Typisch Ten Cate
Koninklijke Ten Cate is een bedrijf waar men in Nederland trots op kan zijn; een internationale speler op het gebied van ... En dan wordt het moeilijk. De materialen "The Materials that make a difference" komt men tegen in het Amerikaanse leger en meer prominent en bekend is het kunstgras. Hiervoor heeft het bedrijf in 2004 een slimme zet gedaan door met de Cruijff Foundation in zee te gaan, voor de ontwikkeling van mini-football-piches.
Bij het doorlezen van de jaarverslagen krijgt de geïnteresseerde al snel inzicht waarom het bedrijf succesvol kan zijn. De materialen zorgen o.a. dat de energiebehoefte verminderd. Het zijn innovatieve product-toepassingen die steeds weer een markt vinden. Het management, voornamelijk in de persoon van Loek de Vries, spoort aan op een product-innovatie strategie opdat het product maar vooral geen commodity wordt; blijkbaar worden de producten steeds weer nagemaakt door de concurrenten. Logisch, vooral ook in deze tijd.
Het bedrijf heeft haar grootste crisis beleefd in de eind-jaren negentig toen het nog bezig was met een alternatief op de textielproducten. Eerst werd dat plastics en rubber, maar dat bleek al snel geen langdurig succes. Blijkbaar werd op een moment duidelijk dat de onderneming ergens in de waardeketen van niche-markten (maar niet als eindproducent) een goede oplossing kon bieden.
Inmiddels vraagt niemand zich meer af of het bedrijf in de toekomst succesvol zal blijven. Toch is dat succes niet gegarandeerd.
Wat opvalt bij dit bedrijf is de afstandelijke (lees: zakelijke) houding ten opzichte van organisatorische aspecten. Tot aan 2008 kon de lezer informatie vinden over de groepsdirectie, maar zelfs die informatie kwam te vervallen. Ten Cate wil duidelijk geen pottenkijkers. Ze ondersteunen een harde business (luchtvaart, defensie) en het lijkt erop dat die omgeving bepalend is voor de harde-cultuur van de organisatie. Hard in de zin van niet-soft:
BEHEERSINGSOMGEVING
De onderneming streeft naar een cultuur van openheid, integriteit, professionaliteit, gedrevenheid, doelmatigheid en respect. Kernwaarden zijn ondernemerschap, innovatie en resultaatgerichtheid. Iedere medewerker wordt op deze cultuurelementen gewezen en op de verplichting tot naleving van alle toepasselijke ... (jaarverslag 2007). Inmiddels zijn de kernwaarden geactualiseerd tot: leiderschap, innovatief vermogen, resultaatgerichtheid en samenwerking (en deze) worden in een vierlaags management development (MD)-programma gestructureerd versterkt.
Alles klopt aan het bovenstaande, behalve openheid. Het bedrijf is gesloten voor de nieuwsgierige bezoeker. "Wanneer deze vragen heeft, stelt hij ze maar," zo galmt het enigszins.
In de periode voor de crisis was er een stabiel bestuur bestaande uit twee personen. Die twee-voudige vorm bleef vervolgens in stand. Loek de Vries kwam in 1999 als rechterhand van de "active chairman", die een jaar later het toneel verliet (T.S. Pruntel). Vanaf 2000 is de heer de Vries zelf voorzitter tot op heden, terwijl zijn tweede man, de CFO, nogal eens wijzigt qua persoon: het begon met JCM van Dijk, die één jaar aanbleef, PH van der Vorm die in 2007 met pensioen ging (in het jaarverslag krijgt hij geen enkele melding van dank), de heer Wegstapel blijft ook minder dan twee jaar, J. Lock komt dan als interim die net dit jaar vervangen wordt door de heer Correlese; wederom als CFO.
De stabiele factor is dus Loek de Vries.
Sinds de laatste rapportage in 2007 en de beschrijving van de groepsdirectie op de website is ook daar veel veranderd niet alleen in personen, maar ook in de structuur waar sommige groepen of sectoren samengevoegd zijn e.d.
In een volgend jaarverslag mag de organisatie best wat meer openheid tonen.
Bij het doorlezen van de jaarverslagen krijgt de geïnteresseerde al snel inzicht waarom het bedrijf succesvol kan zijn. De materialen zorgen o.a. dat de energiebehoefte verminderd. Het zijn innovatieve product-toepassingen die steeds weer een markt vinden. Het management, voornamelijk in de persoon van Loek de Vries, spoort aan op een product-innovatie strategie opdat het product maar vooral geen commodity wordt; blijkbaar worden de producten steeds weer nagemaakt door de concurrenten. Logisch, vooral ook in deze tijd.
Het bedrijf heeft haar grootste crisis beleefd in de eind-jaren negentig toen het nog bezig was met een alternatief op de textielproducten. Eerst werd dat plastics en rubber, maar dat bleek al snel geen langdurig succes. Blijkbaar werd op een moment duidelijk dat de onderneming ergens in de waardeketen van niche-markten (maar niet als eindproducent) een goede oplossing kon bieden.
Inmiddels vraagt niemand zich meer af of het bedrijf in de toekomst succesvol zal blijven. Toch is dat succes niet gegarandeerd.
Wat opvalt bij dit bedrijf is de afstandelijke (lees: zakelijke) houding ten opzichte van organisatorische aspecten. Tot aan 2008 kon de lezer informatie vinden over de groepsdirectie, maar zelfs die informatie kwam te vervallen. Ten Cate wil duidelijk geen pottenkijkers. Ze ondersteunen een harde business (luchtvaart, defensie) en het lijkt erop dat die omgeving bepalend is voor de harde-cultuur van de organisatie. Hard in de zin van niet-soft:
BEHEERSINGSOMGEVING
De onderneming streeft naar een cultuur van openheid, integriteit, professionaliteit, gedrevenheid, doelmatigheid en respect. Kernwaarden zijn ondernemerschap, innovatie en resultaatgerichtheid. Iedere medewerker wordt op deze cultuurelementen gewezen en op de verplichting tot naleving van alle toepasselijke ... (jaarverslag 2007). Inmiddels zijn de kernwaarden geactualiseerd tot: leiderschap, innovatief vermogen, resultaatgerichtheid en samenwerking (en deze) worden in een vierlaags management development (MD)-programma gestructureerd versterkt.
In de periode voor de crisis was er een stabiel bestuur bestaande uit twee personen. Die twee-voudige vorm bleef vervolgens in stand. Loek de Vries kwam in 1999 als rechterhand van de "active chairman", die een jaar later het toneel verliet (T.S. Pruntel). Vanaf 2000 is de heer de Vries zelf voorzitter tot op heden, terwijl zijn tweede man, de CFO, nogal eens wijzigt qua persoon: het begon met JCM van Dijk, die één jaar aanbleef, PH van der Vorm die in 2007 met pensioen ging (in het jaarverslag krijgt hij geen enkele melding van dank), de heer Wegstapel blijft ook minder dan twee jaar, J. Lock komt dan als interim die net dit jaar vervangen wordt door de heer Correlese; wederom als CFO.
De stabiele factor is dus Loek de Vries.
Sinds de laatste rapportage in 2007 en de beschrijving van de groepsdirectie op de website is ook daar veel veranderd niet alleen in personen, maar ook in de structuur waar sommige groepen of sectoren samengevoegd zijn e.d.
In een volgend jaarverslag mag de organisatie best wat meer openheid tonen.
Reacties