Intelligente medewerkers, Dom Ziekenhuis
Zelf maak ik ook nog wel eens een fout, bijvoorbeeld onderstaande stijlbreuk, terwijl ik op een artikel reageer waar ook een stijlbreuk in voorkomt. Het conflict doet zich bij mij voor dat ik blijkbaar toch geen respect kan opbrengen voor iets wat fundamenteel fout zit in mijn ogen, ook als is de auteur een zeer aanzienlijk persoon... Ik ga dan voor de Amerikaanse visie, status doet er niet toe, respect moet je afdwingen. Terecht overigens dat mijn reactie niet toegelaten werd op het forum:
----
Geachte heer,
Uit uw exposé viel me vooral het tweede voorbeeld op. U schakelt daar over van de actieve naar de passieve stijl als u beschrijft wat de twee interim-managers uitvoeren.
Die stijlbreuk verraadt de vijand in dit verhaal, om even bij de militaire metafoor te blijven. Op zich is uw verhaal namelijk wel geloofwaardig, echter door uw eigen betrokkenheid vervalt deels die geloofwaardigheid. Mijn vraag is namelijk, waarom moest de RvT de hulp van een interim-manager inroepen? Dat is namelijk een teken van zwakte, dat geheel uw eigen visie ondermijnt in het aansporen van eigen verantwoordelijkheid en het vergroten van de zelfstandigheid.
Ik kan me wel voorstellen dat u als adviseur raad geeft, maar dat u erop staat, dat de dagelijkse leiding het uit moet voeren. Dat zou passen bij uw betoog.
Zeer veel (erg) intelligente medewerkers en toch een DOM ziekenhuis, hoe komt dat nu?
Dat heeft vooral te maken met het feit dat men vergeten is dat een ziekenhuis iets anders is dan een hoop intelligente specialisten. De specialist heeft het ziekenhuis nodig en visa versa. Individueel zijn ze niets waard voor de patiënt / cliënt.
Een NOG beter organisatieontwerp begint dan ook bij de business. Dat bij de artsen-opleiding bestuurlijke elementen nodig zijn, ben ik deels met u eens. Kijkt u maar eens op de middelbare school, daar krijgen leerlingen al het vak management-en-organisatie. Sommige artsen vinden die besturing wel aardig, anderen willen gewoon professioneel bezig zijn. In die context ben ik het eens met de inzender van de tweede reactie die het heeft over beroepseer, echter dat lost niet het gehele ziekenhuis-probleem op.
Als adviseurs meer oog zouden hebben voor de business, zouden ze begrijpen dat de sturing vanuit die business moet komen. Uw voorbeeld uit de militaire wereld is sterk gedateerd. Doordat de krijgsmacht steeds meer een andere missie krijgt (meer gericht op vrede en veiligheid en minder op oorlogsvoering) verandert ook de organisatie. Dat is de essentie van bedrijfsvoering. Er is te allen tijde een match nodig hiertussen. En vervolgens mogen managers en bestuurders best fouten maken, maar geef ze iets waarvan ze kunnen leren. Een boek of zo. En geef ze vooral de kans om te leren.
Met vriendelijke groet,
-- 24 augustus 2012.
De kern van deze problematiek zit in emoties en gevoelens. Rationeel zijn medici slim, maar emotioneel gezien niet altijd. Het is de taak van een organisatie om deze emoties te kanaliseren, zodat van buiten af gezien een organisatie rationeel, effectief en effcicient werkt. Wel vreemd is het dat anno 2012 men nog niet begrijpt dat deze problematiek van alle tijden is. En zal blijven bestaan.
Het conflict tussen de medisch specialisten in het VUmc in Amsterdam 'ettert nu echt te lang door'. Dat zei minister Edith Schippers van Volksgezondheid woensdag ... Ze noemde de situatie onacceptabel.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg plaatste het VUmc dinsdag onder verscherpt toezicht. Daarop legde het ziekenhuis de longchirurgische activiteiten stil. Volgens Schippers heeft de raad van bestuur van het VUmc de inspectie niet volledig ingelicht. 'En dan druk ik me mild uit', zei ze.
