Spaans-Argentijnse cultuurverschillen

Ik heb me nooit gerealiseerd dat er zo'n gigantisch verschil bestaat tussen de Spaanse en de Argentijnse cultuur.

Het cultuurverschil is op te merken wanneer een Spanjaard en een Argentijn samenwerken. Het gaat hier dan natuurlijk om generalisaties, maar de waarheid is in het specifieke geval terug te vinden.

De Argentijn is dan een perfecte communicator. Argentijnen worden in Spanje volop gerekruteerd voor verkoopactiviteiten en vooral voor telemarketing, die dan ook nog eens in Buenos Aires kan plaats vinden. Een duidelijkere case voor sourcing is er niet; zowel bedrijfsmatig - sterke verkopers - als organisatorisch - kosteneffectief.

De Argentijn kan dus goed zijn verhaal houden. Dat geeft vaak vertrouwen, maar kan ook wantrouwen opwekken wanneer het verkoopverhaal geen opvolging krijgt.

Een belangrijk verschil tussen beide culturen is dat de Spanjaard eerst Catalaan, Bask of Andalusiër is en dan pas Spanjaard. De Argentijn daarentegen voelt zich altijd eerst Argentijn en pas in de tweede plaats Porteño (Uit Buenos Aires) of Mendocina. De emigratie naar Argentinië heeft altijd geleid dat de immigranten de cultuur overnemen en Argentijn worden, van Baskische, Catalaanse, Italiaanse of zelfs Syrische afkomst. In het laatste geval krijgt de autochtoon de bijnaam "Turco" (Turk) dat klinkt hard, maar is niet kwaad bedoeld. Een Argentijn van Spaanse afkomst krijgt in het land vaak de bijnaam "Gallego" inwoner uit de Spaanse community Galicië, maar het betekent ook "hardhoofd."

Dat stigma klopt in de praktijk vrij vaak; de Spanjaard is minder flexibel en vaak koppig in vergelijking met de Argentijn. "El Español es cuadrado," zegt de Argentijn, hoe ver deze interpretatie precies reikt is moeilijk te zeggen, maar de letterlijke vertaling is "vierkant." De Zuid-Amerikaanse rivaal is flexibel in zijn werkmethoden en denkt vaker na over een andere oplossing. De Spanjaard is generaliserend gesteld eerder een doorzetter, de Argentijn laat het eerder afweten.

Typisch Spaans is het gevoel van trots dat aan hoogmoed grenst. De Spanjaard leeft  in vergelijking met de Argentijn met absolute regels, terwijl deze laatste veel meer relativeert. Die Spaanse trots contrasteert met de Argentijnse competitieve instelling: Argentijnen doen geen spelletje voor de lol, ze willen winnen. Pas sinds kort heeft het Spaanse voetbalteam begrepen dat om te winnen de trotse verschillen tussen Basken en Catalanen minder belangrijk zijn, WIL JE WINNEN. En toen die verschillen overbrugd werden, was het team rijp om een echte gezamenlijke prestatie neer te zetten. Waarvan akte.

Een verschil dat niet snel binnen werkrelaties te vinden is, is dat de Spaanse cultuur potdicht is; deze staat lineair tegenover onze Nederlandse open samenleving (van vroeger), en ook de Argentijnse cultuur is vrij open. Een goed voorbeeld is te vinden op linkedIn in Spanje, waar je de scheiding ziet tussen Guiri-business (Noordelijke buitenlanders) en gewone Spaanse netwerken. Mixen doen ze bijna niet.

Veel frictie tussen beide culturen is te vinden in de gezamenlijke geschiedenis van Argentinië en Spanje. Behalve het verre verleden van de verovering van Spaans America was het vlak na de burgeroorlog precies Argentinië die het land met grote graanhoeveelheden te hulp schoot. Daar is eigenlijk nooit een reciproque reactie op gekomen.

Zeer recent is de nationalisatie van Spaanse bedrijven door de Argentijnse regering (die decennia eerder waren overgenomen zoals YPF door het Spaanse olieconcern Repsol). De Spanjaarden voelden zich behoorlijk geschoffeerd. Maar met bovenstaande schets van een aantal cultuurverschillen kan dat geen verrassing geweest zijn.

--
Vandaag (31 mei) uit eten geweest met een groep Argentijnen en een paar Spanjaarden. Uit het menu kon men kiezen tussen vlees (Entrecote) en Vis (...). Ik had vis gekozen, maar bijna alle Argentijnen kozen "natuurlijk" vlees. En wat valt achteraf te verwachten... "ze" hadden kritiek op het vlees. De gedachte die me te binnen schoot en ik tot uiting bracht was: "dat je dit kon verwachten, het is een hele uitdaging voor een Argentijn om in een Spaans restaurant vlees te bestellen." Het gaat om stijlverschillen - de Argentijn wil geen saus, de Spanjaard wel, en over de malsheid van de biefstuk viel te twisten. Vooral als Argentijn, maar vooral juist ook omdat de omgeving Spaans is. In een Nederlands restaurant zou de Argentijn niet zo snel een probleem gemaakt hebben over smaak. Echter, tussen de Spanjaard en de Argentijn heerst er op dit vlak een gevoeligheid, qua competenties (kennis van vlees) en rivaliteit qua cultuur die eerder voor een conflict zorgt. Verder was het natuurlijk erg gezellig, zou ik zeggen als Hollander.

--

Een Argentijn die over de cultuurverschillen schrijft met Spanje, is Hernán Casciari. Voorbeeldje: Argentijnen gaan en masse naar de psycholoog en doen daar niet moeilijk over, de Spanjaard zet dan een zonnebril op zodat niemand het ziet...