Vertrek CEO Wegener lijkt niet zo onlogisch
Op Twitter en in andere media verschijnen er volop speculaties over het vertrek van Joop Valentijn Munsterman als CEO van Wegener. "De Noor Truls Velgaard is zijn opvolger," lees ook ik. Blijkbaar komt het bij niemand op dat de CEO gewoon niet of niet langer voldeed om aan het roer te staan van een onderneming die een grote koerswending moet maken.
Mijn stelling is dat niet iedere manager zomaar elke bedrijf kan leiden. De business is daarbij bepalend en de business van Wegener is traditioneel een krantenbusiness. En dat is de laatste jaren het probleem.
Munsterman is uiterst succesvol gebleken bij FC Twente, en het zou logisch zijn dat men hem daardoor op handen draagt. Wellicht is zijn grote staat van dienst bij het concern Wegener er ook de oorzaak van dat hij de beste persoon op de juist plek was toen Mecom in 2008 grootaandeelhouder werd. Vol respect lees ik de achtergrond informatie waarin de CEO helemaal onderaan de ladder is begonnen op een haast Amerikaanse manier, als schoonmaker bij een van de regionale kranten. En dan opklimmen tot CEO; dat doen weinigen hem na. Hij is dus ook een kranten-man in hart en nieren. Logisch dat deze man CEO wordt.
Toch zal zijn succesverhaal echter tegen hem werken, want hij heeft de business niet kunnen veranderen, of niet volgens het vertrouwen van Mecom.
Het feit dat Mecom in 2008 een CEO heeft gezocht van het interne bedrijf Wegener geeft aan dat ze de beste intentie met het bedrijf hadden. Anders, hadden ze - zoals ze nu doen - direct een interim-manager aan kunnen stellen die geen nauwe banden heeft met het bedrijf en de mensen. Dat lijkt nu alsnog te gebeuren.
Maar wat is er fout gegaan? Iedereen die een beetje de uitgeefbusiness heeft gevolgd weet dat bedrijven als Wolter Kluwer en Reed Elsevier niet voor niets al jaren geleden zijn gestopt met papieren weekbladen. Deze bedrijven zijn hierdoor "hard" geworden, en hebben het proces van content-broker al veel eerder ingezet. Elsevier is qua aandelenkoers al meer dan tien jaar aan het dalen en nogsteeds hoopt men dat de groei van weleer nu terugkeert.
Wegener heeft zijn toptijden gekend vlak voor de eeuwwisseling. In zes jaar tijd groeide het bedrijft qua omzet en winst, maar sinds het begin van het nieuwe decennium wil het niet meer lukken.
En blijkbaar weet men niet waar men het zoeken moet. Andere uitgevers als De Telegraaf en de andere dagbladen hebben het niet minder moeilijk.
Aanvankelijk dacht ik dat het probleem van de aanpak van Munsterman zat in zijn hang naar natuurlijke groei en verandering. In een interview heeft hij het over de architect Gaudà en zijn natuurijke vormen. in de jaarverslagen tot 2008 ziet men bij Wegener ook die natuurlijke vormen terug.
Het eerste jaarverslag onder leiding van Munsterman (en Mecom) - over 2008 - heeft echter een moderne look-and-feel. Er staan moderne communicatiemedia getoond die alles behalve een natuurlijke groei uitstralen. Het warme van voorheen maakt plaats voor koude instrumenten.
Maar dat is nog geen probleem. Het echte probleem staat - jaar in jaar uit op bladzijde 10 en 11 van het jaarverslag: het tien-jaren-overzicht. Weinig bedrijven geven zo uitgebreid inzicht in de cijfers en dan vooral over de langere termijn. Echter op papier is het overzicht ongetwijfeld perfect leesbaar want links staan dan de omschrijvingen (omzet, kosten per werknemer, winst, etc...) en op de eerste pagina staan dan nog de drie jaren (2009, 2008 en 2007) op de volgende pagina staan enkel de cijfers van 2006 t/m 2000. Maar ZONDER de uitleg, want die staat op de vorige bladzijde.
Nogmaals voor de traditionele lezer is dit geen probleem, maar in het internet-tijdperk anno 2010, waar men via pdf-viewers leest is dit wel een probleem; men ziet cijfers zonder dat men weet waar die over gaan. De layout op papier kan niet hetzelfde zijn als op het Internet of op pdf-formaat. Dat Aegon of Philips een dergelijke fout maken is tot daar aan toe, maar een uitgever?
Blijkbaar heeft niemand hier ooit iets van gezegd. Dat kan zijn omdat de jaarverslagen toch niet (online) gelezen worden, of... en dat denk ik persoonlijk: men heeft nooit echt stilgestaan bij het concept van content dat op verschillende dragers of media aangeboden wordt. En dat mag men een uitgeversbedrijf wel kwalijk nemen. Vooral als het bedrijf weet dat ze deze omwenteling moet vormgeven. Dat ze daar anno 2010 nog niet helemaal aan toe zijn gekomen blijkt m.i. wel...
Of de dubbelrol van Munsterman - zowel CEO van een mediaconcern als ook voorzitter van een voetbalclub - doorslaggevend is geweest bij het recente vertrek is moeilijk te zeggen. Maar de ene business is de andere niet. Veel organisatieadviseurs denken nog te vaak dat elke manager elke willkeurige business kan leiden. Ik denk dat in ieder geval niet, en vooral niet als die business sterk verandert. Dit is wat mij betreft typisch zo voorbeeld.
