Miljonair met gewone baan
Dat is de titel van een nieuw boek, ik hoorde de schrijver ervan op BNR - een wat onwennig gesprek, de jongens van BNR zaten wat te grappen over die Porsche, een jongensdroom - en vervolgens zocht ik op managementboek naar meer informatie over de inhoud van het werk. 
Een reclamespot aan het begin van de uitzending van BNR kwam met de herhaling van een foutief bericht van het FD: "het blijkt dat de gemiddelde belegger al na vijf maanden weer afscheid neemt van zijn belegging," daarop kwam het FD met een rectificatie / ze hadden de omloopsnelheid verkeerd geïnterpreteerd, maar op BNR loopt de reclame voor het FD - die dit bericht promoot - nog op deze fout.
Beleggen speelt een rol in het leven van de schrijver en is een factor in het eindresultaat.
Iets in het gesprek over het boek triggerde me om er meer over te weten te komen: de schrijver vertelde namelijk over zijn sobere levensstijl die hem had geholpen miljonair te worden, en dat vond ik contrasterend met zijn baan als marketing-manager. Zijn dat niet de mensen inderdaad van de Porsche en de uitbundigheid en ook misschien wel van de filosofische oppervlakkigheid? Marketing is DE exponent van het kapitalisme, dus hoe komt er dan zo´n manager vertellen dat soberheid (en slim investeren) hem tot miljonair hadden gemaakt?
Interessant.
Het boek opent met een quote van Felicia Woodside, ‘‘Het financiële doel dat rijk denkende mensen nastreven, is vrijheid, niet rijkdom!’
En het boek begint met een rake observatie van de huidige tijdgeest, waarin elk taboe wordt "beslecht" behalve als het om geld gaat. "Geld stinkt nog ... en financiële educatie is ver te zoeken."
Even verder lees je tussen de regels door dat de massa achter de marketing aanloopt, maar dat je in feite niet veel nodig hebt om gelukkig te worden. Op de radio hoorde ik hem zeggen dat een studie aangetoond had dat men in de jaren vijftig het gelukkigst was in de VS. Dat verhaal had ik ook ergens gehoord.
Dus de schrijver is marketer en neemt met dit boek afstand van zijn eigen professie? Hoe zit dat?
Via LinkedIn kreeg ik meer informatie. Oeds Jan Postma staat daar als Sustainable Marketer, en heeft o.a. voor Unicef gewerkt. Maar waar de titel suggereert dat dit een jongen is zoals u en ik, vertelt zijn c.v. wel een ander verhaal, zo heeft hij een MBA gevolgd in de VS, met een focus op general management, maar ook op non-profit management.
"Zo´n MBA kostte ongeveer evenveel als een Porsche," schrijft hij in de inleiding van het boek. Al met al toch wat andere keuzes dan de gemiddelde werknemer met een gewoon leven en een gewone baan.
Maar waar hij afwijkt - van (een- of tweekeer) Jan Modaal - is op het niveau van ambitie: het is de ambitie die ervoor zorgt dat je dingen bereikt en in dit geval gaat het om iemand met een hoog niveau aan ambitie. Waar komt die ambitie vandaan? Waarom de ambitie voor vrijheid, welke emotionele drijfveer zit hier achter?
Zo ver heb ik niet gelezen en ik denk dat je dat antwoord niet in het boek vindt. Maar dit verhaal gaat verder dan een beeld van de gewone man die miljonair is geworden. Binnen organisaties zijn veel acties te herleiden tot wel de dwang naar performance, dan wel de hang naar status. Iemand met een gewone baan, heeft weinig dwang naar extra performance. Het beeld van een familieman past hier goed bij. Waarom zou je meer verdienen als je dat minder tijd voor je familie oplevert? Maar de hang naar status, dat kan wel een extra drive zijn.
--
5 nov 2018. Er is - en zijn waarschijnlijk meer hiervan - een boek dat hier op lijkt. The Automatic Millionaire (2003!), van David Bach, "a practical guide that shows how anyone can, over time, turn a modest income into a fortune."
-- 7 sept 2019.
Inmiddels heb ik het boek zelf gelezen. En een aantal dingen vallen me op. Het is een serieus verhaal, beleggen speelt inderdaad een belangrijke rol (index funds, niet speculeren), maar ik lees door de regels door toch een soort sport (zie de link met de Porsche) dat de schrijver zijn best doet om alles zo goedkoop mogelijk te doen in het leven, met nog net niet minimalistisch (al refereert hij daar ook aan). Wat dan het uiteindelijke doel is, miljonair worden of zuinig leven, wat weer een soort verwijzing kan zijn naar stoïcijns leven waar juist géén referentie naar is. Op een moment schrijft de auteur, dat je beter je auto zelf kan repareren. Autogarages lenen hun apparatuur en je kan altijd wel iemand - een familielid - vinden die je kan helpen? Is dat nog een serieus voorstel om miljonair te worden. Ja met een gewone baan, maar ook zonder focus, want als je niemand het het economische leven vertrouwt en alles zelf gaat doen, wat voor een leven komt daar dan uit? Uitbesteden kost geld, maar zorgt ervoor dat je zelf kan doen waar je goed in bent.
