De FED, Robeco en de beurs
Herinnert u zich nog, ... hoelang geleden was het dat de media schreeuwde over "there is no alternative." Door de lage spaarrentes en de hoge vermogensrendementsbelasting zou u als particuliere belegger risico lopen op uw spaarsaldo. Obligaties waren "ook gevaarlijk," door diezelfde lage rente, want wat als nu opeens de rente gaat stijgen? En goud "was ook geen veilige haven meer. Er ontstond daadwerkelijk een korstondige euforie op de Nederlandse beurs, die evensnel weer teneinde leek.
Opeens is het klimaat danig veranderd... van "there is no alternative," jumpen we naar "Fear the FED."
Ik beschouw mezelf als een leek als het gaat om het beleid van de FED en vooral om de meer recentelijke "QE"-programmas. Terwijl ik dit zo opschrijf besef ik dat ik nog niet eerder een echte uitgebreidde studie heb gedaan naar dit programma en wat het preciés behelst. Ik ben tot nu toe afgegaan op wat ik er in de media over lees. Ik ben ook belegger (haast synoniem voor oudere Hollander) en het beleid van de FED is wat op dit moment naast de economische situatie in China de beurzen bepaalt. Ook over China weet ik wederom te weinig om in te kunnen schatten of we nu voor een gevaarlijke beurscorrectie staan.
"China en de FED," zijn twee thema's die in dezelfde frequentie in de media voorkomen wanneer het over de beurs gaat. Maar wellicht zijn er evenveel andere thema's of "hoeken" waar veel meer onverwacht een groot gevaar kan opduiken.
Nu echter, gaat het even over de FED. Sinds kort weet ik dat deze bank geen publiekrechtelijke instelling is, maar wat moet ik ook met die informatie als kleine belegger?
Dus ga ik af op wat anderen zeggen en schrijven. En zou kwam ik een artikel tegen dat Robeco - een professionele partij als het gaat om beleggen - schreef over het eerder genoemde beleid van de FED. En vooral in relatie met de recente uitlatingen van haar president.
Het artikel begint met de kop "Fed laat zien waar de exit is, maar gebruikt deze nog lang niet," direct aansluitend schrijft de vertegenwoordiger van het idee, dat "de vrees voor een snelle afbouw van het goedkope geld is doorgeslagen."
De Amerikaanse centrale bank benadrukt weliswaar de beëindiging van obligatie-opkoopprogramma’s, maar de economische groei zal minder sterk blijken dan de Fed nu voorziet. Dat is de conclusie van hoofdeconoom Léon Cornelissen naar aanleiding van de uitspraken van de president van de Amerikaanse centrale bank. Robeco vat het vervolgens samen met:
- Vrees voor snelle afbouw goedkoop geld is overdreven
- Tijdpad voor terugtrekking duidelijk gemaakt
- Fed is te optimistisch over economische groei
Alvorens ik als surfer deze informatie kon bereiken moest ik akkoord geven op een disclaimer, van vele alineas groot waarvan ik onthouden heb dat het exposé niet als beleggingsadvies gezien mag worden. De schrijver is geen directe vertegenwoordiger van Robeco en het is zelfs maar de vraag of zijn visie gedeeld wordt met de grote fondsbeheerders.
"Vrees is overdreven." Deze stelling is de reden van mijn zorg. Tot vóór het lezen van dit artikel, waar ik de schrijver en Robeco zeer dankbaar voor ben, want welke belegger wil in deze moeilijke tijd niet gerustgesteld worden?, dacht ik redelijk laconiek over de huidige toestand in de wereld. Maar wanneer een officiële econoom van een beleggingsinstelling verzachtende woorden uit, zou het moment wel eens nader kunnen zijn om zich echt zorgen te maken.
Wel dapper.
Geen reden voor gewijzigde visie op aandelen. De toegenomen onzekerheid door de Fed –aankondiging pakt negatief uit voor risicovolle activa zoals aandelen op de kortere termijn. Niettemin ziet Cornelissen hierin geen aanleiding om de beperkte overweging van Robeco in aandelen te herzien.
