Miriam González
Wie zegt u, Miriam González? Ja de vrouw van, de vrouw achter Nick Clegg. Wie zegt u, Nick Clegg? Ja de rising star in Groot Brittannië, de persoon die het debat gewonnen schijnt te hebben, het eerste debat in Engeland, terwijl het vijftig jaar geleden al geïntroduceerd werd in de VS, en in de meeste andere landen allang overgenomen is.
Dat zijn momenten waar er misschien echt een verandering gaande is. Even opletten dus. Net als in de VS, waar er opeens uit het niets lijkt het wel, een Republikeinse Obama opkomt, Marc Rubio, van Cubaanse afkomst...
Maar het ging om "de vrouw van." Speciaal aan deze Miriam is dat ze niet een nieuwe cheerleader wil worden, maar gewoon haar baan behoudt. Natuurlijk staat ze achter haar man, maar dat betekent niet dat ze alles hoeft op te geven. "Toma ya," zouden ze hier in Spanje zeggen. Zo kan het ook en de traditionele politiek staat in zijn hemd: de beide vrouwen van zowel Brown als Cameron hebben hun eigen office... Saai dus in deze tijd van de emancipatie.
In een profiel in de krant lees ik nog dat het echtpaar Clegg-Gonzalez hun kinderen echt Spaanse namen hebben gegeven (Miguel, Antonio en Alberto) "een beetje om het Engelse Clegg te compenseren." grappig gevonden. Hoe behoudt je een culturele achtergrond of identiteit, en pas je je toch ook aan in een nieuwe omgeving! Misschien zet het echtpaar wel een nieuwe liberale trend...
Hoe dan ook, al lezende denk je, "ja dit is echt anders." Dit zijn veranderingen. Een nieuwe leider is het liefst jong - Obama, Clegg, Marco Rubio. Ook al zijn dit de tijden waar men praat over langer doorwerken... 67, maar de nieuwe leiders komen uit een jong verleden met weinig belastende bagage die opgegroeid zijn met de problemen van nu.
In Nederland is op ongeveer hetzelfde moment Cohen benoemt tot nieuwe leider... Dat is ook een verandering, maar eerder meer van hetzelfde. De echt verandering moet denk ik nog komen. Maar alles op zijn tijd, Nederland kan niet steeds voorop lopen.
Dat zijn momenten waar er misschien echt een verandering gaande is. Even opletten dus. Net als in de VS, waar er opeens uit het niets lijkt het wel, een Republikeinse Obama opkomt, Marc Rubio, van Cubaanse afkomst...
Maar het ging om "de vrouw van." Speciaal aan deze Miriam is dat ze niet een nieuwe cheerleader wil worden, maar gewoon haar baan behoudt. Natuurlijk staat ze achter haar man, maar dat betekent niet dat ze alles hoeft op te geven. "Toma ya," zouden ze hier in Spanje zeggen. Zo kan het ook en de traditionele politiek staat in zijn hemd: de beide vrouwen van zowel Brown als Cameron hebben hun eigen office... Saai dus in deze tijd van de emancipatie.
In een profiel in de krant lees ik nog dat het echtpaar Clegg-Gonzalez hun kinderen echt Spaanse namen hebben gegeven (Miguel, Antonio en Alberto) "een beetje om het Engelse Clegg te compenseren." grappig gevonden. Hoe behoudt je een culturele achtergrond of identiteit, en pas je je toch ook aan in een nieuwe omgeving! Misschien zet het echtpaar wel een nieuwe liberale trend...Hoe dan ook, al lezende denk je, "ja dit is echt anders." Dit zijn veranderingen. Een nieuwe leider is het liefst jong - Obama, Clegg, Marco Rubio. Ook al zijn dit de tijden waar men praat over langer doorwerken... 67, maar de nieuwe leiders komen uit een jong verleden met weinig belastende bagage die opgegroeid zijn met de problemen van nu.
In Nederland is op ongeveer hetzelfde moment Cohen benoemt tot nieuwe leider... Dat is ook een verandering, maar eerder meer van hetzelfde. De echt verandering moet denk ik nog komen. Maar alles op zijn tijd, Nederland kan niet steeds voorop lopen.
Reacties