Management, Cultuur & Verandering

Met het overlijden van de "Comandante" kunnen we in het westen één ding wel concluderen: nobody cares anymore . Fidel was een anachronisme geworden. Een leider die ooit misschien nut heeft gehad, maar totaal geen antwoord had op de problemen van de moderne tijd. #Fail! Trump noemde hem een " brutal dictator ," en in meer gesofisticeerde nieuws- en opiniebladen kwam steeds weer boven dat het Castro puur om macht ging. In die zin was de studie die Fidel volgde wel typerend.  Fidel was de zoon van een Spaanse boer die naar Cuba migreerde en daar een succesvol landbouwbedrijf begon. Zijn zoon besloot rechten te gaan studeren. Rechten. Bij het selecteren van een studie kan men letten op het aspect om mensen te willen helpen. Dat kan bij rechten. Maar stel nu dat je nu in de afgelopen 56 jaar rechten ging studeren in Cuba, welke toekomst heb je dan gehad? Je studeert het rechtssysteem van het regime van Castro. Als leider zocht Castro een systeem om de bevolking koe...

Er kwamen tal van voorbeelden over de laatste jaren, met als VW Volkswagen de typische case hoe het niet moet: zij, de VW leiding verdedigde tot het laatste moment de VW-ingenieurs terwijl ze eenvoudig hadden moeten toegeven dat er fouten werden gemaakt in de diesel-gate affaire. Anderen, gaven het eerder al - dan misschien schoorvoetend - toe dat er fouten waren gemaakt. En wat doet Clinton: die geeft de FBI de schuld van haar campagneverlies. Dat is in eerste plaats toonbeeldig voor een slecht verliezer, maar ook het resultaat van matig damage control . De uitlekte e-mails was misschien wel een groter olievlek dan het ongeval van BP. Maar waar deze laatste snel zaken op orde zette, bleef Clinton maar hat onhandig over haar gemaakte "fout". I was wrong. Maar daarmee was de kous nog lang niet af. Ze had de FBI veel meer als stakeholder moeten zien, terwijl ze duidelijk genoeg enkel oog had voor haar klant (bepaalde focusgroepen die als swing-states de meeste resultaat ...

In de renegade history of the United States, schrijft Thaddeus Russell over de invloed van "afvallige" culturen zonder wiens invloed Amerika nooit groot zou zijn geworden. In deel twee - how the white man lost his rhythm - geeft hij voorbeelden van Ierse (St Patrick), Joodse (Bob Dylan) en Italiaanse (Sinatra, Madonna) helden die gezorgd hebben voor de integratie van hun groepsleden.   Deze drie groeperingen vulden de leegte die ontstond omdat de White Pilgrims zo nodig een puriteins leven moest leiden om als Good American over te komen. Een van de eerste mijlpalen van de settlelaars was om het zondevolle dansen te verbannen uit hun dagelijks bestaan. Over zijn boek vertelt Russell: By tracing the path of immigrants from arrival as “primitives” to assimilation as “civilized” citizens, I explained that white people lost their rhythm by becoming good Americans. I presented evidence that without organized crime, we might not have jazz, Hollywood, Las Vegas, legal alcohol, bir...

Ik houd van modellen, in die zin lijk ik op Donald Trump. Het verschil is misschien dat mijn modellen de werkelijkheid proberen te simuleren, terwijl er tussen zijn modellen en de werkelijkheid geen verschil zit. De naam Trump valt niet toevallig. Want als het gaat om productiviteit dan valt hij precies in een van de vier categorieën van de productiviteitsmatrix. Die matrix heb ik een jaar of zeven ontwikkeld om bedrijfssimulaties te maken. Die simulaties zijn er nooit echt van gekomen, maar de matrix blijft bestaan en zijn waarde houden. Want hoezeer zit het model dichtbij de werkelijkheid als het gaat om Trump en zijn voornaamste productiviteitskenmerk: dat van SALESMAN. Trump is een en al verkoop. Bij verkopen gaat het vooral om de emotie. Dat betekent niet dat bij andere productiviteitsrollen er geen emotie speelt, maar toch minder. Het aardige van deze verkopersrol is dat hij in de organisatiewereld nauwelijks verdient. Verkopers en vertegenwoordigers verdienen veel slecht...

Als het gaat over goud en haar waarde dan zijn er twee, hoogstens drie kampen van meningen. Twee die lijnrecht tegenover elkaar staan als het gaat om de waarde van het element, en de derde groep zal de discussie niet boeien. Economen (1) zijn veelal vertegenwoordigd in het eerste kamp van tegenstanders die menen dat de waarde van goud overschat wordt door speculanten die een crisis voorspellen, waarin of waarna inflatie zal heersen die de waarde van geld zal uithollen. Ik voel me thuis in dat kamp: dat voorspellen is al lastig en de grote onzekerheid voor het investeren in goud is wanneer je het moet verkopen. Wanneer is de crisis voorbij en wat betekent dat dan voor de prijs van goud? Voor de meeste goudfondsen kan je maandelijks instappen en wordt de waarde van zo´n fonds intrinsiek berekend. Uitstappen kan dan ook pas op de eerste dag van de nieuwe maand. Een crisis houdt zich natuurlijk niet aan een kalender en de kans is groot dat de marktprijs voor het edelmetaal als is genorma...

