 65, maar wie op 60-jarige leeftijd al wil stoppen, krijgt een kleinere uitkering.
En Spanje?
In Spanje leeft deze discussie nog niet. Maar vanuit dit land bezien verwonder ik me over het toch relatieve gemak waarin in Nederland men deze verandering doorzet. Gewoon mensen langer later werken. Misschien komt dat ook omdat het werk niet zoveel meer voorstelt; wat is het nu om in een dienstensector te moeten werken. Bij een bank van negen tot vijf? Er zijn mensen die met stress rondlopen (zoals bij France Telecom) maar hoe zwaar is het werk nu nog tenopzichte van vroeger?
In Spanje zal men eerder denken aan de Olijvenplukkers en het werk op het land. En dan is veertig jaar wel genoeg geweest.
Een ander groot verschil ligt in het verlengde hiervan; Nederland komt moderner over als een land als Spanje en zal eerder met dit soort beleid worstelen. In feite gaat het om een begrotingsvraagstuk en om de planning voor de toekomst. In Spanje heeft men voorlopig genoeg problemen in het heden. De toekomst is nog ver weg.
Mañana zeggen we dan in Nederland. Daarmee zetten we onze zuiderburen voor gek, want die leven nog met tradities. Maar Nederland heeft vervolgens een first-mover-effect. Misschien is het handig om de kat uit de boom te kijken en (pas) te reageren als het echt moet. Dan komen er ook wellicht betere oplossingen voor handen.
1 februari 2010:
In Spanje is inmiddels ditzelfde debat losgebarsten. Debat? De wet die werken tot 67 mogelijk moet maken is er al bijna. De weerstand ertegen ontbreekt, men accepteert het gelaten, in een tijd waarin met de grote werkloosheid de problemen van nu overheersen. De politicus zegt niet langer manaña.
De Telegraaf heeft een mooi overzicht opgesteld van hoe anderen met het pensioen voor ouderen en de AOW omgaan:
DUITSLAND: In maart is besloten de AOW-leeftijd met twee jaar te verhogen tot 67 jaar. Dit wordt vanaf 2012 geleidelijk ingevoerd.
BELGIE: 65 jaar. De regering is vooralsnog niet van plan om het systeem aan te passen omdat de AOW de komende jaren nog te betalen is.
NOORWEGEN: De AOW-leeftijd is verhoogd naar 67 jaar, maar de Noren mogen ook al vanaf hun 62e of op hun 70e stoppen. De uitkering wordt afhankelijk van de leeftijd gekort of verhoogd.
ZWEDEN: Flexibel tussen 61 en 67 jaar. Wie eerder stopt wordt gekort, langer doorwerken wordt beloond.
GROOT-BRITTANNIE: Mannen krijgen vanaf 65 jaar AOW, vrouwen vanaf 60 jaar. De AOW-leeftijd wordt in de toekomst stapsgewijs opgehoogd naar 68.
OOSTENRIJK: Mannen 65, vrouwen 62 jaar.
FRANKRIJK: De AOW-leeftijd is 65, maar wie op 60-jarige leeftijd al wil stoppen, krijgt een kleinere uitkering.
En Spanje?
In Spanje leeft deze discussie nog niet. Maar vanuit dit land bezien verwonder ik me over het toch relatieve gemak waarin in Nederland men deze verandering doorzet. Gewoon mensen langer later werken. Misschien komt dat ook omdat het werk niet zoveel meer voorstelt; wat is het nu om in een dienstensector te moeten werken. Bij een bank van negen tot vijf? Er zijn mensen die met stress rondlopen (zoals bij France Telecom) maar hoe zwaar is het werk nu nog tenopzichte van vroeger?
In Spanje zal men eerder denken aan de Olijvenplukkers en het werk op het land. En dan is veertig jaar wel genoeg geweest.
Een ander groot verschil ligt in het verlengde hiervan; Nederland komt moderner over als een land als Spanje en zal eerder met dit soort beleid worstelen. In feite gaat het om een begrotingsvraagstuk en om de planning voor de toekomst. In Spanje heeft men voorlopig genoeg problemen in het heden. De toekomst is nog ver weg.
Mañana zeggen we dan in Nederland. Daarmee zetten we onze zuiderburen voor gek, want die leven nog met tradities. Maar Nederland heeft vervolgens een first-mover-effect. Misschien is het handig om de kat uit de boom te kijken en (pas) te reageren als het echt moet. Dan komen er ook wellicht betere oplossingen voor handen.
1 februari 2010:
In Spanje is inmiddels ditzelfde debat losgebarsten. Debat? De wet die werken tot 67 mogelijk moet maken is er al bijna. De weerstand ertegen ontbreekt, men accepteert het gelaten, in een tijd waarin met de grote werkloosheid de problemen van nu overheersen. De politicus zegt niet langer manaña.
-- nov 2023. Hier begon het dus in 2009, vlak na de financiele crisis. De overheid ging opeens vooruitkijken naar de pensioenen, om ich te beschermen tegen toekomstige begrotingsproblemen.
Dat heeft in Nederland een extra dimensie omdat hier het kapitaalsysteem werkt, terwijl in de meeste landen het omslagstelsel wordt gebruikt:
--
Reacties
Al even volg ik je blog met plezier. Je legt verbanden, analyseert.. over de aow verbind je naar mijn idee niet alles zuiver. Niet dat wij er op zitten te wachten. Wij willen eerder stoppen met werken en vervolgens, worden we na al die jaren nog gekort.
Maar goed, kijk eens naar dit blog
http://www.nrcnext.nl/blog/2009/10/19/bloggers-zijn-machtige-hobbyisten/ met groet, Rita