De passie ontbreekt dan ook in dit verhaal. Het is een saaie monoloog, op passages van de Porsche na, en op de titel na: miljonair worden.
Een reclamespot aan het begin van de uitzending van BNR kwam met de herhaling van een foutief bericht van het FD: "het blijkt dat de gemiddelde belegger al na vijf maanden weer afscheid neemt van zijn belegging," daarop kwam het FD met een rectificatie / ze hadden de omloopsnelheid verkeerd geïnterpreteerd, maar op BNR loopt de reclame voor het FD - die dit bericht promoot - nog op deze fout.
Beleggen speelt een rol in het leven van de schrijver en is een factor in het eindresultaat.
Iets in het gesprek over het boek triggerde me om er meer over te weten te komen: de schrijver vertelde namelijk over zijn sobere levensstijl die hem had geholpen miljonair te worden, en dat vond ik contrasterend met zijn baan als marketing-manager. Zijn dat niet de mensen inderdaad van de Porsche en de uitbundigheid en ook misschien wel van de filosofische oppervlakkigheid? Marketing is DE exponent van het kapitalisme, dus hoe komt er dan zo´n manager vertellen dat soberheid (en slim investeren) hem tot miljonair hadden gemaakt?
Interessant.
Het boek opent met een quote van Felicia Woodside, ‘‘Het financiële doel dat rijk denkende mensen nastreven, is vrijheid, niet rijkdom!’
En het boek begint met een rake observatie van de huidige tijdgeest, waarin elk taboe wordt "beslecht" behalve als het om geld gaat. "Geld stinkt nog ... en financiële educatie is ver te zoeken."
Even verder lees je tussen de regels door dat de massa achter de marketing aanloopt, maar dat je in feite niet veel nodig hebt om gelukkig te worden. Op de radio hoorde ik hem zeggen dat een studie aangetoond had dat men in de jaren vijftig het gelukkigst was in de VS. Dat verhaal had ik ook ergens gehoord.
Dus de schrijver is marketer en neemt met dit boek afstand van zijn eigen professie? Hoe zit dat?
Via LinkedIn kreeg ik meer informatie. Oeds Jan Postma staat daar als Sustainable Marketer, en heeft o.a. voor Unicef gewerkt. Maar waar de titel suggereert dat dit een jongen is zoals u en ik, vertelt zijn c.v. wel een ander verhaal, zo heeft hij een MBA gevolgd in de VS, met een focus op general management, maar ook op non-profit management.
"Zo´n MBA kostte ongeveer evenveel als een Porsche," schrijft hij in de inleiding van het boek. Al met al toch wat andere keuzes dan de gemiddelde werknemer met een gewoon leven en een gewone baan.
Maar waar hij afwijkt - van (een- of tweekeer) Jan Modaal - is op het niveau van ambitie: het is de ambitie die ervoor zorgt dat je dingen bereikt en in dit geval gaat het om iemand met een hoog niveau aan ambitie. Waar komt die ambitie vandaan? Waarom de ambitie voor vrijheid, welke emotionele drijfveer zit hier achter?
Zo ver heb ik niet gelezen en ik denk dat je dat antwoord niet in het boek vindt. Maar dit verhaal gaat verder dan een beeld van de gewone man die miljonair is geworden. Binnen organisaties zijn veel acties te herleiden tot wel de dwang naar performance, dan wel de hang naar status. Iemand met een gewone baan, heeft weinig dwang naar extra performance. Het beeld van een familieman past hier goed bij. Waarom zou je meer verdienen als je dat minder tijd voor je familie oplevert? Maar de hang naar status, dat kan wel een extra drive zijn.
--
5 nov 2018. Er is - en zijn waarschijnlijk meer hiervan - een boek dat hier op lijkt. The Automatic Millionaire (2003!), van David Bach, "a practical guide that shows how anyone can, over time, turn a modest income into a fortune."
-- 7 sept 2019.
Inmiddels heb ik het boek zelf gelezen. En een aantal dingen vallen me op. Het is een serieus verhaal, beleggen speelt inderdaad een belangrijke rol (index funds, niet speculeren), maar ik lees door de regels door toch een soort sport (zie de link met de Porsche) dat de schrijver zijn best doet om alles zo goedkoop mogelijk te doen in het leven, met nog net niet minimalistisch (al refereert hij daar ook aan). Wat dan het uiteindelijke doel is, miljonair worden of zuinig leven, wat weer een soort verwijzing kan zijn naar stoïcijns leven waar juist géén referentie naar is. Op een moment schrijft de auteur, dat je beter je auto zelf kan repareren. Autogarages lenen hun apparatuur en je kan altijd wel iemand - een familielid - vinden die je kan helpen? Is dat nog een serieus voorstel om miljonair te worden. Ja met een gewone baan, maar ook zonder focus, want als je niemand het het economische leven vertrouwt en alles zelf gaat doen, wat voor een leven komt daar dan uit? Uitbesteden kost geld, maar zorgt ervoor dat je zelf kan doen waar je goed in bent.
De passie ontbreekt dan ook in dit verhaal. Het is een saaie monoloog, op passages van de Porsche na, en op de titel na: miljonair worden.
--
Reacties