Hoe de macht van de specialisten te doorbreken?
“Medisch specialisten moeten verplicht worden aan ziekenhuisbestuurders verantwoording af te leggen over hun functioneren…” adviseert de RVZ. De ziekenhuisdirecteuren zitten nu (nog) in de houtgreep van de medisch specialisten. …”Als er echt een conflict is met specialisten over geld of de kwaliteit van de zorg, is het moeilijk optreden tegen specialisten… De Rvb is vleugellam door de macht van de medisch specialisten.” aldus een verslag van het NRC.
Een deel van die macht komt door de asymmetrie van kennis. De medisch specialist is iemand die jaren gestudeerd heeft en een officiële titel heeft verworven en daar tegenover staat de directie, die heeft vaak ook gestudeerd maar heeft daar geen status mee verworven. Op zich niet vreemd wat manager wordt door ervaring op te doen en arts ben je vanaf de eerste dag. Door dat leertraject van de manager is het moeilijk te pijlen wanneer deze nu opeens een echte goede manager is geworden. Vaak zit er een carrierestap tussen; bij het ene (ziekenhuis) bedrijf wat uitproberen en van die ervaringen leren en het beter doen bij het andere bedrijf. Vaak ondersteund door consultants en adviseurs. Ook een veeg teken.
Vraag een kind van zes wat het later wil worden en je hoort nooit zeggen “ziekenhuisdirecteur,” of “manager.” Arts, of chirurg! Dat zijn klinkende titels.
Verder ontbreekt bij de directie het (zelf) vertrouwen. Als een manager net zo goed zou zijn in zijn werk als manager als een specialist in zijn vak dan zou dat machtsverschil niet zo groot zijn.
Nu krijgen kinderen op de middelbare school het vak “management en organisatie,” ik vraag me af of we die kant op moeten. Maar het blijft natuurlijk een beetje een lachertje. Kijk nu naar de top managers in de financiële wereld… Gelukkig kunnen managers nog veel leren. En dat lijkt me ook nodig.
..
Tweeënhalf jaar later /26 okt 2011) is er veel veranderd, misschien slaat de balans nu naar de andere kant uit.
'Specialist en ziekenhuis wantrouwen elkaar' Een deel van die macht komt door de asymmetrie van kennis. De medisch specialist is iemand die jaren gestudeerd heeft en een officiële titel heeft verworven en daar tegenover staat de directie, die heeft vaak ook gestudeerd maar heeft daar geen status mee verworven. Op zich niet vreemd wat manager wordt door ervaring op te doen en arts ben je vanaf de eerste dag. Door dat leertraject van de manager is het moeilijk te pijlen wanneer deze nu opeens een echte goede manager is geworden. Vaak zit er een carrierestap tussen; bij het ene (ziekenhuis) bedrijf wat uitproberen en van die ervaringen leren en het beter doen bij het andere bedrijf. Vaak ondersteund door consultants en adviseurs. Ook een veeg teken.
Vraag een kind van zes wat het later wil worden en je hoort nooit zeggen “ziekenhuisdirecteur,” of “manager.” Arts, of chirurg! Dat zijn klinkende titels.
Verder ontbreekt bij de directie het (zelf) vertrouwen. Als een manager net zo goed zou zijn in zijn werk als manager als een specialist in zijn vak dan zou dat machtsverschil niet zo groot zijn.
Nu krijgen kinderen op de middelbare school het vak “management en organisatie,” ik vraag me af of we die kant op moeten. Maar het blijft natuurlijk een beetje een lachertje. Kijk nu naar de top managers in de financiële wereld… Gelukkig kunnen managers nog veel leren. En dat lijkt me ook nodig.
..
Tweeënhalf jaar later /26 okt 2011) is er veel veranderd, misschien slaat de balans nu naar de andere kant uit.
Medisch specialisten en ziekenhuisbestuurders zouden samen moeten werken, maar in de praktijk zien ze elkaar geregeld als vijand in plaats van als vriend. Inhoudelijk zijn ze het zelden eens. Dat blijkt uit een woensdag gepubliceerde enquête van de vakbladen Zorgvisie en Medisch Contact onder 266 medisch specialisten en 23 ziekenhuisbestuurders. Bijna een op de drie medisch specialisten (30 procent) gaf aan erg wantrouwend te staan tegenover de raad van bestuur. Bijna vier op de tien specialisten vinden dat ze als professional niets in te brengen hebben. Het bestuur vindt dat het zijn taak is om de zorg te beoordelen en een op de tien specialisten is het daar mee eens. Een derde vindt dat het collectief medische staf hierover gaat en een kwart is van mening dat de wetenschappelijke verenigingen het laatste woord hebben.
Uit de enquête blijkt dat alle bestuurders inzicht verlangen in de resultaten van medische behandelingen. Slechts 15 procent van de specialisten geeft daar regelmatig gehoor aan.
De ziekenhuiswereld staat aan de vooravond van grote veranderingen. Ziekenhuizen moeten bijvoorbeeld sommige disciplines overboord gooien en zich in bepaalde behandelingen specialiseren. Volgens hoofdredacteur Eric Bassant geeft de uitslag van de enquête te denken. Hij sluit niet uit dat er nog meer conflicten zullen ontstaan als de druk toeneemt op de instellingen.
Reacties