Stijlverschillen - Picasso versus Dali
Stijl is een concept dat in veel gebieden wordt gebruikt. In de kunst bijvoorbeeld kan de stijl een bepaalde eigenschap of een typische manier van schilderen benoemen. In de mode wordt het gebruikt om een zekere neiging tot kleden te beschrijven. En stijl wordt ook gebruikt in de architectuur om min of meer hetzelfde uit te drukken - de wijze - waarop een gebouw is gebouwd, zoals: klassiek, modern, gotisch, enz. En zelfs organisaties hebben hun stijl als het gaat om het organiseren van activiteiten en het uitvoeren van beleid. dat beleid is al een vorm van een stijl.
Dit is minder zichtbaar, maar even belangrijk, omdat stijl (vorm aan) identiteit en authenticiteit geeft.
Bewustwording van verschillen in stijl in andere gebieden - zoals schilderen - zou kunnen helpen om de verschillen en het belang van stijl in organisaties te begrijpen. Bijvoorbeeld het verschil in stijl tussen de twee Spaanse schilders: Pablo Picasso (uit Malaga) en Salvador Dali (uit Catalonië).
Beiden hebben hun eigen stijl, die we niet gemakkelijk kunnen uitdrukken met woorden, maar ze zijn prominent als we kijken naar het schilderij van elk van de kunstenaars. Stijl en kunsten (schilderkunst) kunnen verschillende dingen betekenen: de eigen stijl van de schilder (individu) en de stijl van een beweging die een bepaalde periode domineert (de cultuur).
Dali bijvoorbeeld werd altijd hoofdzakelijk in verband gebracht met de surrealistische beweging in de kunst. Picasso anderzijds is geassocieerd met kubisme, maar ook met vele andere stijlen.
In feite is het belangrijkste verschil - in stijl tussen de twee meesters - misschien wel dat Picasso zijn stijl en voorkeuren heeft gewijzigd om zichzelf te uiten, terwijl Dali loyaal is geweest om vooral één stijl; het surrealisme.
Picasso is altijd meer gewaardeerd op de markt dan "Dali" en waarschijnlijk vanwege dezelfde reden. Waar de markt is grillig en niet alleen gericht op een stijl, zal het meeste waarde uitgaan naar de kunstenaar die in staat is om van de ene stijl om te schakelen naar een andere. Een moment in de tijd keerde de markt haar rug naar het surrealisme toe en bestempelde het als verouderd. Dit gebeurde met alle stijlperiodes, zoals in de filosofie waarbij een periode als het existentialisme als "passé" wordt gekenmerkt op een bepaald moment in de tijd. De hype of trend is voorbij en als je nog steeds gecommiteerd bent aan deze stijl zal de markt je negeren.
Er wordt gezegd dat het Picasso altijd een buitenstaander was, nooit inzetten op één stijl, altijd op zoek naar nieuwe manier om zichzelf te uiten. Dali had zijn "weg" gevonden en was niet bereid om zich open te stellen voor (wéér) nieuwe ontwikkelingen en innovaties. 
Stijl is ook aanwezig op een persoonlijk of psychologisch niveau. Myers en Briggs hebben dit stijlconcept vorm gegeven aan de hand van een set van persoonlijke voorkeuren; zoals in het geval van oordelen (Judging) versus waarnemen (Perceiving).
Deze voorkeursdimensie beschrijft hoe iemand zijn uiterlijke leven wil vormgeven. Wat zijn de typische gedragingen die bij anderen opvallen wanneer ze deze persoon zien handelen. De een is meer gestructureerd en besluitvaardig (Judging) de ander heeft een meer flexibele en adaptieve levensstijl (Perceiving).
Als je dit model op de twee kunstenaars zou toepassen dan lijkt het erop dat Picasso meer een `Perceiving` stijl prefereert, terwijl Dali meer een Judging lifestyle zou zijn toegedaan. De een meer oordelend, de ander meer beschouwend.
