Management, Cultuur & Verandering

 Is er in de context van"wisdow of the crowds," iets te zeggen of de ene natie slimmer is dan de andere, bijvoorbeeld, Rusland slimmer dan Amerika? [Slim is hier bewust gekozen als alternatief voor intelligent, waar het een emotioneel (EQ) element toevoegt, populair gezegd]. Dat vroeg ik aan Grok (3 beta) en er kwam een antwoord, waarna ze om een verdieping vroegen, toen voegde ik toe: Ik denk dat gezien de laatste ontwikkelingen de VS haar verstand verloren is, terwijl Rusland gewoon achter haar leider blijft staan, die bovendien voor het land succesvol is gebleken, vanuit hun cultuur gezien. Bij de VS blijkt dat de cultuur van wie-het-meeste-geld-heeft [en wie de beste marketing tactiek weet te gebruiken], niet erg stabiel. En ondanks topbedrijven in AI, niet door hebben dat ze als natie, wederom - dat deze natie in vijf weken al haar opgebouwde vertrouwen in de wereld snel verliest. Daar kwam deze reactie op:  Je maakt een interessant punt door "slimheid" te kopp...

- Als je een emotie zou moeten kiezen om de maatregel van importtarieven te verhogen, welke zou dat zijn?  Een wat plastische vraag, waar toch gewoon een antwoord op kwam. " Als ik een emotie zou moeten kiezen," begon Grok 3, "zou ik gaan voor angst, omdat deze maatregel vaak voorkomt uit een gevoel van bedreiging of onzekerheid, ... het is een defensieve reactie... bescherming tegen iets dat als risico wordt gezien... " "Welke emotie zou jij eraan koppelen?", vroeg de agent vervolgens op een slimme wijze. - Jaloezie. " Interessante keuze! Jaloezie past ook goed, vooral als je kijkt naar importtarieven vanuit het perspectief van afgunst op andere landen die goedkoper produceren of economisch succesvoller lijken. Het kan een gevoel van "waarom zij wel en wij niet?" oproepen, wat leidt tot een drang om de speelveld te "gelijktrekken" met tarieven. Het voegt een laag van competitie en ressentiment toe aan de motivatie. Wat maakt dat j...

Is het een echte autobiografie, of zoals men dit werk kwalificeert, als de eerste, echte  autobiografie? Resumé* In Les Confessions vertelt de filosoof J.J. Rousseau over zijn leven. In het voorwoord verkondigt hij zijn voornemen om niets te verfraaien, niets te verbergen, zelfs niet de daden waarvoor hij zich schaamt (vandaar de titel die hij aan deze memoires gaf), zodat iedereen hem passend kan beoordelen. Op het moment dat hij dit boek schreef, hadden zijn vijanden (waaronder Voltaire) hem inderdaad de reputatie gegeven van een man van totale immoraliteit. Vaak geeft hij commentaar op zijn levensverhaal met reflecties die zijn gedrag verklaren en op een bepaalde manier licht werpen op zijn filosofische gedachten. Welke emoties zijn in het verhaal terug te vinden? Ik loop ze hier stuk voor stuk door, beginnend met de meest voorkomende emoties, dus in aflopende frequentie. Zeker (sure, seguro)  Dit komt het meeste voor, zeker zijn, zoals in onderstaande zin: - "Maar ik weet ...

Toch iets over het Spaanse Stierenvechten schrijven? Ik ben aan het opruimen en had nog een boek thuis liggen. Hoe dat er kwam? Ik denk door de hier typische feuilleton-methode om het eerste boek van een serie gratis of als grote aanbieding bij een krant toe te voegen, en daar blijft het dan vaak bij. Ik heb een keer een serie in zijn geheel gekocht over economie. Die heb ik nog. Stieren vechten is controversieel. Dar begin het. Maar wat valt er over stierenvechten te schrijven? Ik heb dus Cossio #4 thuis, nu nog wel, en dat deel gaat over "Los toros, el toreo." Over stieren en het stierenvechten. De plaatjes (helemaal onderaan) heb ik geselecteerd zonder duidelijk criterium anders dat het niet te offensief mag zijn. Die beelden zijn overal te vinden. En daarmee de vraag of deze sport nog wel acceptabel is. Over die vraag heb ik geen mening. La Lidia is in het werk een belangrijk woord. Daar gaat het om bij stierenvechten. Een werkwoord. Wanneer je hier de vertaling van opzoe...

Aan een autobiografie mag je niet teveel waarde toekennen, meestal vind je er nooit de echte waarheid. Maar aan de andere kant is er natuurlijk geen beter vertrekpunt om inzicht te krijgen in de achtergrond van iemand. Bij Cassandra tegen wil en dank, het eigen verhaal van Bolkestein zie je aan de titel al dat het een persoonlijk heldenepos is geworden. "Cassandra," een perfect ingrediënt in de titel en "tegen wil en dank," laat zien dat het allemaal niet kwam aanwaaien. Bolkestein heeft er echt iets aan moeten doen om weerstand te bieden tegen een tijdgeest die op de rand van de afgrond liep. En hij maar waarschuwen. Maar hoe kan je nu in het verhaal zien of het ook klopt? En waaraan. Een Cassandra is iemand die met de toekomst bezig is.  Bij Bolkestein zie je dat hij conservatief was en dus al een inherente toekomstvisie heeft, namelijk die niet progressief is. Dan heeft hij voor de Shell gewerkt (tot 1976), en tijdens die periode ging hij economie (LSE) en rechte...