Schippers zei niet te begrijpen dat de specialisten er zelf niet uitkomen. 'Ik denk dan als simpel mens: jullie zijn allemaal hoogopgeleide mensen die kiezen voor een vak waarbij je ernstig zieke mensen beter moet maken. Kunnen jullie niet over je eigen schaduw heenstappen?"
----
Geachte heer,
Uit uw exposé viel me vooral het tweede voorbeeld op. U schakelt daar over van de actieve naar de passieve stijl als u beschrijft wat de twee interim-managers uitvoeren.
Die stijlbreuk verraadt de vijand in dit verhaal, om even bij de militaire metafoor te blijven. Op zich is uw verhaal namelijk wel geloofwaardig, echter door uw eigen betrokkenheid vervalt deels die geloofwaardigheid. Mijn vraag is namelijk, waarom moest de RvT de hulp van een interim-manager inroepen? Dat is namelijk een teken van zwakte, dat geheel uw eigen visie ondermijnt in het aansporen van eigen verantwoordelijkheid en het vergroten van de zelfstandigheid.
Ik kan me wel voorstellen dat u als adviseur raad geeft, maar dat u erop staat, dat de dagelijkse leiding het uit moet voeren. Dat zou passen bij uw betoog.
Zeer veel (erg) intelligente medewerkers en toch een DOM ziekenhuis, hoe komt dat nu?
Dat heeft vooral te maken met het feit dat men vergeten is dat een ziekenhuis iets anders is dan een hoop intelligente specialisten. De specialist heeft het ziekenhuis nodig en visa versa. Individueel zijn ze niets waard voor de patiënt / cliënt.
Een NOG beter organisatieontwerp begint dan ook bij de business. Dat bij de artsen-opleiding bestuurlijke elementen nodig zijn, ben ik deels met u eens. Kijkt u maar eens op de middelbare school, daar krijgen leerlingen al het vak management-en-organisatie. Sommige artsen vinden die besturing wel aardig, anderen willen gewoon professioneel bezig zijn. In die context ben ik het eens met de inzender van de tweede reactie die het heeft over beroepseer, echter dat lost niet het gehele ziekenhuis-probleem op.
Als adviseurs meer oog zouden hebben voor de business, zouden ze begrijpen dat de sturing vanuit die business moet komen. Uw voorbeeld uit de militaire wereld is sterk gedateerd. Doordat de krijgsmacht steeds meer een andere missie krijgt (meer gericht op vrede en veiligheid en minder op oorlogsvoering) verandert ook de organisatie. Dat is de essentie van bedrijfsvoering. Er is te allen tijde een match nodig hiertussen. En vervolgens mogen managers en bestuurders best fouten maken, maar geef ze iets waarvan ze kunnen leren. Een boek of zo. En geef ze vooral de kans om te leren.
Met vriendelijke groet,
-- 24 augustus 2012.
De kern van deze problematiek zit in emoties en gevoelens. Rationeel zijn medici slim, maar emotioneel gezien niet altijd. Het is de taak van een organisatie om deze emoties te kanaliseren, zodat van buiten af gezien een organisatie rationeel, effectief en effcicient werkt. Wel vreemd is het dat anno 2012 men nog niet begrijpt dat deze problematiek van alle tijden is. En zal blijven bestaan.
Het conflict tussen de medisch specialisten in het VUmc in Amsterdam 'ettert nu echt te lang door'. Dat zei minister Edith Schippers van Volksgezondheid woensdag ... Ze noemde de situatie onacceptabel.
De Inspectie voor de Gezondheidszorg plaatste het VUmc dinsdag onder verscherpt toezicht. Daarop legde het ziekenhuis de longchirurgische activiteiten stil. Volgens Schippers heeft de raad van bestuur van het VUmc de inspectie niet volledig ingelicht. 'En dan druk ik me mild uit', zei ze.
Schippers zei niet te begrijpen dat de specialisten er zelf niet uitkomen. 'Ik denk dan als simpel mens: jullie zijn allemaal hoogopgeleide mensen die kiezen voor een vak waarbij je ernstig zieke mensen beter moet maken. Kunnen jullie niet over je eigen schaduw heenstappen?"
Reacties