De rust keert terug

 Het is te merken aan de parkeerplaatsen.

Wanneer we koffie zitten te drinken, zie je steeds dezelfde auto's rondrijden, vaak drie keer komen ze langs op zoek nar ene open plek, die is er niet en een grote parkeergarage is er niet in de buurt.

Op het strand merk je het ook. Normaal gesproken gaan de buitenlanders eerder van het strand af dan de inwoners, die blijven gerust tot een uur of negen, en gaan dan dineren.

Het seizoen is ten einde. 

Binnen twee weken beginnen de scholen weer. Wat laat? 

Ja. 

Wanneer ik in de media lees dat het noorden (van Europa) door de klimaatverandering het nieuwe zuiden zal worden, denk ik "laat maar komen." Dat zeggen ze ook al langer van Spanje zelf. Maar ik zie nog niet gebeuren dat de drukte hier stopt.

Gisteren gingen we naar de stad en op de rijksweg kan je - in het weekend dus - om twaalf uur niet meer de weg op, want dan sta je in de file. Door de weeks is dat steeds meer het geval rond "werktijden" die steeds meer uitdijen.

Drukte dus. Meer dan waar de infrastructuur rekening mee gehouden heeft.

En dan kwam er opeens de Rode vlag.

Vier dagen konden we niet zwemmen. Volgens de gemeente was dit niet eerder voortgekomen, een afvoerpijp met fecaliën kwam direct in de zee waardoor het water een hoge mate van bacterie kreeg.

Midden in de klimaatcrisis waar je het niveau van het wter langzaam ziet stijgen en met zorg uitkijkt naar ontwikkelingen van de mens als massafenomeen, gaat het hier gewoon om een fout van een water bedrijf.

Nu kunnen we gewoon weer de zee in.

...

-- foto: amp.telediario.mx

--