De coach en de fans

Het beroep coach is meer en meer in trek de laatste jaren. Of in ieder geval wordt het beroep of de professie meer en meer serieus genomen. Vroeger was een coach een sportcoach - zoals de voetbalcoach - maar tegenwoordig is in het domein van human resources de persoonlijke coach een heel normale rol. Coaches hebben het imago moeten doorbreken dat ze vooral hulp bieden dat als een vorm van zwakte werd gezien. Nu is het acceptabel dat een coach het beste uit iemands kunnen naar boven kan halen. De nadruk is verschoven van focus opzwakte, naar de focus op (nog) sterker worden.

De voetbalcoach wordt nog vaak als voorbeeld gezien. Voetbal is de bekendse sport, en de voetbalcoach "als vroegere speler," het meest logische voorbeeld voor een team.

Recentelijke voortbeelden zijn er voolop, in Spanje zijn er twee voorbeelden die extra aandacht krijgen. De coach die gezorgd heeft dat een club de landstitel heeft behaald, wat in tien jaar niet voorgekomen is, en een ander voorbeeld, wat voor dit artikel centraal staat, is de coach die afscheid neemt omdat hij zijn doelstelling niet gehaald heeft. Deze doelstelling was om het team binnen de rang van de eerste tien te verkrijgen.

Zo'n concrete doelstelling is noodzakelijk, net zoals een team en elke professional een doelstelling nodig heeft om goed te functioneren.

Een van de zaken die bij deze coach fout ging - volgens zijn eigen woorden - was dat hij geen contact heeft kunnen maken met de fans van de club.

Waarom is dat belangrijk? Een coach moet toch een team leiden, en niet een club supporters? Zijn dat niet twee werelden die niets met elkaar van doen hebben?

In het bedrijfsleven lijkt dat inderdaad op te gaan. Een persoonlijke coach of een teamcoach heeft weinig met de fans te maken. Wie zijn trouwens de fans van het team; misschien de klanten, of het hogere management...?

Maar bij voetbal ligt dat anders. Daar zijn de supporters wel degelijk belangrijk. Het publiek is een sterk motiverende factor. Zij moedigen aan, en hoe duidelijker en overtuigender deze supportrol, hoe meer de supporters daadwerkelijk het team ondersteunen. Het effect van de supporters is zichtbaar bij individuele grootheden die miljoenen verdienen, maar die toch kunnen huilen van vreugde wanneer ze het winnende doelpunt scoren. Geld is niet de enige motivator, niet bij sport en ook niet in het bedrijfsleven. Aandacht van het publiek - van klanten, managers, van wie dan ook motiveert!

Deze coach had voor het publiek te weinig aandacht. Het is een coach die vanuit een innerlijke overtuiging zijn werk deed en zich niet liet beïnvloeden door derden. Dat is positief, maar wanneer hij wat meer het publiek zou hebben aangespoord met "Dank voor jullie rol bij deze wedstrijd," "jullie waren een geweldig publiek," etc, etc dan zou hij wat meer de harten van deze fans hebben beroerd en die zouden extra hard hun werk als supporters hebben gedaan. En dat is een belangrijke factor in het geheel.

Bottom line: coaching is niet puur inhoudelijk een team motiveren, maar behelst ook aandacht voor de factoren die om het spel heen de uitkomst kunnen beïnvloeden.

Terwijl ik dit schrijf, zegt mijn vrouw: "Van Nistelrooy zat weer bij Malaga op de tribune. Hij is een echte fan. Het zou me niets verbazen als ze hem straks een keer als coach vragen..."