Durf te leiden
Dare to lead (2018), is een boek van Brené Brown, "een professor die gespecialiseerd is in het thema moed en empathie," staat er op Amazon. Haar eerdere boek, Daring Greatly werd een bestseller. Dat laatste boek had als subtitel, how the courage to be vulnerable transforms the way we live, love, parent and lead. En op dat thema borduurt ze dus voort: het gaat om de moed om te leiden.
Veel van dit boek (deel een, rumbling with vulnerability) dat relateert aan het thema van kwetsbaarheid is ook te vinden in het vorige boek, Daring Greatly.
Wat maakt je kwetsbaar?* Deze vraag heeft de schrijver aan duizenden mensen gesteld over de jaren heen en antwoorden zijn o.a. "het is de eerste afspraak na je scheiding," of het starten van je (eerste) bedrijfje, of het gevoel wanneer je ontslagen bent op je werk. Kwetsbaarheid is een universele emotie wanneer we ons blootstellen aan anderen en gedurende tijden van risico en onzekerheid. Desondanks dit een universele emoties is, leeft de mythe dat dit gevoel een teken van zwakheid zou zijn. De ervaring van kwetsbaarheid leidt tot anxiety, onzekerheid en de wens voor zelfbehoud. Maar er is geen enkel bewijs dat dit te maken heeft met zwakheid. Het tegengestelde is eerder waar: daden van moed zijn onmogelijk zonder jezelf eerst in een kwetsbare positie te zetten.
Soms (vaak) doet de waarheid pijn. Uit eigen ervaring met haar bedrijf (dat ze opstartte om gevolg te geven aan haar eigen bevindingen dat je je kwetsbaar moet opstellen, waar het starten van een bedrijf hoog scoorde) kwam de auteur achter haar kwetsbaarheid toen haar medewerkers zich uitten over haar leiding. Toch was ze dankbaar voor de eerlijke feedback, want duidelijkheid is aardig, in tegenstelling tot wat je verwacht, dat het onaardig is om niet duidelijk te zijn. Elke communicatie heeft baat bij duidelijkheid. Echter de praktijk wijst uit dan men in het algemeen niet duidelijk is , omdat het te confronterend zou zijn tegenover anderen.
Het communiceren over gevoelens is een ander punt waar de schrijfster ervaring heeft opgedaan. Leiders moeten dan echt goed luisteren, naar de gevoelens en angsten die leven onder hun teamleden.
Stop dus met praten.
Deel twee van dit boek voegt een nieuw thema toe, kernwaarden. In de hectiek van het bedrijfsleven (en het gewone leven) dat veel weg heeft van een Romeinse arena is het eenvoudig om weg te lopen of op te geven. Maar de auteur stelt hier voor om na te denken over onze kernwaarden en daar kracht uit te putten. Wat is het dat ons drijft? Als je alles waardeert, dan heb je geen kompas, schrijft ze (if you have more than three priorities, you have no priorities). Voor haar zelf bleven uiteindelijk maar twee waarden over: moed en vertrouwen (faith).
Ook het thema van vertrouwen is nieuw. Het is een onderwerp waar men zichzelf over- en anderen onderschat, schrijft Brown. Ergens klopt er dus iets niet, wanneer je jezelf wel vertrouwt maar anderen nooit. Via een aardig acroniem - Braving (learning how to fail helps us "becoming" brave) - delft ze dieper in het concept vertrouwen, het gaat volgens haar om:
B - Boundaries, R -reliability, A - accountability, V - Vault (geef wat je in vertrouwen hoort niet zo maar uit handen), I - Integrity, N - niet-oordelend, G - generositeit.
Het laatste deel learning to rise, gaat over resilientie. (veerkracht) Over vallen en vooral over opstaan. Een bekend thema, maar het grote goed van dit boek is dat de opening van kwetsbaarheid hier een heel ander licht op schijnt. Leren om te falen leidt tot moedige leiders. "Business leaders kunnen hier veel leren van skydivers, die leren als eerste om te vallen, en dan pas mogen ze de lucht in."
Perfectionisme is een thema dat ook in haar eerdere boek staat en hier terugkeert. Perfectionisme is typisch zo'n valkuil van het gebrek aan kwetsbaarheid. Deze houdingen komen vanuit onze jeugd, waar we geleerd hebben om een muur om ons heen te bouwen, om ons af te schermen van de "slechte wereld". Bij perfectionisme is het zelfbehoud, niet het streven naar excellentie, maar het ontwijken van afkeuring (of het winnen van goedkeuring). Vaak gebeurt dit in een klimaat van zeer hoge competentie en hoge performance eisen, zoals bij atletiek op school. Wanneer je echt wilt leren en beter wilt worden verschuil je niet achter een perfectionistisch imago.
Een conclusie is dat wanneer je jezelf open stelt met een kwetsbare houding je zal ervaren hoe je meer moedig en creatief in het leven komt te staan. Laat perfectionisme vallen, alsook de angst om te falen, zodat je de bravery vindt om te verbeteren en om moeilijke (maar belangrijke) gesprekken te hebben met een collega of met een vriend. (* bron: blinkist).
Een verdienste van deze auteur is m.i. de focus op emoties, een onderwerp dat vaak onderschat wordt. Zo komt ze tot zeer zinvolle stellingen, zoals deze: schuld is een gevoel over wat je fout hebt gedaan. Schaamte is een gevoel dat je fout bent.
