Management, Cultuur & Verandering

Onlangs verkondigde een beursveteraan de volgende metafoor: Olies komen altijd bovendrijven. Hij doelde op Shell, de oliemaatschappij. Dat deed me denken, want komt nog meer en vaak bovendrijven.   De waarheid is als olie. Dat lijkt me ook een mooie metafoor, en toepasselijk op deze tijd. Het aardige is dat nu Fake-news zo populair topic is, je meteen ziet dat het lang zal duren voordat die tijd weer voorbij is. Misschien wel een generatie. Dat betekent niet dat er in deze tijd geen ruimte is voor de waarheid, maar deze komt meestal toch niet op de eerste plek. Maar waarheid is wel te vergelijken met olie. Er komt een moment dat de waarheid boven komt drijven, zoals een lijk dat vanuit een diep meer, opeens aanspoelt aan de oever. En daarmee de hele achterliggende geschiedenis ook haar come-back maakt. Wat heeft dit met cultuur te maken? Ik denk o.a. de illusies die we ons vaak voorspiegelen om gemotiveerd te raken. Om in actie te komen. Alle mode zou je kunnen zien als leug...

... Is een boek van Waqas Ahmed. "Unlocking the power of human versatility." Hij pleit voor een multi-facette vorm van leven, waar iemands potentieel niet afhangt van een enkele specialisatie. De mens is zoveel meer dan dat. In het begin van de menselijke ontwikkeling moest men een bredere vorm van kennis hebben om te kunnen overleven in een vijandige omgeving. We moesten zoeken voor voedsel en een veilige woonomgeving maken. Echter in de tegenwoordige tijd hebben alleen kinderen nog die speelse nieuwsgierigheid om de wereld te verkennen. Maar daarmee is de drang om ons in meerdere facetten uit te kunnen drukken niet verdwenen. De maatschappij echter waardeert voornamelijk enkelvoudige talenten. Een voorbeeld echter van een moderne polymath is Nathan Myhrvold, voormalig CTO van Microsoft, hij is een archetypische "jack of all trades:" wildleven fotograaf, professionele kok, uitvinder van patenten en CTO. De huidige maatschappij is gebaat bij polymaths, omdat de...

Ik schrijf vooral voor mezelf, dat motto van Jan Pen heb ik hier al eens herhaald. Maar helemaal kloppen doet het natuurlijk niet. Ik heb twee doelen in mijn leven: geld verdienen en de wereld een klein stukje helpen beter te maken. Dat laatste door mezelf beter te maken. En daardoor schrijf ik weer. Geld verdienen en de wereld beter maken, zou dat niet elk motto van een bedrijf kunnen zijn: iets doen voor anderen, en er nog geld aan over houden ook. Soms is die relatie wel erg indirect. Geld-verdienen kan je geen purpose statement noemen. De wereld beter maken misschien nog wel. Toch was mijn schrijven altijd wel een beetje doelloos. Ik schreef maar wat, binnen de contouren van M Cen V. Maar wat was nu echt het doel. Toevallig vandaag kwam ik daar achter. Of kreeg ik een voorbeeld om mijn leven meer doelgericht te maken, voor dat deel dat niet direct geld verdienen behelst. Schrijven over bedrijven waarbij de balans tussen geld verdienen en de wereld beter maken totaal niet mee...

Ik kwam op dit boek terecht na het lezen van het verhaal, een boek van Guy Spier , en later in het boek van Andy Core (Change your day...). Dus het verhaal van de Boeing kende ik al. Maar als korte samenvatting: Boeing deed voor de oorlog mee met een nieuw vliegtuigontwerp, dat na de oplevering werd gevlogen door een zeer ervaren piloot. Echter, het nieuwe toestel vroeg om een extra gebruiksaanwijzing, die de piloot niet kende. Hij overleefde de vlucht niet, en door deze ervaring begonnen piloten checklisten te gebruiken bij hun vluchten. Niet alleen piloten hebben een checklist nodig, ook andere beroepen die met zeer complexe situaties te maken hebben, zoals medisch specialisten. De wereld is juist complexer geworden door al deze specialisten. Een deel van het boek gaat over de medische wereld, hetgeen niet zo vreemd is want de schrijver is een chirurg. De complexiteit waar professionals mee te maken hebben zijn tweeledig: 1. Menselijk geheugen kan het ontgelden in situaties van...

Ik zie (de wat meer generieke) architect niet snel een formule gebruiken, dat lijkt me (productief gezien) meer iets voor de (wat specialistische) ingenieur. Maar los daarvan, wat zou "K = Talent - Naïviteit" kunnen beteken? Zijn het twee begrippen die je in een en dezelfde vergelijking kan vinden. Ja, want hij is te vinden in de roman van Arnon Grunberg, De man zonder ziekte . Kracht is talent - naïviteit, zegt een architect in het verhaal. Nee, want de vergelijking slaat nergens op, maar in literatuur kan natuurlijk alles. Kracht vind ik niet zo'n interessant begrip qua productiviteit. De een heeft meer kracht dan de ander. Macht en kracht worden vaak gebruikt, de eerste vaak met een negatievere lading dat de laatste. Talent, daar zijn boekenkasten over vol geschreven. Productiviteit begint met talent, maar eindigt daar nooit. Doorzettingsvermogen is typisch iets wat talent moet aanvullen. Maar hoe zit het met naïviteit? Ik zocht op mijn eigen blog naar waar ik dit...

Ik las dit boek in 2016, en herlas het opnieuw. Tot mijn verbazing merkte ik bij het herlezen hoeveel ik toch vergeten was. Dat betekent dat ik of het te weinig ingeprint heb, of ik ben het gewoon weer vergeten. In beide gevallen heeft het te weinig indruk op me achter gelaten denk ik. Of ik kan gedacht hebben, ik doe al veel in die richting. Vergeet het dus maar, ik heb het opgenomen... Change your day... is van Andy Core, en uit 2014.  A realistic guide to sustained motivation, more productivity, and the art of working well. Het boek gaat over Strugglers, Strivers & Thrivers . De eerste "categorie" professionals die worstelen om hun doelen te bereiken, de tweede die "goed bezig zijn," maar niet presteren als de High Performers, die als de laatste, the Thrivers, alles doen om hun doelen te behalen. En dat zijn niet altijd de minste doelen, maar Big Hairy Audacious Goals. De doelgroep van het boek heeft vaak geen energie, is snel afgeleid, te bezorgd over ...

The leader who had no title, is een boek van Robin Sharma, en gepubliceerd in 2010 vlak na de financiële crisis. Dat voorval heeft een grote invloed gehad op de publicatie. De essentie van het boek is dan ook dat slechte tijden om goede leiders vragen. Juist dan. Precies wat we niet zien, overigens. Obama was niet een echt goede leider, maar iemand met een mooi verhaal. Het boek is een combinatie van een verhaal en coachingslessen die eruit gedistilleerd kunnen worden. Een jongeman die werkt voor een grote winkelketen van boeken ontmoet een oudere man, en die vertelt dat hij zijn vader gekend heeft. De man rijdt in een Ferrari lezen we later (en dat refereert denk ik aan een ander boek van de auteur). De oudere man nodigt de jonge wat verdwaalde kerel uit om naar een begraafplaats te komen. Daar laat hij hem twee graven zien. In het eerste graf ligt iets dat te vertalen is als spijt. De spijt die je voelt bij de dood wanneer je niet in volle teugen geleefd hebt, en niet het beste uit j...