De best georganiseerde schrijver
Wanneer is iemand een schrijver? Wanneer mag iemand zich een schrijver noemen? De termen kwaliteit en kwantiteit zijn nodig om die vragen te beantwoorden. Kwaliteit wordt getoetst en geaccrediteerd naar aanleiding van wedstrijden. Wint (of verliest) een schrijver zo´n wedstrijd dan krijgt deze een kwalificatie en via de verzameling van dit soort premies stijgt de auteur op de ladder van kwalificaties:
... In de verantwoording meldt de academie dat Grunberg 'steeds unieker wordt', alle literaire genres beoefent (van de dagelijkse Voetnoot-column op de voorpagina van de Volkskrant tot romans, toneel, reportages, verhalen, poëzie), van een vanzelfsprekend engagement getuigt en een ongekende productiviteit heeft; journalist Mark Schaevers berekende in april 2014 dat Grunberg die maand 60.553 woorden had geproduceerd, een hoeveelheid woorden die hij nog altijd elke maand haalt.(1)
Naar kwantiteit wordt bijna nooit gekeken.
Het feit dat Grunberg in de VS woont doet mij vermoeden dat hij niet enkel kwaliteit nastreeft, maar ook kwantiteit, omdat de cultuur aldaar op kwantiteit drijft, veel meer dan hier op het Europese continent. Ik denk dat hij kwantitatief een wedstrijd speelt met andere schrijvers. Kwalitatief niet, daar staat hij boven.
In de Volkskrant stond de agenda van Grunberg afgebeeld en de schrijver van het interview roemt zijn ongekende productiviteit!
Productiviteit en stijl
Grunberg is dus superproductief, en als stijlkenmerken valt zijn organisatie op: hij schrijft voor diverse uitgevers en voor diverse kranten en op meerder media, naast een Engelstalig blog, gebruikt hij de vorm twitter en is natuurlijk uitdrukkelijk aanwezig op de meer traditionele krantenmedia. Hij schrijft niet voor de Telegraaf of voor het AD, ook dat is een stijlvoorkeur. En als laatste denk ik schrijft hij niet alleen artikelen of boeken maar ook theaterwerken en geeft hij ook nog lezingen. Diversiteit ten top.
Bij al dit schrijven is nog een ander onderscheid te maken, namelijk van het puur inhoudelijke schrijven tot het schrijven als performance of als verkoopmechanisme waar zijn twitter-account (@aronnyy) veel van wegheeft.
Maar hoe komt iemand zó productief? Het antwoord staat deels in het interview. Hij leeft als schrijver, alles wat hij tegenkomt is materiaal, en op elke moment van de dag denkt hij aan (het) schrijven, het proces loopt continue door. En in tegenstelling tot werknemers en andere "zelfstandigen" heeft hij als schrijver van naam met een duidelijk merk het voordeel dat hij alleen werkt, hij heeft nagenoeg geen echte opdrachtgevers, behalve zichzelf en kan zo redelijk eenvoudig zijn werk organiseren naar eigen maatstaf.
Maar dat blijft knap!
Onlangs las ik iets van Grunberg, een uitspraak over schaamte..; schrijven is de overwinning op schaamte. Daarin kan je een oneindige drijfveer zien. Om productief te zijn heeft iemand passie nodig, dat is vaak iets waardoor werknemers minder productief zijn, omdat de passie ontbreekt.
Als voorbeeld / les voor professionals in commerciële organisatieculturen geldt Grunberg wat mij betreft als perfect voorbeeld hoe het moet. Productiviteit is kwaliteit en kwantiteit. Organisatie volgt wel.
PS. Onbesproken blijft in het interview over de hulp die de schrijver ontvangt voor zijn organisatie. Wie haalt de fouten uit zijn concepten, en hoe gedetailleerd levert hij zijn werk aan, e.d.
PS. Over productiviteitsprofielen en verschillen in stijl. Leon de Winter woont ook in de VS maar dan aan de west-kust. Geen veelschrijver ondergaat de invloed van de Amerikaanse cultuur anders.
Herman Brusselmans is wel een veelschrijver, niet te vergelijken qua inhoud met Grunberg, met schrijft ook in Humo net als Grunberg.
En AFTh niet zozeer een veelschrijver maar schrijft wel boeken van ca. duizend pagina's waarin hij alleen heerst. Zijn laatste roman, 1300 bladzijden.
--
2014/03/re-voetnoot-inkomen
(1) - http://www.volkskrant.nl/boeken/arnon-grunberg-wint-gouden-ganzenveer-ongekend-productief-en-steeds-unieker~a4446035/
... In de verantwoording meldt de academie dat Grunberg 'steeds unieker wordt', alle literaire genres beoefent (van de dagelijkse Voetnoot-column op de voorpagina van de Volkskrant tot romans, toneel, reportages, verhalen, poëzie), van een vanzelfsprekend engagement getuigt en een ongekende productiviteit heeft; journalist Mark Schaevers berekende in april 2014 dat Grunberg die maand 60.553 woorden had geproduceerd, een hoeveelheid woorden die hij nog altijd elke maand haalt.(1)
Naar kwantiteit wordt bijna nooit gekeken.