Stijl dus. Een eigenaardige manier waarop dingen in perspectief kunnen worden geplaatst en hoe ontwerpen en design van elkaar kunnen verschillen. Het is alomtegenwoordig, zeker ook in het bedrijfsleven, al is het dan minder zichtbaar en expliciet dan bij de stijl van een schilderij. Toch belangrijk om rekening mee te houden: focus op de manier waarop u uw leven of bedrijf organiseert.
Tien jaar later. Het begrip stijl in organisaties gebruik ik nu niet meer. Terwijl het concept stijl aan de ene kant handig is omdat iedereen er wel een beeld bij heeft, is het nadeel dat je eerst moet uitleggen wat je er precies mee bedoelt. Natuurlijk heeft iedereen wel een idee dat Picasso en van Gogh qua stijl verschillen, maar hoe typeer je het verschil tussen twee afdelingen binnen een bedrijf? Je kan dan beter gewoon over cultuurverschillen spreken. En dan is het grote verschil dat een bedrijf wel een cultuur hebben, en individuen zoals schilders niet. Maar deze laatste vertegenwoordigen wel een bepaalde productieve groep: de schilders als kunstenaars als onafhankelijke wezens wiens vrijheid hoog in het vaandel hebben en die lak hebben aan orde en regels. Kunstenaars kunnen dan ook slecht in organisatieverband werken. Als het gaat om cultuur en cultuurverschillen in kaart te brengen dan is het nodig om eerst de productieve rol te analyseren. De productieve rol van de ene afdeling is anders dan die van de andere groep. Die verschillen vormt de basis voor de stijl of cultuurverschillen.
Actueel: niemand, geen enkele modeontwerper, voelde zich geroepen om voor de nieuwe first lady - een voormalig fotomodel - kleding te ontwerpen. Typisch. Minder typisch, maar des te belangrijker als het gaat om stijl is wat voor een soort kleding belangrijke personen dragen. En Vooral in de crisis. is het dan gepast (geen stijl, stijlloos, asociaal) om dure merkkleding te dragen (een blouse van 5000 dollar) terwijl meer en meer mensen met voedselbonnen moeten rondkomen?
--
2014/06/beter-authentiek-dan-matige-imitatie
Dit is minder zichtbaar, maar even belangrijk, omdat stijl (vorm aan) identiteit en authenticiteit geeft.
Bewustwording van verschillen in stijl in andere gebieden - zoals schilderen - zou kunnen helpen om de verschillen en het belang van stijl in organisaties te begrijpen. Bijvoorbeeld het verschil in stijl tussen de twee Spaanse schilders: Pablo Picasso (uit Malaga) en Salvador Dali (uit Catalonië).
Beiden hebben hun eigen stijl, die we niet gemakkelijk kunnen uitdrukken met woorden, maar ze zijn prominent als we kijken naar het schilderij van elk van de kunstenaars. Stijl en kunsten (schilderkunst) kunnen verschillende dingen betekenen: de eigen stijl van de schilder (individu) en de stijl van een beweging die een bepaalde periode domineert (de cultuur).
Dali bijvoorbeeld werd altijd hoofdzakelijk in verband gebracht met de surrealistische beweging in de kunst. Picasso anderzijds is geassocieerd met kubisme, maar ook met vele andere stijlen.
In feite is het belangrijkste verschil - in stijl tussen de twee meesters - misschien wel dat Picasso zijn stijl en voorkeuren heeft gewijzigd om zichzelf te uiten, terwijl Dali loyaal is geweest om vooral één stijl; het surrealisme.
