Kabinet zonder economen

 Iemand stuurde me deze column van Mathijs Bouman vanuit het FD.

Of het goed of slecht nieuws is, dat is de vraag, het is inderdaad bijzonder.

Ik kreeg het bericht omdat ik vertelde dat weer iemand anders tegen me had gezegd, dat niet weinig andere professionals jaloers zijn op De Econoom: er heerst een bepaalde jaloezie ten opzichte van deze beroepsgroep.

Dat idee had ik ook al. Wanneer je Fantoomgroei leest dan merk je daar impliciet een soort argwaan maar misschien ook wel een bepaalde jaloezie tegenover de econoom. 

Dat ten tijde van Den Uyl er een soort climax qua economen-aanbod of quota was, is misschien even bijzonder dan dat er nu geen enkele econoom is. De tijdgeest van het Den Uyl tijdperk was nog meer te begrijpen in termen van maakbaarheid, en dan kan een econoom een goede rol spelen.

Nu leven we in een tijd waar - hoe kan dat anders bij een langdurige economische crisis, vooral qua idee dat de lonen sterk achter blijven bij de winsten - dat de econoom argwaan ontmoet. En dus zit er geen enkele econoom in het kabinet. Zo zou je het ook kunnen zeggen.

We leven in een tijd waar emotie overheerst en dan is de professional die terugvalt op het principe dat je je verstand moet blijven gebruiken en die denkt in termen van rationaliteit en dat misschien ook wel verdedigt, niet populair.

Maar zou een goede econoom in feite nooit populair moeten zijn?

De combinatie van econoom en journalist is ook bijzonder en krachtig. De journalist is gefocust op het nu en weet wat er leeft onder de mens, de econoom is soort tijdloze scheidsrechter van publiek en privé huishouden...

--