Mijn stelling is dat niet iedere manager zomaar elke bedrijf kan leiden. De business is daarbij bepalend en de business van Wegener is traditioneel een krantenbusiness. En dat is de laatste jaren het probleem.
Munsterman is uiterst succesvol gebleken bij FC Twente, en het zou logisch zijn dat men hem daardoor op handen draagt. Wellicht is zijn grote staat van dienst bij het concern Wegener er ook de oorzaak van dat hij de beste persoon op de juist plek was toen Mecom in 2008 grootaandeelhouder werd. Vol respect lees ik de achtergrond informatie waarin de CEO helemaal onderaan de ladder is begonnen op een haast Amerikaanse manier, als schoonmaker bij een van de regionale kranten. En dan opklimmen tot CEO; dat doen weinigen hem na. Hij is dus ook een kranten-man in hart en nieren. Logisch dat deze man CEO wordt.
Toch zal zijn succesverhaal echter tegen hem werken, want hij heeft de business niet kunnen veranderen, of niet volgens het vertrouwen van Mecom.
Het feit dat Mecom in 2008 een CEO heeft gezocht van het interne bedrijf Wegener geeft aan dat ze de beste intentie met het bedrijf hadden. Anders, hadden ze - zoals ze nu doen - direct een interim-manager aan kunnen stellen die geen nauwe banden heeft met het bedrijf en de mensen. Dat lijkt nu alsnog te gebeuren.
Maar wat is er fout gegaan? Iedereen die een beetje de uitgeefbusiness heeft gevolgd weet dat bedrijven als Wolter Kluwer en Reed Elsevier niet voor niets al jaren geleden zijn gestopt met papieren weekbladen. Deze bedrijven zijn hierdoor "hard" geworden, en hebben het proces van content-broker al veel eerder ingezet. Elsevier is qua aandelenkoers al meer dan tien jaar aan het dalen en nogsteeds hoopt men dat de groei van weleer nu terugkeert.
Wegener heeft zijn toptijden gekend vlak voor de eeuwwisseling. In zes jaar tijd groeide het bedrijft qua omzet en winst, maar sinds het begin van het nieuwe decennium wil het niet meer lukken.
En blijkbaar weet men niet waar men het zoeken moet. Andere uitgevers als De Telegraaf en de andere dagbladen hebben het niet minder moeilijk.
Aanvankelijk dacht ik dat het probleem van de aanpak van Munsterman zat in zijn hang naar natuurlijke groei en verandering. In een interview heeft hij het over de architect Gaudà en zijn natuurijke vormen. in de jaarverslagen tot 2008 ziet men bij Wegener ook die natuurlijke vormen terug.
Het eerste jaarverslag onder leiding van Munsterman (en Mecom) - over 2008 - heeft echter een moderne look-and-feel. Er staan moderne communicatiemedia getoond die alles behalve een natuurlijke groei uitstralen. Het warme van voorheen maakt plaats voor koude instrumenten.
Maar dat is nog geen probleem. Het echte probleem staat - jaar in jaar uit op bladzijde 10 en 11 van het jaarverslag: het tien-jaren-overzicht. Weinig bedrijven geven zo uitgebreid inzicht in de cijfers en dan vooral over de langere termijn. Echter op papier is het overzicht ongetwijfeld perfect leesbaar want links staan dan de omschrijvingen (omzet, kosten per werknemer, winst, etc...) en op de eerste pagina staan dan nog de drie jaren (2009, 2008 en 2007) op de volgende pagina staan enkel de cijfers van 2006 t/m 2000. Maar ZONDER de uitleg, want die staat op de vorige bladzijde.
Nogmaals voor de traditionele lezer is dit geen probleem, maar in het internet-tijdperk anno 2010, waar men via pdf-viewers leest is dit wel een probleem; men ziet cijfers zonder dat men weet waar die over gaan. De layout op papier kan niet hetzelfde zijn als op het Internet of op pdf-formaat. Dat Aegon of Philips een dergelijke fout maken is tot daar aan toe, maar een uitgever?
Blijkbaar heeft niemand hier ooit iets van gezegd. Dat kan zijn omdat de jaarverslagen toch niet (online) gelezen worden, of... en dat denk ik persoonlijk: men heeft nooit echt stilgestaan bij het concept van content dat op verschillende dragers of media aangeboden wordt. En dat mag men een uitgeversbedrijf wel kwalijk nemen. Vooral als het bedrijf weet dat ze deze omwenteling moet vormgeven. Dat ze daar anno 2010 nog niet helemaal aan toe zijn gekomen blijkt m.i. wel...
Of de dubbelrol van Munsterman - zowel CEO van een mediaconcern als ook voorzitter van een voetbalclub - doorslaggevend is geweest bij het recente vertrek is moeilijk te zeggen. Maar de ene business is de andere niet. Veel organisatieadviseurs denken nog te vaak dat elke manager elke willkeurige business kan leiden. Ik denk dat in ieder geval niet, en vooral niet als die business sterk verandert. Dit is wat mij betreft typisch zo voorbeeld.
Reacties