Het feit dat Grunberg in de VS woont doet mij vermoeden dat hij niet enkel kwaliteit nastreeft, maar ook kwantiteit, omdat de cultuur aldaar op kwantiteit drijft, veel meer dan hier op het Europese continent. Ik denk dat hij kwantitatief een wedstrijd speelt met andere schrijvers. Kwalitatief niet, daar staat hij boven.
In de Volkskrant stond de agenda van Grunberg afgebeeld en de schrijver van het interview roemt zijn ongekende productiviteit!
Productiviteit en stijl
Grunberg is dus superproductief, en als stijlkenmerken valt zijn organisatie op: hij schrijft voor diverse uitgevers en voor diverse kranten en op meerder media, naast een Engelstalig blog, gebruikt hij de vorm twitter en is natuurlijk uitdrukkelijk aanwezig op de meer traditionele krantenmedia. Hij schrijft niet voor de Telegraaf of voor het AD, ook dat is een stijlvoorkeur. En als laatste denk ik schrijft hij niet alleen artikelen of boeken maar ook theaterwerken en geeft hij ook nog lezingen. Diversiteit ten top.
Bij al dit schrijven is nog een ander onderscheid te maken, namelijk van het puur inhoudelijke schrijven tot het schrijven als performance of als verkoopmechanisme waar zijn twitter-account (@aronnyy) veel van wegheeft.
Maar hoe komt iemand zó productief? Het antwoord staat deels in het interview. Hij leeft als schrijver, alles wat hij tegenkomt is materiaal, en op elke moment van de dag denkt hij aan (het) schrijven, het proces loopt continue door. En in tegenstelling tot werknemers en andere "zelfstandigen" heeft hij als schrijver van naam met een duidelijk merk het voordeel dat hij alleen werkt, hij heeft nagenoeg geen echte opdrachtgevers, behalve zichzelf en kan zo redelijk eenvoudig zijn werk organiseren naar eigen maatstaf.
Maar dat blijft knap!
Onlangs las ik iets van Grunberg, een uitspraak over schaamte..; schrijven is de overwinning op schaamte. Daarin kan je een oneindige drijfveer zien. Om productief te zijn heeft iemand passie nodig, dat is vaak iets waardoor werknemers minder productief zijn, omdat de passie ontbreekt.
Als voorbeeld / les voor professionals in commerciële organisatieculturen geldt Grunberg wat mij betreft als perfect voorbeeld hoe het moet. Productiviteit is kwaliteit en kwantiteit. Organisatie volgt wel.
PS. Onbesproken blijft in het interview over de hulp die de schrijver ontvangt voor zijn organisatie. Wie haalt de fouten uit zijn concepten, en hoe gedetailleerd levert hij zijn werk aan, e.d.
PS. Over productiviteitsprofielen en verschillen in stijl. Leon de Winter woont ook in de VS maar dan aan de west-kust. Geen veelschrijver ondergaat de invloed van de Amerikaanse cultuur anders.
Herman Brusselmans is wel een veelschrijver, niet te vergelijken qua inhoud met Grunberg, met schrijft ook in Humo net als Grunberg.
En AFTh niet zozeer een veelschrijver maar schrijft wel boeken van ca. duizend pagina's waarin hij alleen heerst. Zijn laatste roman, 1300 bladzijden.
--
2014/03/re-voetnoot-inkomen
(1) - http://www.volkskrant.nl/boeken/arnon-grunberg-wint-gouden-ganzenveer-ongekend-productief-en-steeds-unieker~a4446035/
-- juli 2023
-- Ik krijg het gevoel dat hij zijn productieve rollen binnenkort niet meer uit elkaar kan houden en dan meer politiek activistisch wordt en minder actief schrijver. Dat moment is nog ver weg, mogelijk.
-- 12 aug 2023.
Arnon Grunberg en HL Ruud Koopmans schrijven allebei over asielcrisis. Dat levert een interessant vergelijking in weredlbeelden op...
https://www.nrc.nl/nieuws/2023/08/10/arnon-grunberg-en-ruud-koopmans-bieden-oplossingen-voor-de-asielcrisis-a4171653
Het is voor Grunberg zijn eerste non-fictie-boek. Zelf zie ik dit als een diversificering die niet handig is. Maar hij is in zijn leven steeds meer betrokkenheid gaan zoeken bij de echte wereld, b.v. in undercover rollen en dan ligt de expert op asielbeleid of thema binnen handbereik. Mijn vraag is wat hij er mee bereikt? Expert in de asielproblematiek. Dat is net zoiets als expert in de Corona-epidemie. Why?
-- 13 jul 2024. In een interview met Grunberg over een nieuw boek in samenwerking met ... zegt Grunberg dat hij wel genoeg heeft van het prediken [zoals hij lange tijd nog gedaan heeft in het asieldebat, denk ik]. De wereld gaat toch naar de hel, zo merkte hij bij zijn stage bij de SGP en daar werd veel gelachen. Dit in tegenstelling tot Groenlinks en de PvdA, waar nauwelijks gelachen wordt [hoe hij dat weet, werd me niet duidelijk].
Humor werkt relativerend...
Reacties