Picasso is altijd meer gewaardeerd op de markt dan "Dali" en waarschijnlijk vanwege dezelfde reden. Waar de markt is grillig en niet alleen gericht op een stijl, zal het meeste waarde uitgaan naar de kunstenaar die in staat is om van de ene stijl om te schakelen naar een andere. Een moment in de tijd keerde de markt haar rug naar het surrealisme toe en bestempelde het als verouderd. Dit gebeurde met alle stijlperiodes, zoals in de filosofie waarbij een periode als het existentialisme als "passé" wordt gekenmerkt op een bepaald moment in de tijd. De hype of trend is voorbij en als je nog steeds gecommiteerd bent aan deze stijl zal de markt je negeren.
Er wordt gezegd dat het Picasso altijd een buitenstaander was, nooit inzetten op één stijl, altijd op zoek naar nieuwe manier om zichzelf te uiten. Dali had zijn "weg" gevonden en was niet bereid om zich open te stellen voor (wéér) nieuwe ontwikkelingen en innovaties.
Stijl is ook aanwezig op een persoonlijk of psychologisch niveau. Myers en Briggs hebben dit stijlconcept vorm gegeven aan de hand van een set van persoonlijke voorkeuren; zoals in het geval van oordelen (Judging) versus waarnemen (Perceiving).
Deze voorkeursdimensie beschrijft hoe iemand zijn uiterlijke leven wil vormgeven. Wat zijn de typische gedragingen die bij anderen opvallen wanneer ze deze persoon zien handelen. De een is meer gestructureerd en besluitvaardig (Judging) de ander heeft een meer flexibele en adaptieve levensstijl (Perceiving).
Als je dit model op de twee kunstenaars zou toepassen dan lijkt het erop dat Picasso meer een `Perceiving` stijl prefereert, terwijl Dali meer een Judging lifestyle zou zijn toegedaan. De een meer oordelend, de ander meer beschouwend.
Stijl dus. Een eigenaardige manier waarop dingen in perspectief kunnen worden geplaatst en hoe ontwerpen en design van elkaar kunnen verschillen. Het is alomtegenwoordig, zeker ook in het bedrijfsleven, al is het dan minder zichtbaar en expliciet dan bij de stijl van een schilderij. Toch belangrijk om rekening mee te houden: focus op de manier waarop u uw leven of bedrijf organiseert.
(eerder geschreven in 2006 op ezinearticles.com)
--Tien jaar later. Het begrip stijl in organisaties gebruik ik nu niet meer. Terwijl het concept stijl aan de ene kant handig is omdat iedereen er wel een beeld bij heeft, is het nadeel dat je eerst moet uitleggen wat je er precies mee bedoelt. Natuurlijk heeft iedereen wel een idee dat Picasso en van Gogh qua stijl verschillen, maar hoe typeer je het verschil tussen twee afdelingen binnen een bedrijf? Je kan dan beter gewoon over cultuurverschillen spreken. En dan is het grote verschil dat een bedrijf wel een cultuur hebben, en individuen zoals schilders niet. Maar deze laatste vertegenwoordigen wel een bepaalde productieve groep: de schilders als kunstenaars als onafhankelijke wezens wiens vrijheid hoog in het vaandel hebben en die lak hebben aan orde en regels. Kunstenaars kunnen dan ook slecht in organisatieverband werken. Als het gaat om cultuur en cultuurverschillen in kaart te brengen dan is het nodig om eerst de productieve rol te analyseren. De productieve rol van de ene afdeling is anders dan die van de andere groep. Die verschillen vormt de basis voor de stijl of cultuurverschillen.
Actueel: niemand, geen enkele modeontwerper, voelde zich geroepen om voor de nieuwe first lady - een voormalig fotomodel - kleding te ontwerpen. Typisch. Minder typisch, maar des te belangrijker als het gaat om stijl is wat voor een soort kleding belangrijke personen dragen. En Vooral in de crisis. is het dan gepast (geen stijl, stijlloos, asociaal) om dure merkkleding te dragen (een blouse van 5000 dollar) terwijl meer en meer mensen met voedselbonnen moeten rondkomen?
--
2014/06/beter-authentiek-dan-matige-imitatie
Reacties