Dit is een vorm van leiderschap die dienstbaar is voor klanten en past bij een professioneel bedrijf. Toch zie ik deze sussende woorden eerder als een signaal dat er echt een probleem dreigt. Het voorval doet me denken aan - en lijkt als patroon van - een andere econoom die destijds vond dat men te negatief was in Nederland en dat de huizenprijzen weldra uit het dal zouden klimmen. Hetgeen niet gebeurde.
Toch is twitter wiens technologie het mogelijk maakte dat ik dit bericht van Robeco las een mooi medium. Zo vond ik ook deze:
Michael Ahrens @cyclustrader 20 juni Bedenk altijd: er zijn velen die analyses maken en meningen hebben. Er zijn er helaas maar weinig die er ook daadwerkelijk op traden.
--
Toch is er nog een element in dit impliciete advies van de vermogensbeheerder. Twee termen zijn daarbij essentieel. "Complacency," en "financial engineering." Complacency is een term die binnen de wereld van organisaties en cultuur een grote rol speelt maar ook een verder rijkweidte heeft. In de woorden van de econoom is complacency te vinden, in de vorm die wel vaker voorkomt dan wel in een geruststellend karakter "ach het loopt niet zo hard," of in een soort zelfingenomenheid, "dit gaat wel goedkomen, vertrouw ons maar want wij zijn economen en ingenieurs."
De tweede term is precies die van financial engineering. Robeco noemt zichzelf de investment engineers, en het is goed te begrijpen dat een dergelijke partij gelooft in de daden en acties van een van de grootste financial engineers niet Goldman sachs, maar ... de FED.
Wat op dit momento gebeurt in de finánciele wereld zijn pure experimenten.
Gezond verstand zegt me dat geen enkele marktpartij en zeker geen centrale bank een markt kan sturen. Dat kan ze kortstondig of ze kan deze lichtelijk beïnvloeden, maar markten hebben een eigen dynamiek. Dat destijds de bank van Engeland BoE het pond niet kon verdedigen mag niet als een wonder de geschiedenis in zijn gegaan. Ook de uitspraken van Draghi, "what ever it takes," mag men niet te serieus nemen.
--
Nieuw boek: The myth of the omnipotent central banker
En deze tweet, enige weken later:
Is de cultuur van centrale banken ten einde? http://bit.ly/14uIOTi (Maarten Verheyen). "De cultuur van centrale banken," blijkt dan een vertaling van: "cult central bankers". Cult betekent verering en dat past beter bij het engelstalige artikel: de verering van de Centrale bankiers is ten einde, omdat de markt ook wel doorziet dat hun macht maar zeer beperkt is.
Opeens is het klimaat danig veranderd... van "there is no alternative," jumpen we naar "Fear the FED."
Ik beschouw mezelf als een leek als het gaat om het beleid van de FED en vooral om de meer recentelijke "QE"-programmas. Terwijl ik dit zo opschrijf besef ik dat ik nog niet eerder een echte uitgebreidde studie heb gedaan naar dit programma en wat het preciés behelst. Ik ben tot nu toe afgegaan op wat ik er in de media over lees. Ik ben ook belegger (haast synoniem voor oudere Hollander) en het beleid van de FED is wat op dit moment naast de economische situatie in China de beurzen bepaalt. Ook over China weet ik wederom te weinig om in te kunnen schatten of we nu voor een gevaarlijke beurscorrectie staan.
"China en de FED," zijn twee thema's die in dezelfde frequentie in de media voorkomen wanneer het over de beurs gaat. Maar wellicht zijn er evenveel andere thema's of "hoeken" waar veel meer onverwacht een groot gevaar kan opduiken.
Nu echter, gaat het even over de FED. Sinds kort weet ik dat deze bank geen publiekrechtelijke instelling is, maar wat moet ik ook met die informatie als kleine belegger?
Dus ga ik af op wat anderen zeggen en schrijven. En zou kwam ik een artikel tegen dat Robeco - een professionele partij als het gaat om beleggen - schreef over het eerder genoemde beleid van de FED. En vooral in relatie met de recente uitlatingen van haar president.
Het artikel begint met de kop "Fed laat zien waar de exit is, maar gebruikt deze nog lang niet," direct aansluitend schrijft de vertegenwoordiger van het idee, dat "de vrees voor een snelle afbouw van het goedkope geld is doorgeslagen."
