Pijn - lijden
"Ik zie dat veel mensen lijden," die zin is van een coach waar ik de laatste tijd mee werk. In het Spaans ging de discussie om dolor versus sufrimiento. Pijn (het eerst) is onvermijdelijk, maar lijden (het tweede) is niet altijd noodzakelijk. Sterker nog het is een keuze.
Ik kwam er onlangs achter dat mijn boek, niet automatisch ook in de Nederlandse boekhandel terecht komt, en ik bedoel dan vooral managementboek.nl, of bol.com. Dat is denk ik de consequentie van in het buitenland wonen en toch in het Nederland gelezen willen worden. Of in ieder geval in het Nederlands schrijven. Via Nederlandse vrienden die meer contact hebben met wat er allemaal speelt in Nederland, hoor ik de discussie over de paspoorten. "Wilders, is tegen twee paspoorten." Opeens heb ik te maken met wat Wilders wil. Niet eerder meegemaakt.
Maar de consequentie van in Spanje wonen is dat je toch minder Nederlander bent.
Ik schreef enige tijd terug over "weerstand tegen mijn boek," zo voelde en verwoordde ik dat "toen." Ik merkte dat er heel wat weerstand was. Ik kreeg bij het schrijven verschillende reacties, iemand schreef me dat het een bestseller kon worden, maar van anderen hoorde ik opeens niks meer, en van iemand die ik het boek toestuurde ter review kon ik maar niet begrijpen dat hij enkel over de spelfouten begon. Uiteindelijk was er één iemand echt enthousiast, de "bestseller" haakte af en hier in Spanje kreeg ik de steun van een select groepje waar ik niet zo veel van verwachte, en inderdaad bleken dat meer woorden dan daden. "Wij doen natuurlijk ook wat op dat vlak," ... maar anders.
Het resultaat is nu dat die weerstand van destijds, gewoon veranderd is in geen acceptatie of misschien wel een gewoon oordeel van uit de markt: "leuk dat je ook iets probeert te schrijven en verkopen, maar wij zijn niet geinteresseerd."
Ik had nog twee mailings gestuurd - ook niet erg geloofwaardig moet ik zelf bekennen, want ik was er jaren eerder mee gestopt, puur door het feit dat ik er te weinig reacties op kreeg, maar ook omdat ik zakelijk schrijven niet de vorm vond, en dat was dus vanuit mijn kant niet erg geloofwaardig. Een begrip dat ik zelf nog al belangrijk vond. En vind. En die mailings werden door twee mensen "afgekeurd." De eerste linea recta door Corné en de tweede door iemand die ook bij hetzelfde bedrijf werkt.
Als iemand van de positie en naam zoals deze eerste mijn mailing - en dus het boek - afkeurt, door linea recta de nieuwsbrief af te melden, dan is het lastig om dat niet persoonlijk te nemen.
En daarmee kom ik een beetje tot de titel van dit stuk. Pijn en lijden. Ja, natuurlijk doet me dat wel wat.
We leven in een wereld waar succes alles is. "The winner takes it all," en volgens de auteur van "Daarom ik," be je geen schrijven wanneer mensen je boeken niet lezen. Dat ben ik dan.
Aan de andere kant, is Corné gewoon maar iemand die voor een baas werkt en zich achter een logo kan verschuilen. Ik heb zelf ook voor een bedrijf gewerkt en ik herinner me nog hoe makkelijk het toen was om contact te krijgen met mensen. Een netwerk opbouwen was een fluitje van een cent. Maar die connecties bleek later, was meer door het merk van het bedrijf dan door het merk van mijn naam.
Ja af en toe ben ik boos , net zoals ik merk dat er zoveel mensen boos zijn in deze wereld. Kijk op twitter en je voelt de agressie om je heen. En dat heb ik dan toch niet. Je even krijg ik het gevoel dat ik heel boos moet zijn op die ene professional omdat hij mij niet serieus neemt. Maar dan weet ik dat hij ook maar gewoon in dienst van een merk zijn werk doet en zich profileert.
"Mijn moeder zei altijd," (ik weet niet of deze in het boek van JT voorkomt. Ik zocht eerder een "tegeltje" dat leek me in deze context wel symbolisch, maar vind ik ook een beetje flauw...), je moet altijd consequent zijn. Mijn visie is om tijdloos te schrijven en niet mee te gaan met hypes en markttrends. Maar de consequentie is dan wel dat je niet altijd op het moment aandacht krijgt die je verdient. En wat is verdienen? Ik word keihard afgerekend op mijn eigen uitspraak: "minder dominee, meer koopman." Want wie dat zegt is misschien wel de grootste prediker.
Pijn Lijden dus. Maar heel even. Bewust wording vooral. Bewustwording dat ik me ook hecht aan dingen, zoals een reputatie. En dan lijd wanneer ik erachter kom die ik die reputatie niet heb. OF een hele andere dan waarop ik gehoopt had.
Lijden is niet nodig, zegt de coach. Maar ik denk het toch wel. Je moet toch even voelen dat je pijn hebt. Gehad. Dat gevoel is hard nodig. Dat je niet eeuwig moet lijden lijkt me ook duidelijk. Maar gewoon eventjes.
Reacties