Management, Cultuur & Verandering

De kracht van liminaal denken is een boek dat een heel duidelijke focus heeft: we worden geleid door onze overtuigingen, en dat is niet erg, wanneer je je hier maar van bewust bent. Meestal is dit niet zo en dan kom je uit bij de blinde vlek (en de kennis-metafoor, die verschil maakt tussen perspectieven: wat je zelf ziet en wat de ander ziet, een matrix die geïntroduceerd werd door....). De schrijver bouwt een hele constructie over hoe overtuigingen door theorieën en oordelen tot stand komen via onze ervaringen en aandacht. Dat op zich is al een boek waard, door het fenomeen overtuigingen eens te ontleden. Vervolgens vertelt de schrijver over de zes beginselen. Dat overtuigingen modellen zijn (1), die gemaakt worden (2) waarbij het de metafoor van de blinde mannen gebruikt die allen voor zich een olifant beschrijven, en ieder van hen tot een andere conclusie komen over wat ze "zien". Overtuigingen creëren een gedeelde wereld (3). Daarin vertelt hij over zijn hond die d...

Velen, te beginnen in met vele beleggers en traders in de financiële wereld, duiden de crisis die het coronavirus bewerkstelligt als een zwarte zwaan. Het fenomeen zwarte zwaan is niet echt nieuw, maar het boek van Taleb over deze zwarte zwaan en de financiële crisis, was wel vernieuwend. Sindsdien probeert men overal een zwarte zwaan voor te zijn, of op zijn minst te herkennen.   Wanneer je zoekt op black swan corona dan komen er verscheidene links naar boven. Maar daartussen bevindt zich ook de link naar een youtube video van Taleb zelf: https://www.youtube.com/watch?v=Tb2pXXUSzmI  en volgens hem is dit geen zwarte zwaan, want we hadden de crisis kunnen voorkomen als we wat eerder het geval serieus hadden genomen. Maar daar hoort dan bij dat we China als serieus land opvatten, terwijl nu blijkt dat zij en de WHO nagelaten hebben om de waarheid te verkondigen. Je zou alsnog het geheel als een zwarte zwaan kunnen zien, waar misschien een epidemie  op zichzelf geen zwar...

Waarom Piketty lezen is een boek van Robert Went. Ik las het net (inmiddels al maanden geleden), en ik las Piketty (een aantal jaren geleden, op de beleidsaanbevelingen na). Het boek bestaat uit 49 artikelen, de meeste verschenen in de pers, over het werk van Piketty en de meeste uit en nabij het jaar 2014, toen het boek van de Fransman verscheen. Dit laatste is jammer, want dan lijkt het of de ongelijkheid-discussie een halt is toegeroepen. Na het lezen van "Waarom", kom je tot de conclusie dat de wereld na Piketty toch weinig veranderd is. Hij heeft ongelijkheid wel op de kaart gezet (want al het voorgaande was kruimelwerk vergeleken met Kapitaal in de 21ste eeuw), maar de twee kampen zijn gebleven. Kamp één gelooft wel, en kamp twee gelooft niet in de ongelijkheid van Piketty. Went neemt nauwelijks deel aan/in de discussie en dat is jammer, hij schrijft een korte column, en geeft Piketty 1-0 voorsprong over (het artikel in de) Financial Times . Zelf schaar ik me in...

In een tijd waar specialisatie het meest geijkte pad is op weg naar succes, pleit de auteur voor de generalist. Range ( Why the generalists triumph in a specialized world ) is een boek van David Epstein. Volgens een onderzoek van Gary Klein en Daniel Kahneman, is voor veel professies ervaring gerelateerd aan performance, zoals bij de brandweer (of bij de sport golven). Maar op andere gebieden is deze relatie niet zo duidelijk. Experimenteren is een even zo goede weg naar expertise als specialisatie. Voor de golfer Tiger Woods* gold dat: hij was talentvol in vele sporten, maar ontwikkelde zich uiteindelijk als golfer. Yo-Yo Ma is een ander voorbeeld van een professional die eerst op de piano en de viool begon en later specialiseerde op de cello. Vincent van Gogh is een ander voorbeeld; iemand die alles probeerde en uiteindelijke (pas) schilder werd. James Flynn is een andere onderzoeker die in het boek gebruikt wordt: hij was belangrijk voor het begrip van intelligentie. Zijn stu...

En dan opeens er is een coronavirus die een nieuwe crisis kan veroorzaken. We hebben het al niet meer over een mogelijke recessie, dat er een economische recessie - twee kwartalen negatieve groei - komt is al zeker. En de verschillende landen en culturen zoeken eigen oplossingen (Taleb noemt dit localism), maar dat komt ook deels omdat de problemen verschillen. Spanje en Italië worden voor als nog in Europa het hardst getroffen. Spanje is in dit soort situaties niet enkel Spanje, maar ook een aggregatie van verschillende gebieden, Noord en Zuid, Steden (Madrid en Barcelona waar de corona-besmetting het grootst is) en provincies, maar ook een regering en parlement van verschillende constitutie. En wat zo vaak gebeurt is dat de ene crisis leidt tot de andere. Waar begon dit, met Wopke Hoekstra die - als Chief Financial Officer van de BV Nederland - een arrogante snaar richting het Zuiden van Europa wierp (later verontschuldige hij zich aangezet door de diplomatieke dienst, met de wo...

Het coronavirus maakt een hoop los in de wereld. Het zorgt voor een soort chaos die ook tijdens de financiele crisis ontstond, waar de informatie en meningen je om de oren suisde alsof het kogels waren. Nu is dat niet anders en dat betekent dat er verwarring is. Men is onzeker, en niet onterecht want een virus uit China, waar de informatievoorziening onder curatele staat, zorgt logischerwijs voor paniek. Misschien is die paniek nu wat aan het afnemen, maar de grote zorgen blijven. En wat je dan ook ziet, zo denk ik dan, is dat er schuldigen gevonden worden, of dat de nieuwe crisis als trigger genomen wordt om oude dogma's boven water te halen. Bijvoorbeeld over handel, en dan vooral de beurshandel. En binnen deze wereld de flitshandelaren. Waar in de wereld van de Bouw geldt dat de meeste status wordt bereikt met het hoogste bouwwerk, wordt bij handel deze supreme status afgelezen aan de Snelheid: hoe sneller hoe machtiger. In de Flash Boys werd duidelijk gemaakt hoe snelheid n...

De quarantaine hier helpt me om weer eens een roman te lezen. Dat doe ik bijna nooit meer, of weinig. Ik las een boek van Hella Haase (), en "Inge en Mira," van (), en om er in te komen "Tirza" dat ik al eens eerder gelezen had. Maar Grand Hotel Europa (GHE) is toch wel een verhaal apart. Het gaat namelijk over Management, cultuur en verandering. Management in de vorm van het besturen van een traditioneel Hotel in Noord-Italië, cultuur over o.a. het massatoerisme, maar ook over het domineren van de taal van het gastland, en over reizen in het algemeen. En natuurlijk over verandering, want de oude manager van het hotel maakt plaats voor een nieuwe Chinese eigenaar. Typisch van deze tijd in feite. Al zou je na het coronavirus het verhaal heel anders lezen. In die zin borduurt het boek  voort op het globaliseringsproces, waar we nu juist een wending in maken. Of willen maken. Het boek sprak me - in het licht van MCenV -natuurlijk aan. Als cultuurliefhebber word je ...