Management, Cultuur & Verandering

The Big short is een boek van Michael Lewis over de krediet-crisis, over het onstaan hiervan en vooral over de rol van de (spelers op de) Amerikaanse hypotheekmarkt daarin. Het boek kwam uit in 2011 en werd onlangs in een nieuwe editie gepubliseerd. Het boek is ook verfilmd en die verscheen in 2015 (de film  Margin Call  is in tegenstelling tot TBS niet gebaseerd op een boek). Ik heb de film niet gezien, maar de cast is compleet anders dan de karakters in het boek. De hoofdpersoon komt niet in de film voor, wel de arts Michael Burry die zich tot de obligatiemarkt converteert en al snel een manier probeert te vinden om in het deel van de obligatiemarkt dat hypotheken als onderpand heeft SHORT te gaan. De essentie van het verhaal. Ik heb het boek een keer gelezen en besluit het later nog eens te lezen. Desondanks vielen me een aantal zaken op. We hebben het hier om de kredietcrisis die in 2008 begon (2007 wellicht) en waarvan we allemaal weten dat deze in maart 2009 haar ...

Na de BREXIT las ik een boek van Thomas Friedman , journalist en duidelijk voorstander van de globalisatie. Dat boek had een eenzijdige focus, en was op te vatten als een lofzang op de mondialisering die nog niet zo lang in gang was gezet. Niet veel later na verschijnen van dat boek kwam er al een ander geluid. Stiglitz schrijft in zijn boek de keerzijden van de globalisatie. 1. De belofte van de globale instituten: het is niet gelukt om de armoede in de wereld te verminderen. In het eerste hoofdstuk zet Stiglitz uiteen dat de drie puur globale instituties in de wereld (De wereldbank, het IMF en de WTO) een overheersend Europees bestuur / bestuurders kennen (IMF Largarde, Camdessus, Strauss-Kahn, Rato, ...) en in feite voor de rijke landen opkomen. In 2. Gebroken beloften beschrijft hij de case van Etiopië (eenvoudige recepten zoals direct liberaliseren werken averechts) en hoe IMF de crisis verergerde. 3. Vrijheid van keuze? Is die er wel? Ook al eindigt het boek vlak van de...

Niet vaak krijg je inzicht in een specialistisch onderdeel van de zorg en in dit geval komt de openbaring door een boek van en neurochirurg Henry Marsh, do No Harm . Daarin vertelt hij expliciet en laat haar daarnaast ook nog een impliciet een hoop zien over de zorg. De meest impliciete blootstelling is wel de indeling van het boek dat bestaat uit 25 hoofdstukken waarin elk een ziekte centraal staat. Het eerste "Pineacitoom" genoemd. En als inleiding staat er een medische verklaring, in dit geval: m. Med. Tumor van de pineal gland (pijnappelklier), die weinig frequent is en traag groeit. De productiviteit van Dr. Henry Marsh (HM) is expertise-gericht. Dat lijkt misschien een dooddoener, maar daar zit toch meer organisatiekennis achter dan je denkt. Want voor de meeste leken gaat het namelijk niet om die naam van de ziekte maar om de kans van slagen van de operatie, van de frequentie, erfelijkheid, etc. De arts heeft zo direct al een voorsprong door gebruik van het medische ja...

Voor wie het deze vakantie - tijdens het zomerreces en in de zoektocht naar luchtige visies op de mainstream ontwikkelingen - ontgaan is, kwam Herman Brusselmans met dit unieke fenomeen: overschatte mensen. Ik las als eerste Muhammed Ali: ... De zogenaamde beroemdste bokser aller tijden is Cassius Clay, die geboren werd in een achterlijk gezin in Louisville, Kentucky. Z’n vader werkte op de textielfabriek als manueel katoenversnipperaar, en z’n moeder zat de hele tijd thuis op een houtje te bijten en haar buurvrouwen te ontvlooien. Cassius groeide op voor galg en rad, ontwikkelde zich tot een volleerde analfabeet en sloeg nagenoeg elk joch dat z’n pad kruiste in de vernieling. Zodoende werd hij bokser. Hij deed het niet slecht, liet een spoor van halve lijken en mannen in coma achter zich, en ja hoor, bij gebrek aan goeie tegenstanders werd hij al gauw wereldkampioen. (revu.nl) Ik las de column zo vlak na de historische herdenking aan de match of the century tussen Ali en ... Frazi...

Hij werd onlangs negentig jaar (90) en kreeg geen enkele verjaardagskaart. Het idee om verjaardagen te vieren is puur kapitalistisch en daar doet de familie Castro dus niet aan. Als we zoals sommigen menen leven in een tijd van ontwaking, dan is Fidel en zijn Cuba wel een van de grootste illusies die doorgeprikt zijn in de afgelopen decennia. Tien jaar geleden toen de eerste grote economische en globale crises afliepen was het nog mogelijk dat het iets zou worden met Cuba. De familie Castro had voorzichtig en stil wat veranderingen kunnen doorvoeren terwijl de steun van sponsor Rusland al tanende was. Bij de tweede en veel grotere crisis waar de wereld aan de vooravond van een nieuwe illusie van veranderingen stond (het begin van Obama) kon het half ontzielde Cuba niet om de afzetting van Fidel heen. Maar waar in de natuur nieuwe leiders jong zijn en door verjonging vernieuwing brengen, gaf Fidel zijn scepter over aan zijn vijf jaar jongere broer Raúl, toen al 76. Niet echt een verni...

Marketing-experts mogen de vraag beantwoorden of dit (van Grolsch) een goede marketingactie is. Zelf vind ik het wel gedurfd (die ringen staan natuurlijk centraal, maar let wel, het is ook GRolsch tegenover Heineken - Alcohol - als hoofdsponsor van de spelen!). Maar belangrijker vind ik de relatie met globalisering. In het boek de lexus en de olijfboom schrijft T.L.Friedman dat het verschil tussen winnaars en niet-winnaars groot is en steeds groter wordt. Een topspeler uit de NBA krijgt alle aandacht en op een zo'n figuur wordt het hele marketing-budget uitgetrokken. Een topspeler in de NBA verdient al snel tien keer de nummer twee of drie.  Een typisch product van het kapitalisme is dat de winnaar dus alles - geld, aandacht, etc - ontvangt en pas op afstand krijgt nummer twee of drie de prijs die hem toekomt. Dit is de wereld waarin we leven, we hebben gekozen voor het kapitalisme en dat ziet er dan zo uit. Er is een Google (yahoo werd onlangs voor 4 miljard verkocht, w...