Opties Verkopen

The complete guide for selling options, is een boek van James Cordier en Michael Gross. Ik begon dit boek te lezen, direct na het ongelooflijke bericht van de ondergang van "dat bedrijf"...

Dit boek is specifiek gericht op handelaren en of beleggers. Qua cultuur is het dus een subcultuur in onze maatschappij, die een deel van de financiële wereld omvat, namelijk die van handelen versus beleggen of investeren. Het verschil tussen die twee is in theorie misschien eenvoudig - beleggen is over het maken van rendement op investeringen, handel is het behalen van koerswinst - maar in de praktijk ligt het genuanceerder.

Bij het lezen van dit boek valt in het begin al op dat de auteurs het hier hebben over hun eigen ervaring en succes en dat de boodschap - hun systeem van opties verkopen - niet neutraal gebracht wordt maar als een product wordt verkocht. Ze brengen wel tegenargumenten tegen hun eigen systeem, maar de echte onderbouwing geven ze niet. Het gaat om een ervaring en vooral om hun visie. (Deze is natuurlijk totaal tegengesteld aan die van Nassim Taleb).

Zou ik dit ook zo geschreven hebben wanneer ik het bericht van afgelopen maandag niet gezien zou hebben? Misschien niet helemaal.

Opties behoren tot de categorie financiële producten, die vallen in de subcategorie, afgeleide producten. Ze zijn ook echt mathematisch een afgeleide van de werking van de "onderliggende waarde" dat in het geval van commodities echte goederen zijn, en in het geval van aandelen, het koersverloop van dat aandeel is. Met een optie kan een belegger of speculant positie innemen zonder het onderliggende product nu al te kopen of te verkopen, maar er wel een toekomstige positie mee af te spreken.
De stelling van de auteurs is dat 80% van de opties waardeloos aflopen. Op die stelling is het hele boek gebaseerd. Maar er is geen enkele detaillering van die stelling in cijfers die dit aantonen. het is een stelling die lijkt op een andere stelling in deze wereld die meent dat 90% van de traders verlies maakt.
Toch is het argument inspirerend voor diegenen die vooral opties kopen, denk ik en dat komt omdat de investeringscase die steeds toegepast wordt bijzonder aantrekkelijk is. De potentiële winstbepaling gaat namelijk uit van de investering die nodig is om een optie te schrijven en het rendement dat je er mee kan halen, gegeven dit eerder genoemde feit dat de meeste opties waardeloos expireren. Als verkoper of schrijver van opties geniet je dus van dat voordeel dat je "eenvoudig" een rendement kan behalen van 10 tot 30% zonder veel moeite. Het detail van deze formule zit in de margin. Dat is een fenomeen uit de optie- en futureshandel die bepaald is door de handelaren om voor het verkopen van iets dat je niet bezit, een depot aan te houden ter verzekering. Deze margin (zie margin call) is misschien wel het meest belangrijke mechanisme waar de stabiliteit van het hele financiële systeem mee te maken heeft: het reserve dat partijen aanhouden voor de investering die ze doen tijdens het handelen, met geld dat er nog niet is.

Het verkopen van opties is dan ook iets dat bij het lezen van dit boek voor de beginnende belegger of handelaar als muziek in de oren zal klinken. Iedereen die in deze wereld zit kent het mechanisme, maar niet iedereen zal het systeem gebruiken dat de auteurs hier voorstellen. En dat heeft alles te maken met het begrip risico.

Bij het verkopen van opties loop je risico, dat te vergelijken is met dat van een verzekeraar die een premie ontvangt voor de verzekering van een opstal of auto. Die partijen kunnen dat doen omdat ze veel premies ontvangen en omdat ze kapitaal hebben. Hier zegt de auteur: wij vragen onze klanten minimaal een participatie van 1 miljoen dollar. "Het onder gekapitaliseerd zijn is een van de problemen die handelaren tegenkomen."

Als optieschrijver doe je je dus voor als een grote verzekeraar, en weet je dat je kleine premies ontvangt, de periodiek binnenkomen, maar je weet ook dat er af en toe een event optreedt waardoor je moet uitbetalen. Deze laatste betaling moet niet te groot zijn. Daarvoor is een ander mechanisme nodig en dat heet risico management. Risico management bestaat aan de ene kant uit het verminderen van risico's door bijvoorbeeld posities te nemen die elkaar afdekken, en aan de andere kant bestaat risico management uit het stoppen van de openstaande posities wanneer alarmbellen gaan rinkelen. Een z'n alarmbel is - in het boek - dat de waarde van de optie, twee keer zo groot is geworden (200% regel) dan de initieel ontvangen premie.
Maar nog belangrijker dan dit criteria is misschien wel de werking van de margin. Namelijk die margin is niet vast maar variabele in functie van het lopende risico. Hoe meer de optie als verliespost op loopt, hoe groter (alvast) de margin wordt.