We leven op dit moment in een zeer turbulente wereld en het bewijs daarvan is dat deze moeilijker te voorspellen is. Zowel bij het #Brexit-referendum als nu bij de verkiezingen in de VS hadden de forecasters het fout*. Hoe komt dat? Een van de oorzaken die in me opkomt is dat de meningen meer fluctueren en dat diegenen die onzeker zijn niet hun werkelijke voorkeur uitspreken tot op het allerlaatste moment, zoals de shy-voters . In psychologische (MyersBriggs) termen zijn de perceivers (P) in de meerderheid tov de judgers (J) die al veel eerder hun mening vastleggen en vasthouden. Acht jaar na de verkiezing van Obama, acht jaar verder in de crisis die maar niet verdwijnt verkiest men in de VS een nieuwe president. Op het internet zijn websites die inzicht geven in hoeverre Obama zijn beloftes heeft ingelost (did Obama accomplish his goals) en dan blijkt dat nog best wel zo te zijn, al is het maar hoe je het bekijkt. Healthcare voor iedereen scoort het meest zichtbaar. Maar zaten de ...

In aansluiting op de broer van Antonio : Persoonlijk betekent hier individueel of privé als tegengesteld aan "zakelijk." Zakelijke partnerkeuze heeft natuurlijk ook alles met cultuur en cultuurverschillen te maken, maar daar gaat het nu niet om. Een van de eerste keuzes in iemands leven die te maken heeft met cultuur, gaat om de vraag: met wie doe ik dit samen, wie zoek ik voor mijn project? Algemeen gesteld, wat brengt u ertoe om met iemand anders samen te gaan? Samenleven, samenwerken, ... Alles wat een individu doet heeft meestal weinig met cultuur te maken, hij is zelf verantwoordelijk voor zijn daden, de culturele context heeft minimale invloed. Maar zodra men een partner kiest begint ook cultuur een rol te spelen en daarmee cultuurverschillen. Vragen die dan relevant zijn zoals deze: Welke culturele achtergrond heeft uw relatie? Houdt hij of zij juist wel of juist niet van sport, studie, uitgaan / entertainment en of van de natuur? En hoe groot zijn die versc...

Hoe ver reikt de verdorvenheid van het kapitalisme, welke tegenkrachten roept dit systeem op? Een jaar geleden schreef iemand: Door deze lachende vrouw stierven gewone mensen op het strand in Tunesië . Waarom stierven die mensen gisteren op het strand bij Sousse? Ze stierven er omdat ze dachten dat ze er veilig waren. ...  ... De tientallen die stierven op dat strand gisteren, volstrekt weerloos, machteloos, stierven omdat hen een wereldbeeld is aangesmeerd dat in werkelijkheid niet bestaat. Veiligheid. Vrijheid. Vertrouwen. Democratie. Deze introducerende woorden zijn van Joost Niemöller. Het gaat om de aanslag destijds in Tunesië waar niets vermoedende toeristen afgeslacht werden door terroristen en waar de blogger Hillary Clinton verantwoordelijk voor stelde. Ik vind de vergelijking te ver gaan. Zelf zou ik zeggen dat je als toerist die naar goedkope zonbestemmingen zoekt verantwoordelijk bent voor je keuze en temeer als je weet dat er een Arabische lente woedt die niet ...

Een  jaar of tien geleden sprak ik een investment coach in New York en al gaande kwamen we te spreken over de cultuurverschillen tussen Europa en de VS en toen kwam ook Michael Moore ter sprake. Zij vertelde me dat Michael Moore in Amerika niet erg serieus wordt genomen. "He´s just a clown." He is just a clown , kan je in deze tijd niet meer zo zeggen. Het fenomeen horror-clown speelt op: Door het hele land worden morbide clowns gesignaleerd die toevallige passanten schrik aanjagen. Ook de politie bemoeit zich er nu mee (nrc). Maar dit ter zijde. Ik heb het boek de Bilderberg Club van ... Daniel Estulin onlangs gelezen, omdat het een organisatie betreft en mijn nieuwsgierigheid opwekt, vooral of het me iets kan leren omtrent cultuur. Ook al weet ik dat dit boek een conspiratietheorie bevat waar ik niet echt in geloof. Desondanks is het boek gratis in de bibliotheek te verkrijgen en misschien juist daardoor dacht ik: baat het niet dan schaadt het niet.  De geloofwaa...