Politieke Passie
Was het stemverheffing of passie? We zijn het voorval (A.P.) waarschijnlijk al weer vergeten. De vraag die hier ligt om te beantwoorden is: bestaat er zoiets als passie in de politiek? Hebben politici passie voor hun vak? Want, is politiek wel een vak? Niemand schijnt zich als politicus te vormen, al heeft iedereen wel een universitaire opleiding, maar dat is onderdeel van de cultuur.
Een ambachtsman kan passie hebben voor zijn vak. Een programmeur (ICT) ook, bekende voorbeelden zijn dat deze opgaat in zijn werk, maar de vraag van de klant niet precies voor ogen heeft; hij doet wat hij denkt dat nodig is en luistert naar de stem van ervaring.
Ook als kernwaarde is "passie" regelmatig in gebruik. Men wil enthousiaste medewerkers en passie voor het werk is hiervoor een indicator. Niets is zo vervelend als een professional die niet bevlogen in gesprek ik met een klant. Passievol presenteert een ingenieur zijn nieuwe plannen voor het publiek. Maar als deze na voortdurende kritiek en aanpassingen hebben geleid tot een ontwerp waar de kenniswerker niet meer achterstaat, zal deze ook de verdediging niet meer omarmen. Dan presenteert hij het resultaat met weinig flair: "hier is het, zoek het maar uit." Waar bij passie het product een resultaat is van iemands eigen kunde en energie is bij het ontbreken van enthousiasme het resultaat even flauw als eten zonder zout.
En toch is het geserveerde product toch niet wat de klant verwacht heeft. Iemand die met passie bezig is geweest vergeet namelijk vaak wat de klant precies wil horen.
Hoe werkt dit in de politiek. Vindt men daar dus (authentieke) passie? Alleen bij hoge uitzondering. En juist omdat het in de politiek bijna niet meer om eigen overtuigingen gaat, maar alleen nog maar om de klant. Wat wil Men, wat wil het Volk? hoe meer passie, hoe sneller iemand in het politieke proces afbrand. In politiek gaat het om het via omwegen brengen van de eigen stelling. Via een onduidelijk en niet transparant proces je mening verkopen bij het team. Mensen "meekrijgen."
Daar is geen passie voor nodig. Het bemoeilijkt enkel de professie. Betrokkenheid kan, Passie is te individualistisch. Denk aan hoe de politicus begon, als wereldverbeteraar met ideeën, met passie denkt hij aan macht en hoe zijn invloed door het publiek toegejuicht wordt. Maar dan al snel blijkt dat "er water bij de wijn moet," en dat het eeuwige lobbyen veel energie kost en weinig oplevert... "Eens kijken hoeveel weerstand mijn ideeën nu weer opleveren. De mensen begrijpen het niet."
Stemverheffing pas daarentegen wel bij politiek. Het gaat om macht en liefst zo snel mogelijk je gelijk krijgen. Als het moet met een grote mond.
... Willem Aantjes, al 89 jaar twitterend, en onlangs op de radio werd aangekondigd als een "gepassioneerd politicus". De uitzondering op de regel?
... Maar waarom stoppen politici dan zo jong en gaan ze het bedrijfsleven in, of zoeken ze ergens anders hun heil?
 |
| Tekst niet in relatie tot dit boek |
Een ambachtsman kan passie hebben voor zijn vak. Een programmeur (ICT) ook, bekende voorbeelden zijn dat deze opgaat in zijn werk, maar de vraag van de klant niet precies voor ogen heeft; hij doet wat hij denkt dat nodig is en luistert naar de stem van ervaring.
Ook als kernwaarde is "passie" regelmatig in gebruik. Men wil enthousiaste medewerkers en passie voor het werk is hiervoor een indicator. Niets is zo vervelend als een professional die niet bevlogen in gesprek ik met een klant. Passievol presenteert een ingenieur zijn nieuwe plannen voor het publiek. Maar als deze na voortdurende kritiek en aanpassingen hebben geleid tot een ontwerp waar de kenniswerker niet meer achterstaat, zal deze ook de verdediging niet meer omarmen. Dan presenteert hij het resultaat met weinig flair: "hier is het, zoek het maar uit." Waar bij passie het product een resultaat is van iemands eigen kunde en energie is bij het ontbreken van enthousiasme het resultaat even flauw als eten zonder zout.
En toch is het geserveerde product toch niet wat de klant verwacht heeft. Iemand die met passie bezig is geweest vergeet namelijk vaak wat de klant precies wil horen.
Hoe werkt dit in de politiek. Vindt men daar dus (authentieke) passie? Alleen bij hoge uitzondering. En juist omdat het in de politiek bijna niet meer om eigen overtuigingen gaat, maar alleen nog maar om de klant. Wat wil Men, wat wil het Volk? hoe meer passie, hoe sneller iemand in het politieke proces afbrand. In politiek gaat het om het via omwegen brengen van de eigen stelling. Via een onduidelijk en niet transparant proces je mening verkopen bij het team. Mensen "meekrijgen."
Daar is geen passie voor nodig. Het bemoeilijkt enkel de professie. Betrokkenheid kan, Passie is te individualistisch. Denk aan hoe de politicus begon, als wereldverbeteraar met ideeën, met passie denkt hij aan macht en hoe zijn invloed door het publiek toegejuicht wordt. Maar dan al snel blijkt dat "er water bij de wijn moet," en dat het eeuwige lobbyen veel energie kost en weinig oplevert... "Eens kijken hoeveel weerstand mijn ideeën nu weer opleveren. De mensen begrijpen het niet."
Stemverheffing pas daarentegen wel bij politiek. Het gaat om macht en liefst zo snel mogelijk je gelijk krijgen. Als het moet met een grote mond.
... Willem Aantjes, al 89 jaar twitterend, en onlangs op de radio werd aangekondigd als een "gepassioneerd politicus". De uitzondering op de regel?
... Maar waarom stoppen politici dan zo jong en gaan ze het bedrijfsleven in, of zoeken ze ergens anders hun heil?
Reacties