De Amerikaanse centrale bank benadrukt weliswaar de beëindiging van obligatie-opkoopprogramma’s, maar de economische groei zal minder sterk blijken dan de Fed nu voorziet. Dat is de conclusie van hoofdeconoom Léon Cornelissen naar aanleiding van de uitspraken van de president van de Amerikaanse centrale bank. Robeco vat het vervolgens samen met:
- Vrees voor snelle afbouw goedkoop geld is overdreven
- Tijdpad voor terugtrekking duidelijk gemaakt
- Fed is te optimistisch over economische groei
Alvorens ik als surfer deze informatie kon bereiken moest ik akkoord geven op een disclaimer, van vele alineas groot waarvan ik onthouden heb dat het exposé niet als beleggingsadvies gezien mag worden. De schrijver is geen directe vertegenwoordiger van Robeco en het is zelfs maar de vraag of zijn visie gedeeld wordt met de grote fondsbeheerders.
"Vrees is overdreven." Deze stelling is de reden van mijn zorg. Tot vóór het lezen van dit artikel, waar ik de schrijver en Robeco zeer dankbaar voor ben, want welke belegger wil in deze moeilijke tijd niet gerustgesteld worden?, dacht ik redelijk laconiek over de huidige toestand in de wereld. Maar wanneer een officiële econoom van een beleggingsinstelling verzachtende woorden uit, zou het moment wel eens nader kunnen zijn om zich echt zorgen te maken.
Wel dapper.
Geen reden voor gewijzigde visie op aandelen. De toegenomen onzekerheid door de Fed –aankondiging pakt negatief uit voor risicovolle activa zoals aandelen op de kortere termijn. Niettemin ziet Cornelissen hierin geen aanleiding om de beperkte overweging van Robeco in aandelen te herzien.
Dit is een vorm van leiderschap die dienstbaar is voor klanten en past bij een professioneel bedrijf. Toch zie ik deze sussende woorden eerder als een signaal dat er echt een probleem dreigt. Het voorval doet me denken aan - en lijkt als patroon van - een andere econoom die destijds vond dat men te negatief was in Nederland en dat de huizenprijzen weldra uit het dal zouden klimmen. Hetgeen niet gebeurde.
Toch is twitter wiens technologie het mogelijk maakte dat ik dit bericht van Robeco las een mooi medium. Zo vond ik ook deze:
Michael Ahrens @cyclustrader 20 juni Bedenk altijd: er zijn velen die analyses maken en meningen hebben. Er zijn er helaas maar weinig die er ook daadwerkelijk op traden.
--
Toch is er nog een element in dit impliciete advies van de vermogensbeheerder. Twee termen zijn daarbij essentieel. "Complacency," en "financial engineering." Complacency is een term die binnen de wereld van organisaties en cultuur een grote rol speelt maar ook een verder rijkweidte heeft. In de woorden van de econoom is complacency te vinden, in de vorm die wel vaker voorkomt dan wel in een geruststellend karakter "ach het loopt niet zo hard," of in een soort zelfingenomenheid, "dit gaat wel goedkomen, vertrouw ons maar want wij zijn economen en ingenieurs."
De tweede term is precies die van financial engineering. Robeco noemt zichzelf de investment engineers, en het is goed te begrijpen dat een dergelijke partij gelooft in de daden en acties van een van de grootste financial engineers niet Goldman sachs, maar ... de FED.
Wat op dit momento gebeurt in de finánciele wereld zijn pure experimenten.
Gezond verstand zegt me dat geen enkele marktpartij en zeker geen centrale bank een markt kan sturen. Dat kan ze kortstondig of ze kan deze lichtelijk beïnvloeden, maar markten hebben een eigen dynamiek. Dat destijds de bank van Engeland BoE het pond niet kon verdedigen mag niet als een wonder de geschiedenis in zijn gegaan. Ook de uitspraken van Draghi, "what ever it takes," mag men niet te serieus nemen.
--
Nieuw boek: The myth of the omnipotent central banker
En deze tweet, enige weken later:
Is de cultuur van centrale banken ten einde? http://bit.ly/14uIOTi (Maarten Verheyen). "De cultuur van centrale banken," blijkt dan een vertaling van: "cult central bankers". Cult betekent verering en dat past beter bij het engelstalige artikel: de verering van de Centrale bankiers is ten einde, omdat de markt ook wel doorziet dat hun macht maar zeer beperkt is.
Reacties