--
2017/09/hoe-tijdloos-is-het-begrip-antifragiel?
Veel van dit boek (deel een, rumbling with vulnerability) dat relateert aan het thema van kwetsbaarheid is ook te vinden in het vorige boek, Daring Greatly.
Wat maakt je kwetsbaar?* Deze vraag heeft de schrijver aan duizenden mensen gesteld over de jaren heen en antwoorden zijn o.a. "het is de eerste afspraak na je scheiding," of het starten van je (eerste) bedrijfje, of het gevoel wanneer je ontslagen bent op je werk. Kwetsbaarheid is een universele emotie wanneer we ons blootstellen aan anderen en gedurende tijden van risico en onzekerheid. Desondanks dit een universele emoties is, leeft de mythe dat dit gevoel een teken van zwakheid zou zijn. De ervaring van kwetsbaarheid leidt tot anxiety, onzekerheid en de wens voor zelfbehoud. Maar er is geen enkel bewijs dat dit te maken heeft met zwakheid. Het tegengestelde is eerder waar: daden van moed zijn onmogelijk zonder jezelf eerst in een kwetsbare positie te zetten.
Soms (vaak) doet de waarheid pijn. Uit eigen ervaring met haar bedrijf (dat ze opstartte om gevolg te geven aan haar eigen bevindingen dat je je kwetsbaar moet opstellen, waar het starten van een bedrijf hoog scoorde) kwam de auteur achter haar kwetsbaarheid toen haar medewerkers zich uitten over haar leiding. Toch was ze dankbaar voor de eerlijke feedback, want duidelijkheid is aardig, in tegenstelling tot wat je verwacht, dat het onaardig is om niet duidelijk te zijn. Elke communicatie heeft baat bij duidelijkheid. Echter de praktijk wijst uit dan men in het algemeen niet duidelijk is , omdat het te confronterend zou zijn tegenover anderen.
Het communiceren over gevoelens is een ander punt waar de schrijfster ervaring heeft opgedaan. Leiders moeten dan echt goed luisteren, naar de gevoelens en angsten die leven onder hun teamleden.
Stop dus met praten.
In Daring Greatly geeft ze voorbeelden van indicaties waar je kan afleiden dat een organisatiecultuur wel of niet kwetsbaar is. Bijvoorbeeld wanneer je hoort, "Ik weet het niet, dit is hoe ik me voel, want vind jij hiervan, het spijt me, dank je wel, ..." Veel organisaties proberen hun kwetsbaarheid te verbergen en daarmee ontlopen ze niet een probleem, maar komen ze in de problemen te vergelijkbaar met iemand die aan masker draagt, om zijn gevoelens te verbloemen.
Ook het thema van vertrouwen is nieuw. Het is een onderwerp waar men zichzelf over- en anderen onderschat, schrijft Brown. Ergens klopt er dus iets niet, wanneer je jezelf wel vertrouwt maar anderen nooit. Via een aardig acroniem - Braving (learning how to fail helps us "becoming" brave) - delft ze dieper in het concept vertrouwen, het gaat volgens haar om:
B - Boundaries, R -reliability, A - accountability, V - Vault (geef wat je in vertrouwen hoort niet zo maar uit handen), I - Integrity, N - niet-oordelend, G - generositeit.
Het laatste deel learning to rise, gaat over resilientie. (veerkracht) Over vallen en vooral over opstaan. Een bekend thema, maar het grote goed van dit boek is dat de opening van kwetsbaarheid hier een heel ander licht op schijnt. Leren om te falen leidt tot moedige leiders. "Business leaders kunnen hier veel leren van skydivers, die leren als eerste om te vallen, en dan pas mogen ze de lucht in."
Perfectionisme is een thema dat ook in haar eerdere boek staat en hier terugkeert. Perfectionisme is typisch zo'n valkuil van het gebrek aan kwetsbaarheid. Deze houdingen komen vanuit onze jeugd, waar we geleerd hebben om een muur om ons heen te bouwen, om ons af te schermen van de "slechte wereld". Bij perfectionisme is het zelfbehoud, niet het streven naar excellentie, maar het ontwijken van afkeuring (of het winnen van goedkeuring). Vaak gebeurt dit in een klimaat van zeer hoge competentie en hoge performance eisen, zoals bij atletiek op school. Wanneer je echt wilt leren en beter wilt worden verschuil je niet achter een perfectionistisch imago.
Een conclusie is dat wanneer je jezelf open stelt met een kwetsbare houding je zal ervaren hoe je meer moedig en creatief in het leven komt te staan. Laat perfectionisme vallen, alsook de angst om te falen, zodat je de bravery vindt om te verbeteren en om moeilijke (maar belangrijke) gesprekken te hebben met een collega of met een vriend. (* bron: blinkist).
Een verdienste van deze auteur is m.i. de focus op emoties, een onderwerp dat vaak onderschat wordt. Zo komt ze tot zeer zinvolle stellingen, zoals deze: schuld is een gevoel over wat je fout hebt gedaan. Schaamte is een gevoel dat je fout bent.
--
2017/09/hoe-tijdloos-is-het-begrip-antifragiel?
Reacties