Mensen die echt weten waar dit over gaat, weten dat hier de crux van het verhaal zit. De schrijvers
laten m.i. hier een gat vallen omdat dit onderdeel van risico management hier niet precies past bij hun systeem. Klanten die een miljoen dollar als kapitaal hebben, moeten misschien wel 5 ton als reservekapitaal aanhouden. Maar om 20 - tot 30% rendement te behalen is het nodig om meer kapitaal in te zetten. Hier is het boek niet erg duidelijk.
Waarom is dit zo? Dat heeft te maken met de systematiek van de verzekeraar. De grote fout van de belegger als particulier (waar de doelgroep van dit boek uit bestaat) is dat deze niet dezelfde houding heeft als de professionele verzekeraar. Wanneer de particulier geconfronteerd worden met een verlies uit een geschreven call, dan zal deze emotioneel teruggehouden worden om opnieuw een contract te schrijven na het incident.
Denk hier aan een aantal parallellen in de echte wereld:
1. je zit in de trein en je koopt geen kaartje. Je spaar zo de prijs uit van de rit, en eens in de tien of vijftien keer wordt er gecontroleerd en dan moet je een boete betalen die 5 of 10 keer de prijs is. Zolang je dit maar vaak genoeg doet, kan je goedkoper reizen. Maar wanneer je drie keer achter elkaar gecontroleerd wordt zal de gemiddelde zwartrijder denken, nou laat maar ik koop wel een kaartje. En dan werkt het systeem niet meer.
2. denk zelf maar aan een vergelijkbaar voorbeeld...

Naast het concept van de margin is er nog een belangrijk onderdeel waar het bij opties verkopen om gaat en dat is de manier waarop. De auteurs zijn tegenstander van het gedenkt schrijven. Daar hebben ze argumenten voor die goed uitgewerkt zijn. En als tweede - favoriete - variant gebruiken ze een methode die ratio spread heet: het schrijven van opties gecombineerd met het beperkt afdekken. Hierdoor (de leek haak hier waarschijnlijk af) neemt het totale risico af, t.o.v. het naakt schrijven, dus het verkopen zonder dekking. Zo stellen de auteurs.

Maar al dit heeft weer te maken met het reserve dat de belegger aanhoudt. Daar blijft het boek onduidelijk over.

Echter gegeven het recente "incident" weten we nu dat dit reserve, deze reserve-positie die handelaren van deze methode aanhouden te klein is.

De rest is (oud) nieuws:

Wat nog bijzonder is - qua cultuur - is dat deze klanten niet een product kochten als investering, maar hun rekening openstelde aan deze belegger, James Cordier. In de video op youtube vraagt hij deze klanten " jullie waren als familie voor me," dat ze hun saldo moeten aanzuiveren, om de margin-vereisten tegemoet te komen. Hoe dom kan je zijn als klant om je geld te laten te beheren op deze manier?

Het is 2018, tien jaar na de financiële crisis. Het boek kwam uit in 2014. Paradoxaal genoeg moet ik zeggen dat het boek me wel aansprak. Nu ben ik zelf schrijver van opties, maar er zit een kern van waarheid in het verhaal. Jammer natuurlijk dat de schrijver ergens niet zijn systeem heeft toegepast zoals hij beschreef, want dan kon dit niet gebeuren meen ik.

Wat er precies fout ging wordt niet helemaal duidelijk. Het product waar het om gaat , of beter gezegd de markt is die van natural gas, een commodity, en de gasprijzen stegen de afgelopen maanden gigantisch. Ook dat is geen geheim geweest, want in het boek bespreekt hij zowel de fundamentals, als de seizoeninvloeden in deze markten. En nog belangrijker, is de boodschap van dit boek dat je bij het verkopen van opties niet meer hoeft te speculeren omtrent welke kant de markt op gaat. Het enige dat telt is dat je moet weten waar de markt NIET naar toe gaat. Die marge (niet margin) daar gaat het om.
Wat ieder geval duidelijk is dat de trader James, zich niet aan zijn eigen systeem heeft gehouden, dat hij als schrijver van het boek uitlegt. Zelf waarschuwt hij voor brokers als "salesperson" maar zelf is hij precies dat, blijkens de nu uitgekomen realiteit. Voor de camera zit hij met een grote en dure rolex, zijn publiek aan te kijken. Een typische verkoper denk ik dan.

--
2016/08/the-big-short

-- 21 jan 2022. In het boek zit meen ik ook een referentie naar de LTCM-affaire, of een verwijzing naar de economen die de Nobelprijs ontvingen voor hun werk over de Black-Scholes optie-theorie.

... Long Term Capital Management (LTCM) was a hedge fund located in Greenwich, Connecticut. The founders included two Nobel Prize-winning economists, Myron Scholes and Robert C. Merton.